به گزارش خبرنگار ایمنا، هفته‌نامه اکونومیست در مقاله جلد شماره ۱۱ نوامبر سال ۲۰۲۳ خود نوشته از زمانی که جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، ناوگروه‌های خود را با پیغام «بس کنید» به خاورمیانه فرستاد حملات موشکی، پهپادی و راکتی علیه رژیم صهیونیستی و نیروهای اشغالگر آمریکا در منطقه از جانب گروه‌های مقاومت افزایش یافته است اما منجر به گسترش تنش در سطح منطقه نشده است.
بر اساس گزارش اکونومیست، سیدحسن نصرالله، دبیرکل حزب الله لبنان، نیز سوم نوامبر سخنرانی پر شوری کرد اما به نظر می‌آمد که از تشدید تنش فوری حمایت نمی‌کند. با این حال، در بحبوحه مبارزات خونین غزه بین اسرائیل و حماس، رقابت گسترده‌تر و بالقوه خطرناک‌تر آمریکا با ایران در حال افزایش است. دولت بایدن پس از کنار گذاشتن رویکرد «فشار حداکثری» دوران دوره ترامپ، در ماه‌های اخیر بی‌سروصدا به دنبال کاهش تنش‌ها با ایران بوده است.
اما اکونومیست معتقد است که پس از عملیات طوفان‌الاقصی در ۷ اکتبر زمین بازی تغییر کرده است و همکاری ضمنی بین ایران، روسیه، و چین دارد شکل می‌گیرد که این سوال را برانگیخته، آیا دولت بایدن می‌تواند یک استراتژی جدید برای خاورمیانه طراحی کند؟
این هفته‌نامه مدعی است که از ۷ اکتبر رویکرد ایران افزایش تنش بدون منجر شدن به یک رویارویی تمام عیار بوده است. ایران همچنین بر نقش نداشتن در عملیات طوفان‌الاقصی بارها تاکید کرده است، ادعایی که توسط آمریکا و رژیم صهیونیستی نیز تأیید شده است. اما حملات موشکی و پهپادی انصارالله یمن و نیروهای مقاومت عراق و سوریه حرارت منطقه را افزایش داده بدون اینکه نزاع به درجه جوش برسد.
سیدحسن نصرالله نیز در سخنرانی خود به این امر اشاره کرد که حملات راکتی سنجیده و محاسبه‌شده حزب الله قادر به آسیب رساندن به اقتصاد رژیم اسرائیل شده و شهرک‌نشینان لب مرز را مجبور به تخلیه آنجا کرده و ابهام نظامی برای دشمن به بار آورده است.
اکونومیست درباره فعالیت وزارت امور خارجه کشورمان نوشته است که ایران در حال حاضر مشغول تلاش برای به حداکثر رساندن سود دیپلماتیک خود است. حواس مردم جهان از شوک حمله حماس به رنج و عذاب فلسطینی‌ها به دست رژیم غاصب صهیونیستی معطوف شده است. وزیر امور خارجه ایران، حسین امیر عبداللهیان، به اندازه همتای آمریکایی خود، آنتونی بلینکن، در رایزنی‌های منطقه‌ای فعال بوده است. بسیاری از کشورها از ایران درخواست کرده‌اند که برای مهار درگیری و کمک به آزادی گروگان‌ها میانجی‌گری کند.
این نشریه در ادامه مدعی شده است که ایران امیدوار است نفوذ خود را تقویت کند و برنامه‌های آمریکا برای پیوند زدن منافع خود، رژیم اسرائیل و کشورهای حوزه خلیج فارس تحت توافق ابراهیم را خدشه‌دار کند. ایران با خوشحالی شاهد فشار روزافزون بر جبهه طرفداران آمریکاست. رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی در حال خارج کردن سفرای خود را از پایتخت‌های یکدیگر هستند. تظاهرات حامی فلسطین در غرب در حال افزایش است و هفته گذشته ده‌ها هزار نفر در واشنگتن دی سی راهپیمایی کردند و خواستار آتش‌بس فوری شدند.
اکونومیست هشدار می‌دهد که هنوز برای جشن و شادی نسبت به شکست موضع آمریکا زود است. ایالات متحده در شرف یک تغییر سریع و بالقوه عمیق در سیاستش در قبال ایران است. باراک اوباما از طریق برجام که در سال ۲۰۱۵ به توافق رسید و به دنبال کنترل و خنثی کردن برنامه هسته‌ای ایران بود. این توافق در سال ۲۰۱۸ توسط دونالد ترامپ کنار گذاشته شد و دولت او در عوض شروع به اعمال تحریم‌های بیشتر کرد.
اکونومیست درباره سیاست دولت بایدن در قبال ایران نوشته است که دولت بایدن پس از تلاش و شکست برای احیای توافق هسته‌ای، دیپلماسی بی‌سروصدا را انتخاب کرد. قبل از ۷ اکتبر تفاهم‌های شکننده‌ای وجود داشت: ایران سرعت اورانیوم غنی‌سازی‌شده در سانتریفیوژهای خود را کاهش می‌دهد و آمریکا اجرای تحریم‌ها را سست می‌کند. صادرات نفت ایران از حدود ۳۸۰ هزار بشکه در روز در سال ۲۰۲۰ به حدود ۱.۵ میلیون بشکه در حال حاضر افزایش یافته است که به‌طور عمده از طریق واسطه‌ها به چین صادر می‌شود؛ توافقی که تبادل پنج زندانی آمریکایی در ماه سپتامبر را تضمین کرد، شامل آزادسازی ۶ میلیارد دلار از درآمدهای نفتی مسدود شده ایران در کره جنوبی نیز بود.
این هفته‌نامه معتقد است این روش دیپلماسی غیراعلامی دیگر برای کاخ سفید ادامه‌پذیر نیست. یکی از دلایل این است که ایران به طور فزاینده‌ای با روسیه همکاری می‌کند و روابط اقتصادی نزدیک‌تری با چین دارد. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، همچنین در ۳۱ اکتبر به مجلس سنای آمریکا گفت: «خلاصه این است: برای دشمنان ما، چه بازیگران دولتی باشند و چه غیردولتی، همه اینها یک نبرد است.» او از کنگره خواست تا بودجه تکمیلی ۱۰۶ میلیارد دلاری را برای کمک به رژیم صهیونیستی، اوکراین و تایوان تصویب کند.
بلینکن در ادامه این جلسه افزوده که «ارتباطات عمیقی» بین دشمنان آمریکا برقرار شده است. ایران و روسیه همکاری‌های نظامی و تسلیحاتی دارند. روسیه هیئتی از حماس را به مسکو دعوت کرده بود. وال‌استریت ژورنال مدعی شده بود که گروه شبه‌نظامی واگنر اعلام آمادگی تأمین پدافند هوایی روسی به حزب‌الله لبنان کرده است. همچنین پس از انقضای تحریم‌های تسلیحاتی علیه ایران در ۱۸ اکتبر، این کشور می‌تواند تجارت در حوزه فناوری موشک‌های بالستیک را افزایش دهد.
اکونومیست سوال می‌پرسد پس واکنش ایالات متحده آمریکا به این تحولات چیست؟ این نشریه به سیاست‌مداران جنگ‌طلب مانند لیندسی گراهام و تام کاتن که خواهان حمله مستقیم به ایران در خصوص کشته شدن سرباز آمریکایی بوده و گروه‌های لابی‌گری مرتبط به رژیم صهیونیستی مانند «متحد علیه ایران هسته‌ای» و «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» اشاره کرده است. اما بایدن در حال حاضر در موضع دفاعی قرار دارد و احتمالاً تحریم‌های بیشتری علیه ایران وضع کند.
اکونومیست در این خصوص نوشته است که سیاست «فشار حداکثری» ترامپ قادر به تغییر سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران نشد و این کشور پس از سالیان زیاد تحریم و توطئه دوام آورده است. بایدن و مشاورانش همچنین می‌دانند که اقدام نظامی علیه ایران یک قمار بزرگ خواهد بود. حمله به مراکز هسته‌ای ایران در بهترین حالت آن را به تأخیر می‌اندازد و در بدترین حالت ایران را به سمت بمب هسته‌ای سوق می‌دهد و احتمالاً آتش جنگ منطقه‌ای را که آمریکا از آن می‌ترسد، شعله‌ور می‌کند.
اکونومیست در پایان نتیجه‌گیری کرده است که به همین علت دیپلماسی با ایران ایده‌ای است که هرگز نمی‌میرد، حتی اگر به این دلیل باشد که گزینه‌های جایگزین مطلوب به نظر نمی‌رسند. رِی تکیه، پژوهشگر اندیشکده «شورای روابط خارجی»، به اکونومیست گفته است که «مسئله هسته‌ای به نظر از سایر فشارها و ملاحظات مصون است. به نظرم این روش کنترل تسلیحات مدت‌ها ادامه خواهد داشت.»
اکونومیست مدعی است که تنها چیزی که جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه را ترسناک‌تر می‌کند، یک ایران مجهز به سلاح هسته‌ای که با قدرت پشت محور مقاومت ایستاده است. عملیات حماس ضرورت توافق میان ایران و آمریکا را بیشتر برجسته و ضروری کرده است، اما هم‌زمان پیاده‌سازی آن نیز دشوارتر از قبل به نظر می‌رسد.
نظر شما