به گزارش خبرگزاری ایمنا، «آن هنگام ما اصلاً تصور بمباران را نداشتیم و به یکباره دیدیم که هواپیماها از پایین به سمت بالا می‌آیند و بمب خوشه‌ای بر سر مردم ریختند.
شب یلدا به یکباره بمباران شد و بیشتر حوالی گاراژ بمباران رخ داد، زمانی که آژیر قرمز شد به یکباره گویی تگرگ از آسمان بارید و بر روی زمین ریخت و همه فرار کردند. تعداد زیادی از مردم کشته شدند و عده‌ی زیادی نیز زخمی شدند.»، این جملات روایت یک شهروند کرمانشاهی از جنایتی است که بعثی‌ها روز سی‌ام آذر ۱۳۶۵ در این شهر رقم زدند.
مردمان این شهر آن سال نیز به رسم دیرینه ایرانیان در شور و شوق خرید میوه و آجیل شب یلدا در بازار و میدان وزیری که مرکز فروش تره بار بود بودند که ناگهان رأس ساعت ۱۲ و نیم بعد از ظهر حدود ۱۰ فروند هواپیما عراقی ارتش بعث سایه شوم خود را بر بام کرمانشاه گسترانید و بازار وزیری و کوچه یخچالی برزه دماغ را مورد آماج بمب‌های خوشه‌ایی قرار دادند، در این حملات حدود ۱۰۰ نفر از مردم بی گناه در خون خود غلتیدند و ۳۰۰ نفر نیز مجروح شدند.
بعد از مشغول شدن به کار آوار برداری و انتقال مجروحان به بیمارستان، بار دیگر هواپیماها رأس ساعت ۴ و ۴۵ دقیقه وزیری را بمباران کردند تا مشخص گردد بمباران کاملاً هدفمند بوده و عراقی‌ها می‌دانستند این مکان مرکز فروش میوه و تنقلات برای شب یلدا است و بدون توجه به اینکه مردم بی گناه و بی دفاع در آنجا ساکن هستند بار دیگر حملات خود را تشدید کردند.
در مرحله اول این حملات، محله‌ها و مکان‌های همچون خیابان آزادی، کوچه یخچال، میدان غدیر، سبزه میدان، چهارراه مسکن، نساجی، هوانیروز، صالح آباد، کشمیر، شریعتی، دلگشا، کسری، کوی فرهنگ، خیابان اشک تلخ، مدرس، بانک ملی و پادگان بروجردی مورد حمله هوایی قرار گرفتند و در مرحله دوم نیز وکیل آقا، پل چوبی، لشگر، دبیراعظم، مصوری، فردوسی، ۲۲ بهمن، جوانشیر و چند محله دیگر نیز از این حمله هوایی بی‌نصیب نماندند و این چنین بود که بنام یلدای خونین نام گرفت.
این برای اولین بار در طول دوران دفاع مقدس نبود که جنگ به داخل شهرها کشیده می‌شد و قربانیان زیادی را که بیشتر آنها زنان و کودکان بودند، برجای می‌گذاشت.
از همان روزهای نخست جنگ عراق علیه ایران، حمله‌های هوایی، موشکی و توپخانه ای رژیم عراق علیه مناطق مسکونی شهرهای جمهوری اسلامی ایران و غیر نظامیان آغاز شد.
مردم اهواز از دوم مهر ۱۳۵۹ یعنی تنها سه روز پس از آغاز تجاوز عراق به خاک ایران شاهد حملات مکرر میگ‌های عراقی به مناطق مسکونی شهرشان بودند، مردم دزفول هزاران بار مورد اصابت موشک و بمب قرار گرفتند، قربانیان بعدی، مردم شهرهای سنندج، قصر شیرین، باختران، خرم‌آباد، مهران، اندیمشک، بهبهان و خرمشهر بودند، اگرچه مردم شهرهای مرزی، اولین قربانیان و در حقیقت بیشترین اشخاص ضربه خورده از این بمباران‌ها بودند، لیکن مردم دیگر شهرهای ایران از جمله تهران، اصفهان، قم، نهاوند نیز از این حملات مصون نماندند.
ایران، در برابر اعمال ضد انسانی رژیم عراق در تجاوز به مناطق مسکونی، همواره پایبندی خود را به موازین بین‌المللی اعلام داشته و بر مبنای اصول اخلاقی عمل می‌نمود. اقدامات عراق در حملات فراوان موشکی به شهرهای ایران و اقدام این رژیم در دادن هشدار به مردم ساکن شهرهای جنوبی و مرکزی مبنی بر حمله به این شهرها و گسترش ابعاد کشتار افراد غیرنظامی، ایران را وادار به عمل مقابله به مثل کرد. اقدام مقابله به مثل ایران به صورت محدود و در چند نوبت انجام شد که در نوبت اول آن ایران، به بمباران شهرهای مرزی از جمله بصره و مندلی، آن هم با اخطار قبلی، اقدام کرد.
عراق در اوایل سال ۱۳۶۴، حمله به مناطق مسکونی ایران را شدت بخشید و تهران را نیز زیر بمباران شدید خود قرار داد. در دی‌ماه سال ۱۳۶۵ برای چندمین بار، جنگ شهرها از سوی عراق از سر گرفته شد و در این حملات، مدارس، دانشگاه‌ها، بیمارستان‌ها و حتی اماکن مقدسه و متبرکه مورد هجوم قرار گرفتند. عراق در بهار ۱۳۶۷ با موشک، شهرهای تهران، اصفهان و قم را مورد حمله قرارداد.
این کشور در این زمینه گزارش داد که یازده موشک زمین به زمین را در طی یک روز به ایران شلیک کرده است که هشت فروند از آنها به تهران و سه فروند دیگر به قم اصابت نموده است.
آخرین و حساس‌ترین مراحل جنگ شهری، موشک‌باران تهران بود که از اسفند سال ۱۳۶۶ تا اردیبهشت سال ۱۳۶۷ ادامه داشت و عراق متجاوز از ۱۷۰ موشک میانبرد به مناطق مسکونی تهران شلیک کرد.
در کل، جنگ شهرها که از سال ۱۳۵۹ توسط رژیم بعثی عراق آغاز شده بود تا ماه‌های پایانی جنگ یعنی اردیبهشت ۱۳۶۷ ادامه داشت و هر بار عراق با حملات مداوم خود علاوه بر ایجاد ترس و وحشت در دل ساکنان مناطق غیرنظامی، تلفات مالی و جانی بسیاری را برای ساکنان شهرهای مورد اصابت وارد می‌کرد.
نظر شما