طیبه روغنی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه واژه معلولیت در سراسر جهان به علت داشتن بار منفی برای فرد، خانواده و اطرافیان وی، کنار گذاشته شده است، اظهار کرد: در حال حاضر از واژه‌هایی جدیدتر مانند کم‌توان، ناتوان و توان‌خواه استفاده می‌شود.
وی با اشاره به اهمیت استقلال عملکردی برای افراد از بدو تولد به منظور انجام امور افزود: عوامل متعددی می‌تواند روی استقلال عملکردی افراد تأثیرگذار باشد؛ در واقع بدن انسان از مجموعه سیستم‌ها تشکیل شده است که مجموع تمام این سیستم‌ها باید در شرایطی طبیعی باشند تا افراد توان انجام فعالیت‌ها به شکل صحیح را داشته باشند.
دکترای تخصصی فیزیوتراپی تصریح کرد: در صورتی که در هر یک از سیستم‌های بدن فرد، اختلالی اتفاق بیفتد که بر فعالیت‌ها و مشارکت‌های فرد تأثیرگذار باشد و او را به سمت وابستگی پیش ببرد، می‌گوئیم که این فرد، کم‌توان یا ناتوان است.
زنگ خطر الگوی زندگی بی‌تحرک و کم‌تحرک برای توان‌خواهان
وی با بیان اینکه طیف ناتوانی‌ها وسیع است که به طور کلی می‌توان به ناتوانی‌های حسی، ذهنی و اختلالات جسمی حرکتی اشاره کرد، ادامه داد: به‌جز اختلال اولیه که در افراد توان‌خواه تشخیص داده می‌شود، مهم‌ترین دغدغه سازمان‌های بهداشتی، زنگ خطر الگوی زندگی کم‌تحرک و بی‌تحرک برای این افراد است.
روغنی با اشاره به اینکه خطر پیش رفتن به سمت الگوی کم‌تحرکی و بی‌تحرکی در افراد ناتوان یا کم‌توان، دو برابر بیشتر از سایر افراد است، گفت: با توجه به موارد ذکر شده، این افراد بیشتر در معرض ابتلاء به انواع بیماری‌ها از جمله بیماری‌های قلبی و عروقی یا پوکی استخوان، قرار می‌گیرند.
وی اضافه کرد: کم‌تحرکی منجر به افزایش فشار روحی افراد ناتوان یا کم‌توان می‌شود و بیماری‌های ثانویه‌ای که در پی این موضوع فرد را تهدید می‌کند، اختلالات جدیدی برای افراد به همراه خواهد داشت و سطح عملکرد وی را کاهش خواهد داد؛ در واقع افراد با قرارگیری در این الگو خود را گرفتار چرخه‌ای معیوب می‌کنند و به‌تدریج از کیفیت زندگی آنها کاسته می‌شود.
آموزش و تغییر سبک زندگی افراد، لزومی برای پیشگیری از کم‌تحرکی
عضو هیئت علمی گروه فیزیوتراپی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با بیان اینکه سیستم بهداشت جهانی سعی بر این دارد که با استفاده از آموزش‌های به موقع برای این افراد از بروز الگوی زندگی کم‌تحرک و بی‌تحرک پیشگیری کند، افزود: فیزیوتراپی و توانبخشی، یکی از سرویس‌های درمانی به منظور ارائه آموزش‌های لازم به افراد به‌شمار می‌رود.
وی تصریح کرد: به منظور پیشگیری از بروز الگوی زندگی ذکر شده، تغییر سبک زندگی افراد توان‌خواه مد نظر قرار دارد و چه بسا این تغییر می‌تواند منجر به پیش گرفته شدن الگوی زندگی با تحرک توسط فرد توان‌خواه شود؛ آموزش خانواده و فرد توان‌خواه محور اصلی این تغییر به‌شمار می‌رود.
روغنی با اشاره به اینکه آموزش‌ها فرمی مشخص ندارد و با ارزیابی‌ها و بررسی‌های تخصصی، آموزش‌های مخصوص به هر فرد در نظر گرفته می‌شود، ادامه داد: در ارتباط با افراد توان‌خواه، تیمی متخصص شامل پزشک، پرستار، مددکار، روان‌شناس و تیم توانبخشی فعالیت دارند.
مقاومت خانواده افراد توان‌خواه برای مراجعه به فیزیوتراپی
وی گفت: تیم توانبخشی شامل فیزیوتراپیست‌هایی به عنوان متخصص علم حرکت است و یک فیزیوتراپیست متخصص، با کمک ابزارهای تخصصی خود، سطح توانایی‌ها و ناتوانایی‌های فرد را بررسی و مشخص می‌کند و بر اساس آنها آموزش‌ها فرد به فرد تعریف می‌شود؛ همچنین فیزیوتراپیست از جعبه ابزار خود، روش‌های تمرینی برای فرد توان‌خواه در نظر می‌گیرد.
دکترای تخصصی فیزیوتراپی با تاکید بر لزوم در نظر گرفتن تمرین‌درمانی اضافه کرد: پزشک در اولین زمانی که احساس می‌کند وضعیت فرد به ثبات رسیده است و می‌تواند وارد سیستم توانبخشی شود، باید توان‌خواه را به فیزیوتراپیست ارجاع دهد، اما مشکل موجود، مقاومت خانواده افراد توان‌خواه برای مراجعه به مراکز توانبخشی است.
وی خاطرنشان کرد: بسیاری از خانواده‌ها، فیزیوتراپی را هزینه‌ای اضافی تلقی می‌کنند و این در صورتی است که اگر توان‌خواهان در زمان مناسب وارد خدمات توانبخشی شوند، از ابتلاء به عوارض بی‌تحرکی و کم‌تحرکی دور می‌شوند.
نظر شما