به گزارش خبرگزاری ایمنا، فاطمه براتی، فوتبالیست ۱۸ ساله اهل درچه اصفهان است که شماره ۲۲ را بر تن می‌کند و سابقه حضور چهارساله در تیم بزرگسالان سپاهان با دو نایب‌قهرمانی و یک مقام سومی را دارد. او همچنین از ۱۴ سالگی حضور در تیم‌ملی با دو قهرمانی و یک نایب‌قهرمانی را در کارنامه خود ثبت کرده است.
این بازیکن در مسابقات زیر ۲۰ سال تیم‌ملی کشور با مهارهای دیدنی خود بسیار خوش درخشید و زمینه پیروزی خود و هم‌تیمی‌های خود را فراهم کرد.
در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار ایمنا با فاطمه براتی، دروازه‌بان نوجوان تیم‌ملی کشورمان و تیم فوتبال سپاهان را می‌خوانید:
ایمنا: چه شد که به ورزش روی آوردید؟
براتی: ورزش را از پنج سالگی با ژیمناستیک آغاز کردم، اما از همان موقع با بچه‌های هم‌سن خودم فوتبال بازی می‌کردم و از ۹ سالگی کلاس‌های فوتسال را در شهر خودم شروع کردم.
ایمنا: چرا از بین رشته‌های ورزشی، فوتبال را انتخاب کردید؟
براتی: علاقه عجیب به بازی فوتبال و تماشای فوتبال از کودکی همراه من بود، هیجان و علاقه مرا به سمت این رشته سوق داد؛ اوایل تمریناتم، رسیدن به تیم‌های بزرگ و تیم‌ملی برایم رؤیا بود، اما هرچه جلوتر رفتم با شرایط و جایگاه آن زمان، رسیدن به این رویاها برایم تحقق پیدا کرد و اهداف بزرگ‌تری پیدا کردم.
ایمنا: چرا دروازه‌بانی را انتخاب کردید؟
براتی: در یک فستیوال کشوری که در رامسر برگزار شد به عنوان بازیکن انتخاب شدم، اما با توجه به اینکه هنوز دروازه‌بان خوبی را انتخاب نکرده بودند، پیشنهاد ایستادن درون دروازه را به مربیان دادم و با عملکرد و توپ‌گیری خوبی که انجام دادم به عنوان دروازه‌بان برای تیم‌ملی زیر ۱۵ سال انتخاب شدم در حالی که فقط ۱۱ سال داشتم.
ایمنا: غیر تمرینات باشگاه، برای ورزش خود وقت می‌گذاشتید؟
براتی: جدا از تمرینات باشگاه خودم نیز اختصاصی تمریناتی را انجام می‌دادم، زیرا نمی‌شد برای ورزش حرفه‌ای زمان نگذاشت و فقط با زمان تمرینات باشگاه به موفقیت رسید، با توجه به شش ماهه بودن فصول لیگ برتر فوتبال اگر از شش ماه دیگر سال به خوبی استفاده و تمرین نکنی، افت می‌کنی؛ چرا که در این نیم سال است که می‌توانی بدن خودت را برای لیگ فوتبال آماده کنی و در فصل بازخورد آمادگی‌های قبل فصل خودت را می‌گیری.
ایمنا: حرفه‌ای ورزش کردن همراه با فعالیت‌های دیگر مانند درس خواندن سخت‌هایی دارد، چطور این سختی‌ها را سپری می‌کنید؟
براتی: قبل از ورودم به لیگ فوتبال زمانی که سال اول متوسطه بودم اوضاع درسی خوبی داشتم و با توجه به زمان کوتاه دو ماهه تیم‌ملی خیلی مشکلی نداشتم، در ادامه با ورودم به لیگ برتر فوتبال و آغاز متوسطه دوم، امکان حضور در مدرسه برایم سخت شده بود و نیاز به زمان گذاشتن بود تا نتیجه مطلوب را کسب کنی، اما من فقط کلاس‌ها را جلو می‌بردم؛ البته که خیلی اتفاقی با نظر معلمان مدرسه به رشته ریاضی فیزیک رفتم و ادامه دادم.
ایمنا: از حمایت‌های خانواده برایمان بگویید؛ چقدر همراه، حامی و مشوق شما بودند؟
براتی: گاهی به علت مسافت زیاد درچه (محل سکونتم) با زمین‌های تمرینی و زمان‌های مختلف تمرین باید با پدر یا مادرم می‌رفتم؛ آنها همیشه در زمان‌های تمرین و مسابقات مشوق اصلی من بودند و همین‌ها برای من انگیزه بود تا کار خودم را به بهترین نحو انجام دهم.
ایمنا: آیا تا به حال جایی در زندگیتان، علایق خودت را فدای ورزش کرده‌اید؟
براتی: بله، از زمان‌هایی که می‌توانستم با خانواده بگذرانم یا برای درس و مدرسه‌ام نسبت به قبل وقت کمتری می‌گذاشتم، همچنین از سفرهای خانوادگی و تفریح‌های شخصی، برای ورزش گذشتم.
ایمنا: از دعوت شدنتان به تیم‌ملی و شرایط تیم‌ملی بگویید؟
براتی: اولین حدود سال ۹۵ بود که به عنوان دروازه‌بان برای تیم‌ملی زیر ۱۵ سال انتخاب شدم؛ آن زمان قد نسبتاً کوتاهی داشتم و برای دروازه‌بان مناسب نبودم که حتی مربیان به من گفتند از نظر تکنیکی خوب هستم، اما به دلیل کوتاهی قدم از تیم حذف شدم؛ حضور بعدی من در تیم‌ملی در ۱۴ سالگی بود که از همان زمان بازیکن فیکس تیم‌ملی شدم تا رده تیم‌ملی زیر ۲۰ سال.
ایمنا: شرایط تیم سپاهان برای شما، با توجه به اینکه با رده نوجوانان در تیم‌بزرگسالان بازی می‌کنید، چطور است؟
براتی: امسال تیمی جوان چیده شده است و از بازیکنان فصل پیش تیم‌ملی زیر ۲۰ سال بازیکن گرفته است؛ همچنین مسئولان باشگاه سپاهان هم بومی‌گرایی را ترجیح داده‌اند.
ایمنا: چطور اعتماد مربی‌ها را جلب کرده است تا از دروازه‌بان چهارم به دروازه‌بان دوم برسید؟
براتی: با توجه به این موضوع که لیگ بانوان در تلویزیون پخش نمی‌شود، امکان دیده‌شدن بازیکنان را کاهش می‌دهد، اما در تیم‌ملی‌ها که بازی‌ها به صورت پخش زنده هستند مربیان تیم‌های مختلف روی بازیکنان آنالیز انجام می‌دهد؛ در تیم‌ملی زیر ۱۷ سال بود که برای حضور در تیم سپاهان انتخاب شدم؛ در بازی‌های سال جاری در مسابقه ایران و ویتنام، فیلم‌هایی از بازی پخش شد که از بازیکنان و مربیان بزرگ به ما پیام می‌دادند و این‌ها انگیزه‌ای بود که متوجه دیده شدن خودمان شویم.
ایمنا: از سختی‌های این مسیر و انگیزه شما برای تحمل سختی‌ها بگویید؟
براتی: برای تیم فوتبال بانوان زمین چمن طبیعی نیست یا زمین چمن مصنوعی در اختیار ما قرار می‌دهند که برای ما پر از آسیب‌دیدگی است، یا توپ‌ها و امکاناتی که در اختیار ما قرار می‌دهند بسیار ضعیف است به‌خصوص در زمان‌های آماده‌سازی، در ایران استعدادهای زیادی داریم که هرچقدر حمایت از استعدادها بیشتر شود، رشد و شکوفایی را بیشتر شاهد هستیم.
ایمنا: از اتفاقاتی که باید رخ دهد تا لیگ ایران را به لیگ‌های اروپایی ترجیح دهید چیست؟
براتی: یکی از اهدافم لژیونر شدن است، اما بها دادن به ورزش بانوان بسیار مهم است، رقم قراردادها باید بالاتر برود، امکانات بیشتری به حوزه بانوان اختصاص داده شود و بازی‌های ما پخش شود تا ما بهتر دیده شویم، جزو نکاتی است که به من انگیزه می‌دهد در لیگ ایران بازی کنم.
ایمنا: بدترین اتفاقی که در دوران ورزشی شما می‌توانسته است اتفاق بیفتد و موجب انگیزه بیشتر شما شود، چیست؟
براتی: در مسابقات سال گذشته آسیب‌دیدگی خیلی بدی از ناحیه بینی داشتم که از تمرینات عقب ماندم و همه می‌گفتند که به بازی‌ها نمی‌رسی، اما انگیزه شد تا تلاش کنم و با آن آسیب‌دیدگی خودم را به تمرینات و بازی‌ها برسانم و زمینه برد و صعود را برای هم‌تیمی‌های خودم فراهم کنم.
ایمنا: بهترین خاطره ورزشی خودتان را تعریف کنید؟
براتی: صعود ما در بازی‌های بنگلادش از بهترین اتفاقاتی بود که می‌توانست بیفتد.
ایمنا: و اما حرف پایانی.
براتی: از خانواده‌ام که همیشه مشوق من بوده‌اند همچنین مربی‌ام، زینب شریفی که از کودکی با او تمرین داشته‌ام و همه مربیانی که در این چندسال با آنها تمرین کرده‌ام و زمینه موفقیت من را فراهم کرده‌اند، تشکر ویژه می‌کنم.
نظر شما