به گزارش خبرگزاری ایمنا از مازندران، ۴۲ سال از آن حماسه اسلامی گذشت، حماسه‌ای که نوجوانان و جوانان آن زمان وقتی در چنین روزی نزدیک می‌شوند وقتی کنارشان قرار می‌گیرید با هیجان و افتخار از آن صحبت می‌کنند.
با اشتیاق می‌گویند که اگر مردم آمل از زن و مرد، کودک خردسال و نوجوان گرفته تا آن پیرمرد ۶۰، ۷۰ ساله نبودند الان نه تنها آملی نبود بلکه انقلاب اسلامی نیز نبود و به دست آن متجاوزانی که خود را «سربداران» معرفی کرده بودند، نابود می‌شد.
اما مقاومت کردند نه با توپ و تفنگ و انواع اسلحه‌های نظامی بلکه با بیل، داس، کلنگ، تبر و ساختن سنگرهایی از شن و ماسه و کلوخ، نه ده یا صد گونی، بلکه هزار گونی، سنگر در همه نقطه شهر تا آن‌هایی که فکر تصرف شهر آمل داشتند را از خاکشان بیرون کنند.
آملی‌هایی که در ششم بهمن سال ۶۰ با رشادت‌هایشان ۴۱ شهید نثار انقلاب کردند و با شهامتشان نام آمل را در تاریخ انقلاب و در وصیت‌نامه سیاسی الهی بنیانگذار کبیر انقلاب، امام خمینی (ره) برای همیشه به ثبت رساندند.
همت مردانی که دوشادوش بسیجیان، زنان، نوجوانان دانش‌آموز چون شهیده سیده طاهره هاشمی، شهید سقا علیزاده، کارگران، کشاورزان، کارمندان مقاومت و ایستادگی کردند و مزدوران منافق و کمونیست را از شهرشان بیرون راندند.
منافقانی که مدت‌ها با استقرارشان در جنگل‌های آمل نقشه برای تصرف شهر آمل کشیدند و در شب ششم بهمن به خود جرأت دادند وارد شهر شوند تا نه تنها مازندران را بلکه کل کشور را در تصرف خود درآورند.
براساس بررسی‌های انجام شده از سوی کارشناسان و شاهدان این حماسه مهم و اسلامی انتخابشان از آمل به این دلیل بود که به علت کم بودن احتمال موفقیت در تهران، شهرستان آمل به علت موقعیت طبیعی، استراتژیک، سیاسی و انسانی، گذرگاه ارتباطی بودن تهران به شرق و غرب مازندران و همچنین همسایگی استان‌های شمالی ایران با شوروی سابق به عنوان قطب اصلی کمونیسم و فعالیت سابقه‌دار کمونیست‌ها در این منطقه، این شهر به عنوان نقطه شروع قیام فوری انتخاب شد.
اهداف اعضای این اتحادیه کمونیستی بر عملیات نظامی به شهر آمل تصرف یک شهر مهم و توسعه تصرفات در عملیات‌های بعدی؛ جلب نظر افکار عمومی و گروه‌های سیاسی داخل کشور؛ حفظ حضور سیاسی در عرصه سیاسی کشور؛ قوی‌تر نشان دادن خود در مقایسه با سایر گروه‌ها و تشکیلات سیاسی بزرگ‌تر؛ جلب حمایت‌های خارجی؛ تقویت جبهه هواداران؛ ایجاد رعب در نیروهای هوادار نظام و آزادی شهرها به دست خود مردم از دست رژیم بوده است.
زمان ورود منافقین به جنگل‌های شمال
سیدعلیرضا جعفری یکی از مبارزان حاضر در این واقعه مهم در سال ۶۰ در گفت‌وگو با ایمنا گفت: این منافقان ورودشان به شهر آمل به سال ۶۰ برنمی‌گردد بلکه آنها شهریور همان سال وارد جنگل‌های شمالی شده بودند.
وی عنوان کرد که این افراد اولین درگیری‌شان با بچه‌های کمیته انقلاب و سپاه در ۱۸ آبان سال ۶۰ در دل جنگل بود و در آن زمان عده‌ای به دست بچه‌های سپاهی و بسیجی به هلاکت رسیده بودند و حتی برخی از نیروهای بسیجی هم به شهادت رسیدند.
جعفری مطرح کرد که منافقین به امید حمایت و ملحق شدن مردم آمل در روز پنجم بهمن سال ۶۰ وارد شهر شدند و دیگر کسی را نداشتند تا به آنها در جنگل غذایی برسانند در خانه‌هایی از داخل شهر پناه گرفتند تا عملیات خود را ادامه دهند.
این مبارز حماسه اسلامی ششم بهمن ۶۰ ادامه می‌دهد که با رشادت و ایستادگی مردم آمل تمام اهداف کمونیست‌ها بر هم خورد و کمتر از ۲۴ ساعت عده‌ای کشته، برخی دستگیر و برخی هم به سمت جنگل‌ها متواری شدند.
نقشه منافقین چه بود؟
مرتضی نقی‌زاده از دیگر مبارزان این حماسه مهم ششم بهمن سال ۶۰ آمل بیان کرد که نقشه منافقین اول از همه تصرف آمل و بعد دیگر شهرهای شمالی کشور و آخر از آن نابودی انقلاب اسلامی بود.
وی گفت: آنها با برنامه‌ای بر تصرف سه مکان اصلی شهر یعنی سپاه، بسیج و دادگاه انقلاب می‌خواستند کل شهر آمل را در تصرف خود درآورند.
نقی‌زاده یادآور شد: آنها تمام تجهیزات جنگی اعم از تفنگ، آرپی‌چی و ژ ۳ و کلاشینکف با خود داشتند و در آن روز پنجم و ششم بهمن به نوجوانان و زنان رحم نمی‌کردند و به سمتشان تیراندازی می‌کردند که در آن سال ۴۱ نفر به شهادت رسیدند.
اسماعیل سیاحی که در آن واقعه مهم و تاریخی فرمانده عملیات سپاه وقت بود در یک مصاحبه‌ای گفت که آنها با تعدادی قریب به ۹۵ نفر در خانه‌ای واقع در کوچه بسیج استقرار یافته و شب پنجم در چندین خانه منطقه اسپه‌کلای آمل جای گرفتند.
وی عنوان کرد که هر یک از این نیروها کاملاً مسلح و دارای آرپی‌چی، مسلسل و تفنگ و نارنجک بودند و در آن روز به مقر بسیج، سپاه، فرمانداری و زندان هر کدام دو تیر شلیک کردند.
سیاحی با بیان اینکه آن شب حضور آنها موجب درگیری و شهید شدن چند نفر از نیروهای انقلابی سپاه شد، افزود: صبح روز ششم نیز مردم از همه طرف به‌سمت گروه منافقین هم‌پای نیروهای نظامی و انتظامی وارد میدان شدند و مقابل آنها ایستادگی کردند.
وی عنوان کرده بود که نیروهای سربداران از خیل جمعیت مردم غافلگیر شدند به‌گونه‌ای که محسن ریاحی یکی از سرکرده‌های گروه کمونیست در بازجویی‌ها اعتراف کرده بود: بنا نبود سپاه، بسیج یا شهر را بگیریم، تصورمان بر این بود که با تیراندازی در چند نقطه از شهر رعب و وحشت میان مردم را از بین ببریم و بفهمانیم که شهر در امنیت کامل است و آهسته آمل را در اختیار خود درآوریم سپس به‌سمت محمودآباد حرکت کنیم و آنجا را بگیریم اما حضور بی‌شمار مردم با ایجاد سنگرهای بی‌شمار ما را غافلگیر کردند.
این مبارز حماسه ششم بهمن سال ۶۰ خاطرنشان کرد: پیروزی ششم بهمن و خلق حماسه تاریخی آن به‌گونه‌ای مانند پیروزی انقلاب اسلامی یک معجزه و به‌اراده خداوند بوده است زیرا هر یک از گروه‌های کمونیستی با داشتن مسلسل و آرپی‌چی می‌توانستند بیشتر از ۴۱ شهید تقدیم مردم آمل کنند اما به‌عزم و اراده خداوند این توطئه کمتر از ۱۰ ساعت در هم پیچیده شد و از ۹۵ نفر بیش از ۳۰ نفر آنها به هلاکت رسیدند، ۱۳ نفر دستگیر و مابقی متواری شدند.
نظر شما