حجت‌الاسلام علیرضا ناجی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اعلام خبر اقامه نماز باران در اصفهان اظهار کرد: نماز باران ساعت ۱۰ صبح روز جمعه _بیست‌ونهم دی_ در محوطه گلستان شهدای اصفهان به امامت آیت‌الله مهدوی برگزار می‌شود که این موضوع درخواست عموم علما، بزرگان و مردم متدین بود و بر همین اساس برنامه‌ریزی این امر صورت گرفت.
وی افزود: درخواستمان از مردم این است که آداب این نماز یعنی سه روز روزه و حضور فرزندان و سالمندان را مدنظر قرار دهند و برای اجرا و اقامه نماز نیز زیرانداز، سجاده و مهر به همراه داشته باشند.
رئیس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان اصفهان خاطرنشان کرد: قرار بر این است که نماز باران ساعت ۱۰ اقامه شود و در همین راستا با نماز جمعه تداخلی ندارد.
کیفیت خواندن نماز باران
نماز باران دو رکعت است و بهتر است که به جماعت اقامه شود، البته خواندن فرادی هم اشکال ندارد.
نمازگزار در نماز باران بعد از حمد و سوره رکعت اول پنج بار تکبیر می‌گوید و بعد از هر تکبیر قنوت می‌گیرد و در رکعت دوم پس از حمد و سوره چهار تکبیر و بعد از هر تکبیر یک قنوت انجام می‌دهد و در قنوت‌های نماز باران هر دعایی که بخواند کافی است، البته بهتر آن است که قنوت‌ها مشتمل بر طلب باران باشد از خدای رحمان طلب کند که عطوفت و رحمتش را شامل او و مردم او سازد و درهای آسمان را رحمت و باران خود بگشاید و قبل از دعا در هر قنوت نخست بر محمد (ص) و آل طاهرینش سلام و درود بفرستد.
مستحبات نماز باران
حمد و سوره آن را به صدای بلند قرائت کند و آن سوره‌هایی را که در نماز عید فطر و قربان مستحب است انتخاب کند.
مردم سه روز روزه بگیرند و روز سوم برای نماز بیرون روند و آن روز دوشنبه باشد و اگر میسر نشد روز جمعه به‌خاطر شرافت و فضیلتش بیرون شوند.
امام جماعت به اتفاق مردم به طرف صحرا حرکت کند و حرکتشان با وقار، سکینت، خشوع و با حالت درخواست باشد و برای نماز محلی پاک و نظیف را انتخاب کند و بهتر آن است که بیرون شدنشان هیئتی باشد که رحمت خدا را جلب کند مثل پا برهنه بودن و امثال آن.
ماجرای عجیب نماز باران امام رضا (ع) در بیان جواد الائمه (ع)
روایتی از امام جواد (ع) درباره دعای پدر بزرگوارشان برای بارش باران یا «نماز استسقاء» نقل شده و امام حسن عسکری (ع) از پدر بزرگوارش امام هادی و ایشان از امام جواد (ع) نقل می‌کنند:
«هنگامی که مأمون به زور پدرم امام رضا (ع) را ولیعهد خویش کرد، آسمان بخیل شد و باران نبارید مدتی در آن سال اینگونه بود و خشکسالی در خراسان اتفاق افتاد، پس بعضی از مردم و اطرافیان مأمون گفتند: این غضب خدا است که به ما غضب کرده و آن به خاطر این است که امام رضا ولیعهدی را پذیرفته است. وقتی این گفتهها به گوش مأمون رسید مأمون ناراحت شد و به امام رضا گفت: به راستی که باران از ما مدتی قطع شده و زمین‌های ما خشک شده است، اگر می‌توانی دعا کن تا خداوند متعال بر ما منت نهد و به برکت دعای تو باران به ما بفرستد. امام رضا (ع) فرمود: این کار را می‌کنم. مأمون گفت: چه وقت این کار را می‌کنی؟ امام رضا فرمود: روز دوشنبه. امام جواد (ع) فرمود: درخواست مأمون از پدرم در مورد دعا کردن برای باران روز جمعه بود. سپس امام رضا (ع) فرمود: دیشب در رؤیای صادقه جدم رسول خدا (ص) همراه جدم امیرالمؤمنین (ع) نزدم آمدند و رسول خدا (ص) به من فرمود: ای فرزند دلبندم، تا روز دوشنبه صبر کن پس به صحرا برو و در آنجا نماز استسقاء را اقامه کن، سپس دعا کن که خداوند متعال دعایت را مستجاب می‌کند و باران برای آنها میفرستد و همچنین از فضل و کرم و علوم خودت به آنها بگو و نیز به آنها بگو که در روز دوشنبه باران خواهد آمد تا به فضل و کرامت و نزد پروردگار جهانیان آگاهی پیدا کنند.
وقتی روز دوشنبه رسید پدرم به طرف صحرا حرکت کرد و خلایق نیز به صحرا رفتند. بعد از اقامه کردن نماز استسقاء ایشان بر فراز تپه‌ای رفت و دستان مبارک خویش را به آسمان برد و ذکر ثنای خدای تبارک و تعالی و درود فرستادن بر محمد و آل محمد (ص) گفت، سپس عرض کرد: خدایا، ای پروردگار من، به‌استی که تو مقام و منزلت ما اهل بیت (ع) را نزد مردم بزرگ شمردی و به آنها فرمودی که به ما متوسل شوند تا برای آنها دعا کنیم. ای خدای من، به راستی که اکنون آنها همان گونه که به آنها امر فرمودی به ما متوسل شده‌اند و آنها امید دارند که فضل و رحمت و بخشش تو به آنها برسد و نیز امیدوارند که از روی احسان و کرم و نعمت به آنها جواب بدهی، پس بر آنها باران بفرست باران سراسری نه باران همراه با طوفان یا باد شدید که ابرها را از هم دور می‌کند اما ابتدا بارش باران برای آنها بعد از اینکه آنها از اینجا رفتند و در منزل‌های خود و قرارگاه‌های خود ساکن شدند.
امام جواد (ع) می‌فرماید: به خدایی که محمد (ص) را به حق به پیامبری برگزید قسم، بعد از اتمام دعای ایشان بادی وزید و ابرها نمایان شدند و رعد و برق شدیدی ایجاد شد در آن وقت مردم خواستند به منازل خود برگردند یا از باران در جای امن باشند. امام رضا (ع) به آنها فرمود: صبر کنید و آرام باشید، به راستی که این ابر باران‌زا متعلق به شما نیست، بلکه متعلق به فلان مکان است. و آن ابر میرفت و همچنان ابری می‌آمد و ایشان میفرمود: این متعلق به شما نیست؛ بلکه متعلق به فلان جا و مکان است تا وقتی که ۱۰ ابر باران‌زا از آنجا گذشتند وقتی ابر باران‌زای یازدهم آمد امام رضا به مردم فرمود: این ابر متعلق به شما است که خداوند آن را برای شما فرستاده است، پس شکرگزار نعمت الهی باشید، بلند شوید و به منازل و قرارگاه‌های خود بروید؛ زیرا این باران شدید بوده و برای جسم شما ضرر دارد و این ابر باران‌زا نمیبارد تا وقتی که شما در مساکن خود قرار بگیرید، سپس خیر و برکت بی‌پایان خداوند متعال بر شما نازل می‌شود. امام رضا (ع) از فراز تپه پایین آمد و به منزل خویش بازگشت و همچنان آن ابر باران‌زا نبارید تا وقتی که تمام مردم در منازل خویش استقرار کردند در آن وقت بود که باران شدیدی آمد و از آن باران تمام قناتها و چاه‌ها و حوضچهها و رودها و رودخانهها پر شد. بعد از اتمام باران مردم گفتند: این باران به برکت حضرت امام رضا (ع) فرزند رسول (ص) و یکی از کرامات آن بزرگوار از طرف خدای تبارک و تعالی است. امام رضا (ع) نزد آنها رفت و عده زیادی نیز نزد آن بزرگوار رفتند و در آنجا جمع شدند.
امام رضا (ع) به آنها فرمود:
ای مردم، تقوای خداوند پیشه کنید به خاطر نعمتی که به شما داده است؛ یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا اللَّهَ فِی نِعَمِ اللَّهِ عَلَیْکُمْ
و با ظلم و ستم و گناه نعمت‌های خداوند را از خود دور نکنید؛ فَلَا تُنَفِّرُوهَا عَنْکُمْ بِمَعَاصِیهِ
بلکه با طاعت و شکرگزاری نعمت‌های خدا را برای خود دائمی کنید؛ بَلِ اسْتَدِیمُوهَا بِطَاعَتِهِ وَ شُکْرِهِ عَلَی نِعَمِهِ وَ أَیَادِیهِ
و بدانید که شما شکر نمی‌کنید بعد از ایمان به خدا و پیامبرش و اعتراف به حقوق اولیای خدا از آل محمد (ص) به چیزی بهتر از کمک به برادران مؤمن خود در مسائل دنیا که راهی است به‌سوی بهشت پروردگار؛ هر که چنین کاری را بکند از اولیای خاص خدا است؛ وَ اعْلَمُوا أَنَّکُمْ لَا تَشْکُرُونَ اللَّهَ تَعَالَی بِشَیْ‌ءٍ بَعْدَ الْإِیمَانِ بِاللَّهِ وَ بَعْدَ الِاعْتِرَافِ بِحُقُوقِ أَوْلِیَاءِ اللَّهِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ ص أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ مُعَاوَنَتِکُمْ لِإِخْوَانِکُمُ الْمُؤْمِنِینَ عَلَی دُنْیَاهُمُ الَّتِی هِیَ مَعْبَرٌ لَهُمْ إِلَی جِنَانِ رَبِّهِمْ فَإِنَّ مَنْ فَعَلَ ذَلِکَ کَانَ مِنْ خَاصَّةِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی.
آنچه در این روایت جلب توجه می‌کند، رجوع به اهل بیت وحی در مواقع اضطراری و نیز توجه و توسل به آن انوار مقدس الهی است. امام رضا (ع) نیز در ابتدای دعا به این نکته اینگونه توجه می‌دهند «ای پروردگار من، به راستی که تو مقام و منزلت ما اهل بیت (ع) را نزد مردم بزرگ شمردی و به آنها فرمودی که به ما متوسل شوند تا برای آنها دعا کنیم.» منتها هر اندازه این توسل با پیوست تقوای الهی همراه باشد، دعای انسان به اجابت نزدیک‌تر خواهد بود؛ شاید آیه ۳۵ سوره مائده گویای همین دو مسئله باشد، آنجا که فرمود «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَة...» یعنی ای اهل ایمان، تقوای خدا داشته باشید و به‌سوی او وسیله بجویید.
نکته دیگری که امام رضا (ع) به آن اشاره داشتند، اهمیت تقوای الهی در قبال نعمت‌های خداوند و جلب برکات و دوری از معصیت‌هاست؛ جامعه‌ای که در آن تقوا کمرنگ و سایه گناه گسترده شده باشد، محکوم به محرومیت است، اما جامعه‌ای که تقوا و ایمان را پیشه راه خود کند، موجب جلب نعمت‌های خداوند می‌شود. این حقیقت را در آیه ۹۶ سوره اعراف اینگونه می‌خوانیم «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُری آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْض وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُون » یعنی و اگر مردم شهرها ایمان آورده و به تقوا گراییده بودند، قطعاً برکاتی از آسمان و زمین برایشان میگشودیم ولی تکذیب کردند؛ پس به [کیفر] دستاوردشان [گریبان] آنان را گرفتیم.»
دعای طلب باران امام سجاد (ع)
اَللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَیْثَ وَ انْشُرْ عَلَیْنَا رَحْمَتَکَ بِغَیْثِکَ الْمُغْدِقِ مِنَ السَّحَابِ الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِکَ الْمُونِقِ فِی جَمِیعِ الْآفَاقِ
ای خداوند، باران بفرست و سیرابمان ساز و همراه با بارانی فزاینده و ریزنده، از ابری در آفاق رونده و گیاهان زیبا رویاننده، رحمت خود بر ما ارزانی دار.
وَ امْنُنْ عَلَی عِبَادِکَ بِإِینَاعِ الثَّمَرَةِ وَ أَحْیِ بِلاَدَکَ بِبُلُوغِ الزَّهْرَةِ
ای خداوند، میوه‌ها را برسان و بر بندگانت احسان فرمای، گل‌ها را شکفته گردان و زمین خود زنده نمای.
وَ أَشْهِدْ مَلاَئِکَتَکَ الْکِرَامَ السَّفَرَةَ بِسَقْیٍ مِنْکَ نَافِعٍ دَائِمٍ غُزْرُهُ وَاسِعٍ دِرَرُهُ وَابِلٍ سَرِیعٍ عَاجِلٍ
فرشتگان خود، آن فرستادگان بزرگوار را بفرمای تا از سوی تو، بارانی سودمند و پیوسته و فراوان و گسترده و تند بار بیاورند
تُحْیِی بِهِ مَا قَدْ مَاتَ وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ وَ تُخْرِجُ بِهِ مَا هُوَ آتٍ
و همه جا را سیراب سازند، تا زمین مرده را زنده نمایی و هر چه را از دست رفته است بازگردانی و آنچه روییدنی است برویانی
وَ تُوَسِّعُ بِهِ فِی الْأَقْوَاتِ سَحَاباً مُتَرَاکِماً هَنِیئاً مَرِیئاً طَبَقاً مُجَلْجَلاً غَیْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ وَ لاَ خُلَّبٍ بَرْقُهُ
و در روزی مردم گشایش دهی، با چنان ابری انبوه، گران‌بار، خوش و بی‌زیان و از کران تا کران، که از آن آواز تندر آید و بارانش ملایم و پردوام بود و برقش فریبناک نبود.
اَللَّهُمَّ اسْقِنَا غَیْثاً مُغِیثاً مَرِیعاً مُمْرِعاً عَرِیضاً وَاسِعاً غَزِیراً تَرُدُّ بِهِ النَّهِیضَ وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهِیضَ
ای خداوند، ما را از بارانی که به فریاد رسنده، قحط زداینده، گیاه رویاننده، فراگیرنده و فراوان بارنده سیراب نمای، تا گیاهان ایستاده را طراوت تازه دهی و گیاهان بر زمین خفته را بر پای داری.
اَللَّهُمَّ اسْقِنَا سَقْیاً تُسِیلُ مِنْهُ الظِّرَابَ وَ تَمْلَأُ مِنْهُ الْجِبَابَ وَ تُفَجِّرُ بِهِ الْأَنْهَارَ وَ تُنْبِتُ بِهِ الْأَشْجَارَ
ای خداوند، بارانی برسان آن سان که آب‌ها از تپه‌ها روان داری و چاه‌ها از آب‌ها پر سازی و رودها به خروش آری و نباتات برویانی.
وَ تُرْخِصُ بِهِ الْأَسْعَارَ فِی جَمِیعِ الْأَمْصَارِ وَ تَنْعَشُ بِهِ الْبَهَائِمَ وَ الْخَلْقَ
و در همه شهرها ارزانی پدید آری و چارپایان و مردمان به تن و توش آری.
وَ تُکْمِلُ لَنَا بِهِ طَیِّبَاتِ الرِّزْقِ و تُنْبِتُ لَنَا بِهِ الزَّرْعَ وَ تُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ وَ تَزِیدُنَا بِهِ قُوَّةً إِلَی قُوَّتِنَا
و برای ما خوردنی‌های خوش و گوارا کامل گردانی و کشته‌های ما برویانی و پستانهای ستوران پرشیر سازی و بر نیروی ما نیرویی دیگر افزایی.
اَللَّهُمَّ لاَ تَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَیْنَا سَمُوماً وَ لاَ تَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَیْنَا حُسُوماً وَ لاَ تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَیْنَا رُجُوماً وَ لاَ تَجْعَلْ مَاءَهُ عَلَیْنَا أُجَاجاً
ای خداوند، سایه ابر بر ما باد سموم مگردان و خنکی‌اش را شوم منمای. چنان مباد که به جای باران بر سر ما سنگ ببارد و به جای آب شیرین و گوارا آب تلخ و شور.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْزُقْنَا مِنْ بَرَکَاتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ
بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را از برکات زمین و آسمان‌ها روزی ده. زیرا تو بر هر چیز توانایی.
نظر شما