به گزارش خبرگزاری ایمنا، شانزدهم دی ۱۳۵۹ یکی از روزهای ماندگار در تاریخ دفاع مقدس است، چرا که در این روز حماسه‌ای توسط گروهی از دانشجویان و پاسداران و ارتشیان آفریده شد که هیچ‌گاه از ذهن تاریخ محو نخواهد شد، حماسه‌ای بزرگ و مظلومانه؛ حماسه شهدای هویزه.
در این روز دانشجویان پیرو خط امام (ره) و به فرماندهی دانشجوی شهید، سیدحسین علم‌الهدی در حالی که تجهیزات نظامی در اختیار نداشتند تا آخرین قطره خون به دفاع از سرزمین ایران اسلامی پرداختند و مظلومانه به شهادت رسیدند تا حماسه خونین هویزه شکل بگیرد.
سیدمرتضی موسوی، یکی از رزمندگان دفاع مقدس درباره این حماسه می‌گوید: تقریباً حدود شش ماه قبل از شروع جنگ تحمیلی و حمله سراسری حزب بعث عراق به ایران، ابوالحسن بنی‌صدر توسط حضرت امام خمینی (ره) به عنوان فرماندهی کل قوا منصوب شد.
زمانی که جنگ آغاز شد، بنی‌صدر اعتقادی به حضور نیروهای سپاه و مردمی در جنگ برای مقابله با پیشروی دشمن نداشت! او همیشه در جواب خبرنگاران و مردم برای مقابله با دشمن بعثی می‌گفت: «زمین می‌دهیم تا زمان را از دشمن بگیریم.» به همین خاطر در آن دوران چندین عملیات در محورهای جنوب توسط رزمندگان صورت گرفت، اما رزمندگان اسلام موفقیت چشمگیری نداشتند.
در عملیات نصر که در دشت هویزه اتفاق افتاد، ابتدا ارتش و سپاه هویزه به فرماندهی شهید سیدحسین علم‌الهدی (کل نیروهای گروه شهید علم‌الهدی که بیشتر از دانشجویان پیرو خط امام بودند، ۸۱ نفر بیشتر نبودند) برای جلوگیری از پیشروی ارتش عراق به سمت شهر اهواز شبیخون‌ها و عملیاتی را انجام دادند و در زمین‌گیر کردن دشمن نقش مهمی داشتند، اما در مرحله دوم عملیات به دلیل نبود حمایت و پشتیبانی از آن‌ها، توسط دشمن بعثی محاصره شدند و همه آن‌ها به شهادت رسیدند.
ارتش متجاوز عراق با تانک‌های ۴۰ تنی! از روی پیکر پاک شهدا عبور کرد! به‌طوری که ضخامت بدن هر شهید به مانند ضخامت کتابی درآمد!
پیکر پاک شهدا تا بعد از عملیات بیت‌المقدس در منطقه و دشت هویزه باقی ماند، در زمان تفحص هر شهیدی را از علامتی که خانواده او سراغ داشت مانند انگشتر و وسایل داخل جیب شناسایی کردند.
مادر شهید علم‌الهدی، سیدحسین را از قرآنی که داخل جیبش بود و آن مادر به فرزندش هدیه داده بود، شناسایی کرد.
با وجود اینکه این دانشجویان شهید هر کدام از استان و شهری به جبهه آمده بودند، اما خانواده‌های آن‌ها ترجیح دادند که پیکر پاک فرزندانشان در همان دشت به‌خاک سپرده شود و در حال حاضر آن مکان مقدس که روزی محل پیکار با دشمن بعثی بود و بعدها به مزار شهدا (مزار شهدای هویزه) تبدیل شد، پذیرای راهیان نور و مردم باصفای ایران‌زمین است.
نظر شما