به گزارش خبرگزاری ایمنا، نصراله دهقان در سی‌امین نشست از سلسله نشست‌های بازآفرینی شهری با موضوع «ارزیابی و ارائه مدل تحقق‌پذیری پروژه‌های بازآفرینی شهری در ایران» که به همت محمدعلی ایزدخواستی، مدیرعامل سازمان نوسازی و بهسازی شهر اصفهان، به‌عنوان رئیس دبیرخانه انتقال تجربیات بازآفرینی منطقه دو کشور برگزار شد، اظهار کرد: ارزیابی و ارائه مدل تحقق‌پذیری پروژه‌های بازآفرینی شهری در ایران، چند مرحله دارد.
وی با بیان اینکه مرحله نخست تعریف تحقق‌پذیری، طرح مسئله، ضرورت، هدف، موضع فلسفی و تاریخچه بحث و متدولوژی است، افزود: مرحله دوم تعریف تحقق‌پذیری، طرح مسئله، ضرورت، هدف، موضع فلسفی و تاریخچه و مرحله سوم شناسایی و اولویت‌بندی معیارهای مؤثر در فرایند تحقق‌پذیری پروژه‌های بازآفرینی شهری در ایران است.
مدرس دانشگاه در حوزه شهرسازی و معماری تاکید کرد: طبق مرحله چهارم، رتبه‌بندی و تحقق‌پذیری پروژه‌های بازآفرینی شهری ۲۰ سال گذشته شهر شیراز با استفاده از تکنیک تأسیس باید صورت گیرد، همچنین این مرحله به ارائه مدل مفهومی تحقق‌پذیری پروژه‌های بازآفرینی شهری ایران با توجه به تلفیق رویکردهای متمرکز و نبود تمرکز اشاره دارد.
دهقان با اشاره به اینکه یکی از مهمترین علت‌های موفق نشدن برنامه‌های بازآفرینی به دلیل نبود چارچوب و مدل مناسب ارزیابی تحقق‌پذیری اینگونه پروژه‌های همسو با فرایند تهیه طرح است، گفت: در بازآفرینی تلاش شده است تا بیشتر ماهوی و انطباق‌محور برخورد شود.
تا قبل از دهه ۵۰ رویکرد جامع عقلایی حاکم بر دنیای شهرسازی بود که محصول آن طرح‌های جامع است
وی ادامه داد: اگر بخواهیم میزان تحقق‌پذیری پروژه‌های بازآفرینی شهری را افزایش دهیم، باید همزمان با تهیه این طرح‌ها آن‌ها را با یک مدل مناسب مفهومی انطباق‌پذیر کنیم تا نقاط کور، روشن و در آینده برای ارزیابی پروژه‌ها استفاده شود.
دانش‌آموخته دکترای شهرسازی خاطرنشان کرد: عواملی از جمله دست‌یابی به معیارها و شاخص‌های ارزیابی تحقق‌پذیری پروژه‌های مرتبط با بافت‌های ناکارآمد شهری، تلاش برای دست‌یابی به میزان تحقق‌پذیری پروژه‌های مرتبط با بافت‌های ناکارآمد شهری شیراز در ۲۰ سال اخیر، رتبه‌بندی پروژه‌های مرتبط با بازآفرینی شهری ۲۰ سال گذشته شهر شیراز از باب تحقق‌پذیری و دست‌یابی به مدلی مناسب برای ارزیابی تحقق‌پذیری پروژه‌های بازآفرینی شهری از اهداف اصلی تحقق پروژه‌های بازآفرینی شهری شیراز است.
دهقان با بیان اینکه تا قبل از دهه ۵۰ رویکرد جامع عقلایی حاکم بر دنیای شهرسازی بود که محصول آن طرح‌های جامع است، گفت: این طرح‌های جامع در دهه‌های قبل از ۵۰ یکی از سلسله مراتب شبکه‌ها و دیگر ضوابط و مقررات است.
وی افزود: طرح‌های جامع به دانش کشورهای توسعه یافته چیزی اضافه نمی‌کرد، در این راستا آن‌ها در رویکرد راهبردی ساختاری وارد شدند که پس از جنگ جهانی اتفاق افتاد و طرح‌ها بر اساس میزان آسیب کشورهایی که درگیر جنگ بودند، انتخاب شد.
مدیرعامل شرکت مهندسین مشاور پارس آرایه شیراز اضافه کرد: کشورهایی همچون آمریکا که دورادور در جنگ شرکت داشتند، از لحاظ مالی بیشتر هزینه کردند و آسیب دیدند و به همین دلیل رویکرد استراتژیک گرفتند، اما کشورهایی از جمله انگلستان که مستقیم درگیر جنگ بوده و از لحاظ کالبدی آسیب دیده بودند رویکرد ساختاری را انتخاب کردند.
از دهه ۹۰ در گرده بازآفرینی سوار هستیم و اقتصاد محور حرکت می‌کنیم
دهقان گفت: رویکرد بازآفرینی عمر چندانی ندارد و علت موفق نشدن آن تحقق‌پذیرنبودن طرح‌ها و برنامه‌ها مربوط است، همچنین در جریان ماهیتی هم کار زیادی انجام نداده و به صورت تخصصی به آن نپرداخته‌ایم.
وی ادامه داد: از دهه ۹۰ در گرده بازآفرینی سوار هستیم و اقتصاد محور حرکت می‌کنیم، همچنین آهسته آهسته پیش می‌آییم و تفاوت‌هایی در رویکردها به وجود می‌آوریم که در همین دوره مسکن و طرح‌های بازسازی، مد نظر قرار گرفته است.
عضو انجمن مهندسین مشاور استان فارس گفت: از دهه ۵۰ و با آغاز جنگ جهانی دوم، طرح‌های آواربرداری ناشی از جنگ و بازسازی الزامی و احیای فرصت‌طلبانه به خدمت گرفتن تکنولوژی مواد و مصالح مد نظر قرار گرفت.
دهقان افزود: نوگرایی نیز در سال‌های مختلف به‌صورت روان‌بخشی و بهسازی طرح اصلاح معابر، بافت مسئله‌دار شهری، رویکرد حاکم بر این پروژه عملکرد محور است، همچنین عمران و بهسازی، محورهای فرهنگی و بهسازی مراکز شهری، نوسازی و بازسازی بافت فرسوده، بازآفرینی شهری بوده است.
به گزارش ایمنا، سلسله نشست‌های تخصصی بازآفرینی شهری هر هفته توسط «دبیرخانه انتقال تجربیات بازآفرینی منطقه دو کشور» برای مسئولان و تصمیم‌گیران حوزه بازآفرینی شهری شاغل در فرمانداری‌ها، شهرداری‌ها و استانداری‌های چهار استان اصفهان، فارس، قم و یزد برگزار می‌شود.
نظر شما