به گزارش خبرگزاری ایمنا، بزرگان زیادی در طول تاریخ زبان به تمجید اصفهان گشوده‌اند، شهری بزرگ و نام‌آور در سرزمین پارس با بناهای عظیم و تاریخی‌اش که به صورت موزه‌ای همچون شهر رم در اروپا درآمده است و جهانگردان زیادی برای حضور در نگین انگشتری ایران‌زمین به سوی این دیار سرازیر شده‌اند.
برای درک نقش‌آفرینی بزرگ‌مردان این دیار در دروان جنگ تحمیلی کافی است نگاهی به بیانات رهبر معظم انقلاب داشته باشیم، آنجا که معظم‌له در دیدار با مردم اصفهان در بیست‌وهشتم آبان سال گذشته فرمودند: «اصفهان، در دفاع مقدس، دو لشکر نام‌آور و خط‌شکن [داشت]: لشکر امام حسین (ع) که فرمانده معروفش شهید خرازی بود و لشکر نجف که آن هم فرمانده معروف و شهیدش شهید احمد کاظمی بود. بعد از شهادت خرّازی و مدتی بعد از اینکه شهید کاظمی از لشکر نجف رفت، فرماندهان برجسته دیگری این دو لشکر را اداره کردند؛ دلاوران واقعاً برجسته‌ای که ما خیلی از اینها را از نزدیک شناختیم و دیدیم. خب، استان اصفهان بر اثر همین مجاهدت‌ها در حدود ۲۴ هزار شهید دارد، که حدود ۷۵۰۰ شهید در گلستان شهدای شهر اصفهان مدفونند. اینها یک رقم‌های عجیبی است، اینها یک نشانه‌های بزرگی است. ده‌ها هزار جانباز، چند هزار آزاده؛ اینها سند افتخار اصفهان است.»
ایشان همچنین در دیدار با مردم استان اصفهان در بیست‌وششم آبان ۱۳۸۹ درباره نقش این استان در جنگ نابرابری که به ملت ایران تحمیل شد، فرمودند: «قبل از انقلاب اصفهان در قضایای مختلف حضور نمایانی داشت، در قضایای انقلاب هم همین جور، در جنگ تحمیلی هم همین جور. یگان‌های نظامی مستقر در اصفهان، چه آنچه که متعلق به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود؛ لشکر امام‌حسین (ع) با مرکزیت اصفهان، لشکر نجف با مرکزیت نجف‌آباد، تیپ قمر بنی‌هاشم و چه آنچه که مربوط به ارتش بود؛ پایگاه هشتم شکاری که مرکز تحرک عظیمی بود و من از نزدیک کار آن پایگاه را در اصفهان دیده بودم -رحمت خدا بر شهید بابائی- و چه مرکز توپخانه در اصفهان؛ مجموعه این نقاط خیلی معنا پیدا می‌کند. نتیجه این می‌شود که بعد از انقلاب، در عرض جنگ تحمیلی هشت‌ساله و بعد از جنگ تحمیلی هشت‌ساله، در میدان‌هایی که برای کشور میدان‌های حساسی بوده است، اصفهانی‌ها جزو پیشروان محسوب می‌شده‌اند؛ در رتبه رشد و توسعه کشور، در مسائل علمی کشور. برخی از گره‌های کور ما در نیروهای مسلح، در مراکز علمی و تحقیقاتی اصفهان باز شد. اینها افتخار است، نه برای به خود بالیدن؛ بلکه به معنای پی بردن به هویت خود، به استعداد درونی خود و بر اساس این زمینه، حرکت کردن و به پیش رفتن.
در جنگ هشت ساله، همه می‌دانند و اشاره هم کردند؛ اصفهانی‌ها با این یگان‌های گوناگون، در خطوط مقدم کار می‌کردند. خوب، این برای همه معلوم است. آنچه که برای خیلی‌ها معلوم نیست، نقش انسان‌های گمنام و بی‌ادعایی است که در طول این سال‌ها در زمینه پشتیبانی‌ها فعالیت کردند؛ زنانی که در خانه بودند، بازاریانی که در کسب و پیشه بازار بودند، افرادی که در دستگاه‌های اداری مشغول فعالیت بودند، جهادگرانی که انواع و اقسام خدمات را به جبهه می‌رساندند. از اینها شهید داده هم داریم؛ کسانی که شهید شدند یا شهید دادند، ادعایی هم نداشتند و ندارند، اسمشان هم جایی نیست؛ اما در آسمان‌ها مشهورند، در ملأ اعلی شناخته شده‌اند. در محاسبه الهی، کوچک‌ترین کارها گم نمی‌شود. این همه کاروان کمک‌رسانی از اصفهان، این همت‌ها، این انگیزه‌ها، آن وقت خانواده این شهیدان. شهدا یک لحظه سختی را درک کردند و پرواز کردند؛ آنها که رنجی ندارند - «لاخوف علیهم و لاهم یحزنون» (۳)- مسئله، مسئله خانواده‌هاست؛ پدرها، مادرها، همسرها، فرزندها، برادران و خواهران، داغدیده‌ها؛ اینها صبر کردند، اینها افتخار کردند. خانواده‌هایی در اصفهان هستند که سه شهید دادند؛ خانواده‌هایی که یک پسر داشتند، همان پسر را دادند؛ ابراهیم‌های زمان؛ اینهاست که هویت یک ملت را می‌سازد، اینهاست که یک ملت را به عزت می‌رساند.»
حماسه بی‌بدیلی که مردم اصفهان در روز بیست‌وپنجم آبان ۱۳۶۱ و در جریان تشییع ۳۷۰ شهید عملیات محرم آفریدند نیز از نگاه رهبر انقلاب دور نمانده است، ایشان در دیدار با مردمان این دیار در بیست‌وپنجم آبان ۱۳۹۵ درباره این حماسه فرمودند: «بیست‌وپنجم آبان تا آخر آبان، از روزهایی است که نه‌فقط اصفهان بلکه کشور و تاریخ و معارف ما آن را نباید هرگز فراموش کند. در بیست‌وپنجم آبان سال ۶١ در یک روز اصفهانی‌ها حدود ۳۶۰ شهید را تشییع کردند؛ این چیز کوچکی نیست. حدود ۳۶۰ شهید در یک روز وارد اصفهان شدند و روی دست مردم تشییع شدند. شما جوان‌ها نبودید، آن روزها را ندیدید، آن حماسه و آن شور را ندیدید. چند روز بعد [هم] -اینکه عرض می‌کنیم تا آخر آبان، چون شاید هنوز به سی‌اُم آبان نرسیده بود- ۲۵۰ شهید دیگر را وارد اصفهان کردند؛ باز مردم تشییع کردند، روی دست گرفتند و با استحکام، طاقت نشان دادند؛ خیلی طاقت می‌خواهد، خیلی ظرفیّت می‌خواهد. ظرفیت روحی بالاتر است از ظرفیت جسمی و ظرفیّت اجتماعی. اینکه مردم یک شهر بچه‌های خودشان را، جوان‌های خودشان را، آن‌هم بهترین جوان‌ها را، بر روی دستشان تشییع کنند و خم به ابرو نیاورند، خیلی مهم است. اینها را اگر در تاریخ نوشته بودند، در کتاب‌ها برای ما می‌خواندند، ما راحت باور نمی‌کردیم امّا به چشم خودمان دیدیم. چطور طاقت آوردند؟ در همان روز و فردای آن روزی که حدود ۳۶۰ شهید تشییع شدند، جوان‌ها صف کشیدند برای رفتن به جبهه و رفتند. دو لشکر قَدَر که در شهر اصفهان و شهرهای استان اصفهان بودند -لشکر امام حسین (ع) و لشکر نجف- دوباره پُر شد از جمعیّت جوان مؤمن و فداکار. نه پدر و مادرها مانع شدند، نه جوان‌ها تردید کردند. دوباره همان دو لشکر خط‌شکن که این ضایعه سنگین بر آنها وارد شده بود، پُر شد. در عملیات محرّم بیشتر شهدا اصفهانی بودند؛ اصفهان این است. نباید بگذارید این فراموش بشود.»
ایشان سال گذشته نیز به حماسه‌ای که اصفهانی‌ها در آبان پرحادثه سال ۱۳۶۱ خلق کردند، اشاره داشتند: «مناسبت بیست‌وپنجم آبان؛ روز بیست‌وپنجم آبان، حدود ۳۶۰ شهید در اصفهان تشییع شدند. چطور طاقت بیاورد یک شهر؟ ۳۶۰ شهید! آن فرماندهانی که این شهدا جلوی چشم آنها شهید شدند، خودشان مانده بودند که چه جوری این شهدا را بیاورند اصفهان تشییع کنند؛ این قدر این حادثه، حادثه بزرگ و عجیبی بود! به نظرم اگر هر جای دنیا یک روز ۳۶۰ جوانِ به‌خون‌آغشته را بیاورند در میان مردم و تشییع کنند، آن شهر آن روز فلج می‌شود، از پا می‌افتد؛ اصفهان فلج نشد. در خبرهای ما و گزارش‌های مسلّم ما این هست که همان روز عصر، عده زیادی از جوان‌ها و روزهای بعد عده زیادتری به طرف جبهه‌ها حرکت کردند؛ همان شب، کاروان عظیم پشتیبانی از شهدا از اصفهان راه افتاد. حالا [اگر] امروز ۳۶۰ شهید آوردند، مردم باید بنشینند مشغول عزاداری [بشوند]، دیگر حواسشان به جبهه نیست؛ نخیر، همان روز و روزهای بعد، جمعیت راه افتادند. این روحیه را ببینید! این انگیزه را ببینید! خانواده‌های دو شهید، خانواده‌های سه شهید، خانواده‌های چهار شهید، چند خانواده پنج شهید، چند خانواده شش شهید، یک خانواده هفت شهید! اینها مال اصفهان است؛ اینها هویّت انقلابی و جهادی اصفهان را برای ما تشریح می‌کنند. بخشی از مناقب اصفهان اینها است.»
رهبر انقلاب هویت انقلابی و جهادی مردمان این دیار را تنها بخشی از مناقب این شهر پرآوازه در جهان می‌داند و در دیدارهای مختلف با مردم اصفهان از دیگر مناقب هم سخن به میان می‌آوردند.
ایشان در دیدار سال گذشته در این‌باره فرمودند: «مناقب اصفهان یکی دو تا نیست؛ اصفهان شهر علم است، شهر هنر است، شهر جهاد است، شهر زنده است. در باب علم، شاید در این ۴۰۰ سال اخیر، تعداد علمای بزرگ اصفهان در فقه و در فلسفه و در حدیث و در تفسیر و امثال اینها که اهمّیّتشان و ارزششان و شهرتشان مربوط به خصوصِ اصفهان نیست؛ بعضی همه‌ی دنیای اسلام را و بعضی همه‌ی ایران را فراگرفته را اگر بخواهیم اسم بیاوریم، فقط اسمشان را اگر بنویسیم، یک کتاب قطور خواهد شد. بزرگانِ علمای ما حتّی تا زمان نزدیک به ما، مثل مرحوم آقای نائینی، مرحوم آسیدابوالحسن اصفهانی، مرحوم حاج شیخ محمّدحسین اصفهانی، همه‌ی بزرگان علم دوران‌های مختلف قبل از اینها تا حدود ۴۰۰ سال، اصفهانی‌اند. خب شهر علم است دیگر؛ یعنی تربیت‌کننده است؛ نه فقط در فقه، در فلسفه هم همین جور است. بعضی هم اصفهانی نیستند، لکن در اصفهان رشد کردند، در اصفهان بُروز کردند، اصفهان اینها را رو آورد. این، خصوصیت اصفهان است.
شهر ایمان و محبّت به اهل‌بیت است؛ این از جمله خصوصیّاتی است که کمتر به آن توجّه شده. بنده از قدیم، از اواخر سال‌های دهه ۳۰ و دهه ۴۰ و مانند اینها، به اصفهان زیاد رفت‌وآمد می‌کردم؛ نظر بنده را جلب کرد این معنا که اصفهانی‌ها اهل توسلند، اهل تضرعند، اهل توجهند؛ این ناشی از ایمان است. حالا مثلاً فرض بفرمائید در مشهدِ ما در آن سال‌ها یک دعای کمیلی تشکیل می‌شد که آن را هم اتّفاقاً یک عالِم اصفهانی تشکیل می‌داد؛ مرحوم کلباسی در مشهد بود و دعای کمیل [می‌خواند]. شاید آن عدّه‌ای که پای منبر ایشان برای دعای کمیل جمع می‌شدند، به بیست نفر نمی‌رسیدند. حالا من احتیاطاً میگویم بیست نفر؛ شاید ۸، ۹ نفر یا ۱۰ نفر مثلاً دعای کمیل می‌خواندند. همان وقت‌ها در اصفهان [مجلس] دعای کمیل مرحوم حاج آقا مهدی مظاهری در مسجدسیّد، پُر می‌شد از جمعیت؛ این، مقایسه بین مشهد و اصفهان. در مورد مجالس عزاداری، در مورد مجالس مربوط به ائمّه (ع) و از این قبیل، هر چه انسان بگوید واقعاً کم است؛ شهر ایمان است.
پس هم شهر علم است، هم شهر ایمان است، هم شهر هنر است؛ انواع هنرهای گوناگون مطلوب ایرانی در اصفهان هست. شهر میراث‌های ارجمند و ارزشمند هنری است. بنده یادم نمی‌آید نظیر این میراث هنری‌ای که ما در اصفهان داریم، در هیچ جای دیگر وجود داشته باشد. اینها همه برجستگی‌های مردم اصفهان است؛ یک شهری با هویت کامل ایرانی و اسلامی. به نظر من این مستندسازهای خوبِ ما که الحمدلله زیاد هم هستند، می‌توانند از اینها با آن تکه‌ای که بعداً عرض خواهم کرد برای اصفهان فیلم‌های مستند متعددی بسازند که همه چشم‌نواز و دل‌نواز خواهد بود.»
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (مدظله‌العالی) همچنین در بیست‌وششم آبان ۱۳۸۹ درباره مناقب شهر اصفهان فرمودند: «اصفهان ظرفیت‌های خیلی برجسته‌ای دارد، در گذشته هم همین جور بوده است؛ این ظرفیت‌ها را قدر بدانید. اصفهان مرکز علم است -علم دین و علوم متنوع گوناگون- در گذشته هم همین جور بوده است، امروز هم همین جور است. امروز خوشبختانه اصفهان حوزه علمیه خوبی دارد؛ چند دانشگاه معتبر کشوری هم در آنجا حضور دارند. البته سوابق علمی اصفهان بیش از اینهاست. جا دارد نگاه علما، دانشمندان و محققان در اصفهان به آن افق‌های بلند موجود در قرن‌های گذشته باشد. یک روزی اصفهان مرکز نورافشانی علمی به همه کشور، بلکه به همه دنیای اسلام بوده است؛ باید دنبال یک چنین جایگاهی باشید.
اصفهان همچنین در زمینه هنر، در زمینه صنعت ظریف و صنایع دستی، برجسته است. اینها هر کدام یک نقطه روشنی است. اعتقادات دینی و ایمانی مردم اصفهان هم پشتوانه همه اینهاست؛ که این در رفتارهای مردم از پیش از انقلاب هم بود، منتها در بعد از انقلاب همه‌چیز ابعاد وسیع‌تری به خود گرفته است. آن وقت‌ها هم من به اصفهان زیاد رفت و آمد می‌کردم؛ می‌دیدم وضعیت تدین مردم را، پایبندی آنها را به شعائر دینی. البته امروز ده‌ها برابر، بلکه صدها برابرِ آن روز است؛ لیکن این یک پشتوانه‌ی عظیمی است. باید قدر این توسلات و توجهات را بدانید؛ اینها پشتوانه همه پیشرفت‌های دنیوی و اخروی است.»
نظر شما