به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۱، سطح دریاها سالانه ۰.۰۸ اینچ و از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۱، حدود ۰.۱۷ اینچ در سال افزایش یافته است که این رویداد بیشتر به دلیل شتاب آب شدن توده‌های یخ از صفحات یخی و یخچال‌های طبیعی است. در ادامه تعدادی از شهرهایی که ممکن است تا سال ۲۰۵۰ زیر آب بروند، شرح داده می‌شوند.
استانبول، ترکیه
استانبول در گذشته قسطنطنیه نامیده می‌شد. تاریخ غنی این شهر از قرن هفتم قبل از میلاد تا به امروز آن را به مرکز فرهنگی و تاریخی ترکیه تبدیل کرده است. کل جمعیت این شهر در سال ۲۰۲۳ بیش از ۱۵.۸ میلیون نفر بوده است. برآوردها نشان می‌دهد تا سال ۲۰۵۰، جمعیت این به حدود ۱۴.۲ میلیون نفر کاهش یابد و مناطقی نظیر مسجد آبی، برج گالاتا و کاخ توپکاپی به طور کامل زیر آب بروند.
لندن، انگلیس
۹.۶ میلیون نفر در لندن به دلیل گرم شدن آب و هوا، سیل در امتداد رودخانه تیمز را تجربه کرده‌اند. با افزایش پیوسته سطح دریاها، بریتانیا تلاش‌ها را برای اجرای اقدامات حفاظتی افزایش می‌دهد. تا سال ۲۰۵۰، حدود ۱۱ میلیون نفر در معرض خطر سیل خواهند بود. مکان‌های شهری که تا سال ۲۰۵۰ ممکن است غرق شوند شامل پل لندن، برج لندن، بیگ بن و کلیسای وست مینستر است.
سیدنی، استرالیا
سیدنی پایتخت نیو ساوت‌ولز است که حدود ۸۰ درصد از ساکنان آن در ۳۰ مایلی ساحل زندگی می‌کنند. جمعیت ۵.۱ میلیون نفری سیدنی در سال ۲۰۲۳ طی ۵۰ سال شاهد افزایش سطح آب دریاها با نرخ متوسط ۰.۰۸ اینچ در سال بوده است. در حالی که مجموع چهار اینچ ممکن است قابل‌توجه به نظر نرسد، ۹ میلیون ساکن پیش‌بینی شده این شهر در سال ۲۰۵۰ شاهد افزایش سطح آب‌ها خواهند بود و مناطق مهمی نظیر بندر سیدنی، خانه اپرا و ساحل بوندی این شهر در خطر بیشتری قرار دارند.
اسکندریه، مصر
اسکندریه مصر، همراه با دلتای نیل، یکی از در معرض خطرترین مناطق جهان از نظر تغییرات آب و هوایی هستند. هیئت بین دولتی تغییر اقلیم سازمان ملل متحد (IPCC) پیش‌بینی می‌کند که افزایش ۲.۲۳ فوتی سطح دریا تا سال ۲۰۵۰، ۸.۷ میلیون شهروند احتمالی اسکندریه را با سیل و اشباع کردن آب‌های زیرزمینی با آب شور تحت تأثیر قرار خواهد داد.
لیسبون، پرتغال
لیسبون در حال حاضر پیامدهای شدید تغییرات آب و هوایی را تجربه می‌کند. به عنوان مثال، در ژوئن سال ۲۰۲۲، ۹۶ درصد پرتغال از خشکسالی شدید رنج می‌برد. اکنون سه میلیون ساکن لیسبون در حال تغییر تجربه از خشکسالی به خطر غرق شدن هستند.
تا سال ۲۰۵۰، سازمان ملل پیش‌بینی می‌کند که جمعیت لیسبون به ۹.۴ میلیون نفر برسد. ۱۶۱۶ مایل خط ساحلی، این افراد را در موقعیتی بسیار آسیب‌پذیر قرار می‌دهد. سیل و فرسایش سواحل اثرات اقتصادی، بهداشتی و کشاورزی عظیمی بر جمعیت لیسبون خواهد داشت.
دبی، امارات
دبی محل زندگی حدود ۹۰ میلیاردر است، شهر لوکسی که بخش اعظم آن بدون توجه به افزایش سطح آب، روی شن‌های متحرک در سطح دریا یا بالاتر از آن ساخته شده است.
۹.۴ میلیون نفر شهر به ساختن و بازسازی سازه‌هایی ادامه داده‌اند که پایه و اساس نااستواری دارند. جمعیت ۱۳.۲ میلیون نفری پیش‌بینی شده در سال ۲۰۵۰ ممکن است دیگر نتواند بازسازی این ساختمان‌های سست را انجام دهند. مکان‌های شهری دبی که تا سال ۲۰۵۰ می‌توانند زیر آب باشند، شامل برج خلیفه (بلندترین ساختمان جهان) آکواریوم دبی، باغ وحش زیر آب و باغ معجزه می‌شود.
لاگوس، نیجریه
لاگوس نه‌تنها یکی از چهل شهری است که تا سال ۲۰۵۰ در معرض خطر غرق شدن قرار دارد، بلکه پیش‌بینی می‌شود جمعیت آن تا سال ۲۱۰۰ از ۵۰ میلیون نفر فراتر رود. تا سال ۲۰۵۰، جمعیت این منطقه به احتمال زیاد حدود ۴۰ میلیون نفر خواهد بود و این تعداد نشان‌دهنده جمعیت کثیری از مردمی است که تحت تأثیر این بحران قرار خواهند گرفت.
توکیو، ژاپن
قرن‌ها پیش، در سال ۱۶۰۳، پایتخت ژاپن، توکیو، دهکده‌ای ماهیگیری به نام ادو بود اما امروزه این شهر بزرگترین مرکز اقتصاد شهری جهان است. جمعیت این شهر در سال ۲۰۲۳ کمی بیش از ۳۷ میلیون نفر بود. اگرچه جمعیت توکیو رو به کاهش است، اما تا سال ۲۰۵۰، هنوز حدود ۳۲.۶ میلیون نفر در این شهر زندگی می‌کنند که در برابر تأثیرات تغییرات آب و هوایی آسیب‌پذیر هستند.
بمبئی، هند
پرجمعیت‌ترین شهر هند، بمبئی، شامل هفت جزیره است که در سال ۱۸۳۸ به هم پیوستند. این شهر در امتداد دریای عرب قرار دارد و دارای شش دریاچه بزرگ است. جمعیت بمبئی در سال ۲۰۲۳ حدود ۲۱ میلیون نفر بود. سازمان ملل پیش‌بینی می‌کند که این شهر تا سال ۲۰۵۰ میزبان حدود ۴۲.۴ میلیون نفر باشد.
نظر شما