چرا «استارلینک» تا این میزان حائز اهمیت شده است؟

به گزارش خبرنگار ایمنا، اسپیس ایکس که تحت مدیریت ایلان‌ماسک قرار دارد قصد دارد با ارسال هزاران ماهواره استارلینک به مدارهای پایینی زمین، امکان دسترسی به اینترنت پرسرعت رو در سراسر جهان فراهم کند. تقریباً سه میلیارد نفر یا حدود ۴۰ درصد جمعیت دنیا از دسترسی به اینترنت محروم هستند و از ۴.۵ میلیارد نفر مشترک فعلی نیز بسیاری دسترسی به اینترنت پرسرعت، ارزان و باکیفیت استارلینک ندارند.

اینترنت ماهواره‌ای پدیده جدید نیست و در حال حاضر شرکت‌های مختلفی اینترنت ماهواره‌ای ارائه می‌دهند، اما بزرگ‌ترین ارائه دهنده‌های اینترنت ماهواره‌ای در حال حاضر دو شرکت ویاست «ViaSat» و هیوزنت «HughesNet» هستند. جالب است بدانید که این شرکت‌ها برای نخستین‌بار در سال ۲۰۱۲ سرویس اینترنت ماهواره‌ای خود رو ارائه داد و هیوزنت ۱.۳ میلیون نفر مشترک در آمریکا دارد.

اما چرا این بار داستان فرق می‌کند و همه دنیا با اشتیاق فراوان اخبار پروژه استارلینک را دنبال می‌کنند و بی‌صبرانه منتظر عرضه همگانی اینترنت ماهواره‌ای اسپیس ایکس هستند؟ پاسخ این پرسش در تفاوت سیستم منظومه ماهواره‌ای استارلینک با سایر منظومه‌های ماهواره‌ای اینترنتی نهفته است:

• استارلینک قرار است جهانی شود و قابلیت سرویس‌دهی آن مختص منطقه جغرافیایی خاصی نمی‌شود.

• استارلینک با توجه به افزایش تعداد ماهواره، پهنای باند بسیار بیشتری داشته است و در نتیجه به کاربران بیشتری توانایی سرویس‌دهی دارد.

• مهم‌ترین نکته اینکه استارلینک سرعت بسیار بیشتر و تأخیر یا Latency بسیار کمتری نسبت به سایر اینترنت‌های ماهواره‌ای دارد.

ایلان ماسک کیست؟

«ایلان ماسک» که نام کامل او «ایلان ریو ماسک» است در سال ۱۹۷۱ در آفریقای جنوبی به دنیا آمد. او در دو دانشگاه کویینز و پنسیلوانیا درس خوانده است که دو مدرک تحصیلی لیسانس فیزیک و لیسانس اقتصاد دارد. ماسک بنیان‌گذار شرکت‌هایی مانند تسلاموتورز و اسپیس ایکس است.

دارایی وی در ژانویه ۲۰۲۱ چیزی حدود ۲۰۹ میلیارد دلار برآورد شده است و در حال حاضر یکی از ثروتمندترین افراد جهان به‌شمار می‌رود. سبقت میزان ثروت ایلان ماسک از جف بزوس، مدیر شرکت آمازون در پی رشد چشمگیر سهام شرکت تسلا در بازار بورس وال‌استریت حاصل شد. ایلان ماسک مالک ۱۸ درصد سهام این شرکت تولید خودروهای برقی است.

استارلینک چیست؟

استارلینک شبکه اسپیس ایکس متشکل از حدود سه هزار ماهواره در مدار زمین است که برای ارائه خدمات اینترنت پرسرعت به جهان، به ویژه نقاط دورافتاده و روستایی طراحی شده است.

ماهواره‌های استارلینک در فاصله بسیار نزدیک‌تری نسبت به ماهواره‌های معمولی به دور سیاره می‌چرخند و پشتیبانی از فعالیت‌های با نرخ داده بالا را آسان‌تر می‌کنند.

اسپیس ایکس معتقد است یک کیت استارلینک «هر چیزی را که برای آنلاین شدن در عرض چند دقیقه نیاز دارید» را دارا است. کاربرانی که برای این سرویس ثبت نام می‌کنند، کیتی دریافت می‌کنند که شامل ترمینال و پایه استارلینک، روتر، منبع تغذیه و کابل است. این ترمینال خود گردان است و تا زمانی که دید واضحی از آسمان داشته باشد می‌تواند به راحتی به اینترنت متصل شود.

ماهواره‌ها چه شکلی هستند؟

هرکدام از ماهواره‌های پروژه استارلینک ایلان ماسک حدود ۲۲۷ کیلوگرم وزن دارند. این ماهواره‌ها از طراحی بسیار تخت بهره‌مند شده‌اند و ۶۰ عدد از آن‌ها را می‌توان در هر موشک فالکون ۹ اسپیس ایکس جای داد و به فضا پرتاب کرد. بعد از رسیدن به مدار زمین، یک آرایه بزرگ برای دریافت انرژی خورشیدی بیرون می‌آید و به ماهواره قوت می‌رساند.

بخش اصلی بدنه ماهواره استارلینک حاوی چهار آنتن بسیار قدرتمند است که اینترنت را مخابره می‌کنند. از سوی دیگر لیزرهایی روی بدنه آن‌ها تعبیه شده است که هر ماهواره را به چهار ماهواره دیگر در مدار زمین متصل می‌سازد. در نهایت نوبت به رانشگرهای یونی می‌رسد که از گاز کریپتون استفاده می‌کنند. این به ماهواره‌ها اجازه می‌دهد که برای مدتی طولانی‌تر در مدار زمین باقی بمانند، حتی ماهواره‌هایی که مسافت کمتری با سطح زمین دارند.

تاریخچه استارلینک

اسپیس ایکس برای اولین‌بار در سال ۲۰۱۸ دو ماهواره‌ی مخابراتی با نام‌های تَن‌تَن A و تن‌تن B را برای آزمایش کردن اینترنت ماهواره‌ای به مدار پایینی زمین فرستاد. پس از انجام آزمایش‌های مختلف، اسپیس ایکس خط تولید ماهواره‌های خود را در ردموند واشینگتن به‌راه انداخت تا نخستین محموله ۶۰ تایی از ماهواره‌های استارلینک را اواسط سال ۲۰۱۹ با نام v0.9 یا نسخه ۰.۹ را به فضا پرتاب کند. این دسته ۶۰ تایی نیز آزمایشی بود و اکنون از رده خارج شده است و به مرور زمان وارد جو زمین می‌شود.

تمام ویژگی‌ها و مشخصات ماهواره‌های استارلینک در درجه اول برای پایین آوردن قیمت نهایی ماهواره طراحی شده‌اند. همین حالا نیز ماهواره‌هایی با فناوری‌های مشابه یا پیشرفته‌تر نسبت به استارلینک در مدار وجود دارند، اما هیچ‌کدام از آن‌ها ازلحاظ قیمتی قابل مقایسه با استارلینک نیستند. برای مثال قیمت ماهواره‌های ایریدیوم (که تا پیش از این رکورددار ارزان‌ترین ماهواره‌های تجاری بودند) پنج میلیون دلار به‌ازای هر ماهواره است. در حالی که قیمت تمام‌شده ماهواره‌های استارلینک ۲۰ برابر ارزان‌تر و تنها برابر با ۲۵۰ هزار دلار به‌ازای هر ماهواره تخمین زده می‌شود.

برای نخستین‌بار در تاریخ، شرکتی فضایی در حال تولید ماهواره به‌صورت انبوه و در خط تولید کارخانه است؛ این کار باعث می‌شود هزینه نهایی ماهواره که تا پیش از این به‌صورت تکی و در شرایط لابراتواری ساخته می‌شد، بسیار کاهش پیدا کند. هم‌اکنون اسپیس ایکس ماهانه ۱۲۰ ماهواره (روزی چهار ماهواره) تولید می‌کند.

مکانیزم جدا شدن ماهواره‌های استارلینک از مرحله دوم موشک در مدار نیز منحصربه‌فرد است. تا پیش از ماهواره‌ها با استفاده از مکانیزم‌های فنری یا انفجاری (پایروتکنیک) از مرحله دوم موشک جدا می‌شدند که پیچیدگی‌های خاص خود را دارد، اما اسپیس ایکس برای پیاده‌کردن ماهواره‌ها در مدار ابتدا مرحله دوم موشک را به‌دور خود می‌چرخاند و سپس با رهاسازی میله‌ای که ماهواره‌ها را در کنار هم نگه‌داشته است هر ۶۰ ماهواره را به‌صورت یکجا در مدار رها می‌کند. ماهواره‌ها سپس به دلیل نیروی مرکزگرای ناشی از چرخش مرحله دوم، به آرامی از یکدیگر جدا می‌شوند.

ماهواره‌های استارلینک همچنین اولین ماهواره‌هایی هستند که از موتورهای یونی کریپتونی برای پیش‌رانش خود در مدار استفاده می‌کنند. تا پیش از این برای سوخت موتورهای یونی در ماهواره‌ها از گاز زنون استفاده می‌شد که اگرچه عملکرد بهتری نسبت به کریپتون در موتورهای یونی دارد، قیمت آن بسیار بالاتر است.

برخلاف سایر ماهواره‌ها، ماهواره‌های استارلینک فقط در یک سمت خود پنل خورشیدی دارند ولی همین پنل به‌قدری بزرگ است که مجموع مساحت آن‌ها در هر پرتاب ۶۰ تایی از مجموع مساحت پنل‌های خورشیدی ایستگاه بین‌المللی فضایی بیشتر است. استفاده از تنها یک پنل یکپارچه در یک سوی ماهواره یکی دیگر از تصمیماتی است که به آسان‌سازی فرآیند ساخت، سهولت باز شدن ماهواره در مدار و درنهایت پایین آمدن قیمت تمام‌شده کمک می‌کند.

استارلینک قابل استفاده با گوشی موبایل نیست

برای متصل شدن به اینترنت‌های ماهواره‌ای از جمله استارلینک، کاربر باید از آنتن‌های خاصی استفاده کند. یعنی برخلاف باور شایع اشتباه، نه اینترنت ماهواره‌ای 4G و 5G وجود دارد که بتوان به‌سادگی با گوشی و بدون هیچ تجهیزات خاصی به آن متصل شد، نه حتی در آینده‌ای نزدیک چنین اینترنتی عرضه خواهد شد.

استارلینک برای ارسال و دریافت داده هم در ماهواره، هم در دیش سمت کاربر، از آنتن‌های خاصی به‌نام آنتن آرایه فازی (Phased Array Antenna) استفاده می‌کند. ویژگی جالب این آنتن‌ها این است که بدون نیاز به چرخیدن فیزیکی، تنها با استفاده از قابلیت برهم‌نهی امواج، می‌توانند سیگنال ارسالی خود در باند فرکانسی Ku و Ka را در جهت‌های مختلف ارسال کنند.

تفاوت Starlink و ADSL چیست؟

در سرویس‌های ADSL روال به این صورت است که کاربران در ازای انتخاب سرویس حجمی محدود یا نامحدود، مبلغ خاصی را می‌پردازند و در صورت تمام شدن حجم بسته خود، هزینه‌های اضافی و به صورت پلکانی پرداخت می‌کنند، ضمن اینکه اداره مخابرات محل کاربر باید قادر به ارائه ADSL و فاصله کاربر از این مرکز نیز نباید مسافت طولانی باشد؛ چرا که در صورت زیاد بودن فاصله، کاربران با افت شدید سرعت روبه‌رو خواهند شد. البته شرکت‌هایی که اینترنت ADSL را ارائه می‌دهند باید قوانین محدود کردن بعضی از سایت‌ها را با توجه به قوانین کشورشان اجرا کنند، اما این محدودیت‌ها در اینترنت ماهواره‌ای وجود ندارد و کاربران با پرداخت هزینه‌ای ناچیز می‌توانند از یک ارتباط پرسرعت، نامحدود و بدون پروکسی استفاده کنند، در واقع سرویس‌های ماهواره‌ای برای دانلود و مصرف‌های بالا بسیار مناسب هستند.

سرعت اینترنت استارلینک چقدر است؟

ماهواره‌های استارلینک اسپیس ایکس در مدار پایینی و در فاصله ۵۶۰ کیلومتری از زمین قرار می‌گیرند. به خاطر فاصله نسبتاً اندک، اسپیس ایکس مدعی شده است که تأخیر چیزی بین ۳۵ میلی‌ثانیه خواهد بود؛ این یعنی سرعت اینترنت استارلینک برای برآورده‌سازی اکثر وظایف اینترنتی، مثل تجربه بازی‌های آنلاین، کافی خواهد بود.

برای مقایسه باید گفت که سرویس اینترنت ماهواره‌ای HughesNet که همین حالا مشغول به کار است، سرعت دانلودی معادل ۲۵ مگابیت بر ثانیه ارائه می‌کند و تأخیرش نیز با تفاوتی بسیار چشمگیر به ۶۰۰ میلی‌ثانیه می‌رسد.

به‌تازگی یک صفحه در انجمن ردیت ایجاد شد که مدعی می‌شود نخستین تست‌های استارلینک، سرعت دانلود ۳۷ الی ۶۰ مگابیت بر ثانیه و سرعت آپلود بین ۴.۵ تا ۱۷.۷۰ مگابیت بر ثانیه را نشان داده‌اند. اما اسپیس ایکس واکنشی به موضوع نشان نداده و این ارقام را به صورت رسمی تأیید نکرده است. از سوی دیگر خبرگزاری سی‌ان‌ان در یکی از مقالات خود به ایمیلی دست پیدا کرده که ظاهراً توسط بتا تسترهای استارلینک فرستاده شده و در آن آمده سرعت «بین ۵۰ مگابیت بر ثانیه تا ۱۵۰ مگابیت بر ثانیه و تأخیر بین ۲۰ تا ۴۰ میلی‌ثانیه است.» در بخشی دیگر از همین ایمیل آمده است که استارلینک قصد دارد سرعت و تأخیر را طی ماه‌های پیش رو بهبود بخشند.

هزینه خرید اینترنت استارلینک در ایران

از همین ابتدا باید بگوییم که اینترنت ماهواره‌ای استارلینک ارزان نیست و حتی در ماه‌های اخیر قیمت خرید کیت آن و همچنین سرویس این اینترنت افزایش پیدا کرده است، در حالی که در گذشته قیمت خرید دیش برابر ۴۹۹ دلار بود و استارلینک سرویس خود را با قیمت ماهانه ۹۹ دلار ارائه می‌کرد، مدتی است که این قیمت‌ها را افزایش داده است!

هزینه خرید اینترنت ماهواره‌ای استارلینک شامل یک هزینه اولیه برای خرید تجهیزات و یک هزینه برای سرویس ماهانه آن می‌شود. در حقیقت حالا قیمت دیش یا کیت آن برابر ۵۹۹ دلار (حدود ۱۹ میلیون تومان) است و هزینه سرویس استارلینک به صورت ماهانه به ۱۱۰ دلار (حدود ۳.۵ میلیون تومان) می‌رسد.

بر اساس اعلام اسپیس ایکس، حتی افرادی که قبلاً پیش پرداخت خرید کیت ۴۹۹ دلاری این شرکت را پرداخت کرده بودند، باید ۵۹۹ دلار بابت دسترسی به تجهیزات هزینه کنند. شما با مراجعه به وبگاه رسمی استارلینک www.satelliteinternet.com می‌توانید تعرفه‌ها را ببینید.

اسپیس ایکس تاکنون مجوز کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا (FFC) را برای ارسال ۱۲ هزار ماهواره استارلینک دریافت کرده است. به‌طور اساسی این ماهواره یک «صورت فلکی استارلینک» را در آسمان شکل خواهند داد. البته اسپیس ایکس دوست دارد تعداد ماهواره‌ها را حتی از این هم بیشتر کند. در نهایت «صورت فلکی استارلینک» ممکن است شامل ۴۲ هزار ماهواره در مدار زمین باشد.

آیا ماهواره استارلینک از روی زمین قابل مشاهده خواهد بود؟

در ابتدای پرتاب این ماهواره‌ها از زمین با چشم غیرمسلح قابل مشاهده خواهند بود، اما زمانی که در مدار خود و در فاصله حدود ۵۰۰ کیلومتری قرار گیرند، به دلیل آلودگی نوری و حتی فاصله زیاد دیگر با چشم غیرمسلح قابل دید نخواهند بود، اما گاهینور این ماهواره‌ها از زمین قابل مشاهده است که موجب نگرانی برخی از کارشناسان شده است. به همین دلیل ایلان ماسک نیز قول برطرف کردن این موضوع را داده است.

رقبای استارلینک

استارلینک تنها پروژه اینترنت ماهواره‌ایِ در دست توسعه نیست. مهم‌ترین رقبای استارلینک که ازلحاظ نظری می‌توانند سرویس اینترنت قابل مقایسه‌ای ارائه دهند، وان وب (OneWeb) و پروژه کایپر (Project Kuiper) آمازون است.

وان وب چیست؟

وان وب در ابتدا قرار بود منظومه‌ای ماهواره‌ای متشکل از ۶۵۰ ماهواره مخابراتی در ارتفاع ۱۲۰۰ کیلومتری از سطح زمین باشد. با شیوع ویروس کرونا و سقوط بازارهای مالی، سافت‌بنک، بزرگ‌ترین سرمایه‌گذار وان وب تصمیم گرفت به سرمایه‌گذاری خود در این شرکت پایان دهد و درنتیجه وان وب در ماه مارس ۲۰۲۰ اعلام ورشکستگی کرد.

وان وب تا پیش از اعلام ورشکستگی ۷۴ ماهواره در مدار زمین قرار داده بود و حتی بعد از ورشکستگی نیز درخواست مجوز برای ارسال ۴۸ هزار ماهواره‌ی دیگر به FCC داده بود. سرانجام در جولای ۲۰۲۰ اعلام شد که دولت بریتانیا مزایده خرید وان وب را با مبلغ پیشنهادی ۵۰۰ میلیون دلار برنده شده است. بسیاری گمانه‌زنی می‌کنند که با توجه به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، هدف این کشور از خرید این منظومه ماهواره‌ای، ایجاد سیستم موقعیت‌یاب جهانی شبیه به GPS و مشابه اروپایی آن گالیله نه ارائه خدمات اینترنت ماهواره‌ای است.

دو شرکت چینی به‌همراه اسپیس ایکس و آمازون نیز در میان شرکت‌کنندگان در مزایده خرید وان وب بودند. از آن جا که FCC تنها اجازه استفاده طول موج خاصی از امواج الکترومغناطیسی را به هر شرکت می‌دهد، به‌احتمال زیاد هدف اسپیس ایکس و آمازون از اقدام برای خرید این شرکت ورشکسته، تنها به‌دست آوردن حق استفاده از طیف طول موج وان وب نه دستیابی به ماهواره‌ها و تکنولوژی‌های آن بوده است.

پروژه کایپر

آمازون در آوریل ۲۰۱۹ اعلام کرد که قصد دارد در جریان پروژه‌ای با نام کایپر (برگرفته از نام یک کمربند سیارکی در لبه‌ی خارجی منظومه‌ی شمسی) با ارسال هزاران ماهواره به مدارهای پایینی زمین (بین ۵۹۰ تا ۶۳۰ کیلومتری)، دسترسی به اینترنت پرسرعت را برای میلیون‌ها نفر فراهم کند.

رئیس پروژه کایپر در آمازون راجیو بادیال است که پیش از این نایب‌رئیس پروژه استارلینک در اسپیس ایکس بوده است. آمازون هنوز هیچ ماهواره‌ای به مدار زمین ارسال نکرده است، اما انتظار می‌رود با عملیاتی شدن موشک نیوگلن، این ماهواره برفراز موشک‌های چند بار مصرف شرکت بلو اوریجین (شرکت موشکی جف بزوس) به فضا پرتاب شوند.

علاوه بر دو شرکت یاد شده و اسپیس ایکس، هرازگاهی اخباری از برنامه شرکت‌های دیگر مانند اپل و سامسونگ برای ایجاد منظومه ماهواره‌ای به‌گوش می‌رسد؛ اما با توجه به اینکه هنوز هم هزینه پرتاب موشک به فضا به‌مراتب از هزینه ساخت ماهواره بیشتر است. (حتی برای اسپیس ایکس که خود شرکت موشکی است و از راکت‌های چند بار مصرف ساخت خود استفاده می‌کند.)؛ به‌نظر می‌رسد پروژه کایپر آمازون تنها رقیب جدی استارلینک باشد.

آیا آمازون رقیبی برای پروژه استارلینک خواهد شد؟

این موضوع می‌تواند اتفاقی عجیب، اما جالب باشد که در ارائه اینترنت ماهواره‌ای نیز برخی از شرکت‌های بزرگ با یکدیگر رقابت کنند. شرکت آمازون اجازه دارد با ارسال سه هزار و ۲۳۶ ماهواره به فضا اینترنت پرسرعت برای سراسر جهان فراهم و با پروژه اینترنت ماهواره‌ای استارلینک رقابت کند. کمیسیون فدرال ارتباطات آمریکا به شرکت آمازون اجازه داده با بودجه ۱۰ میلیارد دلار یک خوشه ماهواره اینترنتی در مدار زمین بسازد. این طرح در حقیقت با پروژه اینترنت ماهواره‌ای آقای ایلان ماسک رقابت می‌کند. طبق اسناد موجود شرکت آمازون می‌تواند سیستم «کوییپر» را توسعه دهد که شامل سه هزار و ۲۳۶ ماهواره اینترنتی است.

در این پروژه ماهواره‌های اینترنتی به سه ارتفاع مختلف از زمین ارسال خواهند شد. شرکت آمازون مدعی است با ارسال ۵۸۷ ماهواره به مدار زمین می‌تواند سرویس اینترنت را برای مشتریان فراهم کند. این در حالی است که پروژه اینترنت ماهواره‌ای استارلینک برای آغاز سرویس‌رسانی حداقل به ۶۰۰ ماهواره در مدار زمین نیاز دارد.

آمازون همچنین ادعا می‌کند این پروژه چند میلیارد دلاری علاوه بر ایجاد فرصت‌های شغلی فراوان و مناسب در آمریکا، اینترنت پرسرعت برای نقاط دورافتاده جهان را نیز فراهم می‌کند. این شرکت نخستین بار در سال ۲۰۱۸ طرح خود برای ایجاد سیستم کوییپر را اطلاع رسانی کرد، اما تاییدیه کمیسیون فدرال ارتباطات به آمازون اجازه می‌دهد فرآیند ارسال ماهواره‌های اینترنتی به فضا را آغاز کند. بر اساس محاسبات و پیش‌بینی‌ها، ۳ هزار و ۲۳۶ ماهواره این طرح می‌توانند برای ۹۵ درصد جمعیت جهان اینترنت فراهم کنند.

استارلینک در ایران

اگرچه از لحاظ تئوری می‌توان از اینترنت ماهواره‌ای در هر جای دنیا استفاده کرد و تنها لازمه‌ی آن داشتن یک آنتن است، اما اسپیس ایکس خیلی واضح بارها اعلام کرده است که قصد ارائه اینترنت ماهواره‌ای بدون اجازه دولت‌ها را ندارد.

گویین شاتول (Gwynne Shotwell)، رئیس و مدیر ارشد عملیاتی اسپیس ایکس پیش از این گفته بود که شرکتش قصد شکستن قوانین کشورها را ندارد و به‌همین دلیل شرکت متبوعش از همین حالا برای ارائه خدمات اینترنت ماهواره‌ای در حال مذاکره با کشورهای مختلف است.

البته حتی اگر اسپیس ایکس در مذاکره با مسئولان ایرانی موفق به‌کسب اجازه سرویس‌دهی در ایران شود، بسیار بعید است که به‌دلیل تحریم‌های آمریکا بتواند «به‌صورت رسمی» سرویس اینترنت خود را در ایران ارائه دهد.

آنتن‌های استارلینک بنا به ماهیت‌شان باید از موقعیت دقیق جغرافیایی خود مطلع باشند تا بتوانند با تنظیم خودکار زاویه گیرنده (تنها هنگام راه‌اندازی اولیه) در بهترین وضعیت برای ارتباط با ماهواره قرار بگیرند. این یعنی اسپیس ایکس «اگر بخواهد» می‌تواند از موقعیت هر آنتن استارلینک باخبر باشد و آنتن‌هایی که در کشورهای غیرمجاز هستند را از کار بیندازد. حتی اگر این کار هم ممکن نبود، اسپیس ایکس می‌تواند ماهواره‌های خود را به‌نحوی تنظیم کند که در زمان عبور از بعضی کشورها سیگنالی ارسال نکنند. به‌خصوص اینکه کشورهایی همچون روسیه، چین و هند قابلیت منهدم کردن ماهواره در مدار را دارند و اسپیس ایکس هم علاقه‌ای به ایجاد تنش با این کشورها ندارد.

محتمل‌ترین سناریو برای ارائه سرویس در چنین کشورهایی، فروش پهنای باند به ISP-های آن کشورها است تا آن‌ها پس از اعمال کردن قوانین و محدودیت‌های کشور خود، اینترنت ماهواره‌ای استارلینک را از طریق روش‌های متداول مثل اینترنت موبایل، DSL یا فیبر نوری به کاربر برسانند.

این یعنی استارلینک برای این کشورها نقش ستون فقرات یا Back Bone اینترنت را بازی می‌کند، چیزی شبیه کابل‌های اینترنت زیر اقیانوس؛ در چنین حالتی، اسپیس ایکس می‌تواند در عین درآمدزایی و فراهم‌کردن غیر مستقیم اینترنت، از ایجاد تنش با چنین کشورهایی جلوگیری کند.

آیا واقعاً اینترنت ماهواره‌ای، از فیبر نوری هم سریع‌تر است؟

شاید برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که چطور می‌شود سیگنالی که به فضا می‌رود و دوباره به زمین برمی‌گردد و به‌وسیله گیرنده‏‌ها دریافت می‏‌شود، از سیگنالی که درون فیبرهای نوری روی زمین است و مسیر کوتاه‌‏تری را طی می‏‌کند، سریع‎‌تر به مقصد برسد؟

این‌جاست که باید به تفاوت سرعت حرکت امواج الکترومغناطیسی در شیشه یا همان فیبر نوری و خلأ فکر کنید تا پاسخ را پیدا کنید. نور که شکلی از امواج الکترومغناطیسی است، در فیبر نوری بسیار کندتر از خلأ حرکت می‏‌کند. برای همین است که فاصله بیشتر را هم در زمانی کوتاه‌تر طی می‌کند. با توجه به نتایج آزمایش‌های سرعتی که به‌تازگی منتشر شده، مشخص شده است که میزان تأخیر اینترنت استارلینک بین ۳۰ تا ۹۰ میلی‌ثانیه است و حتی بعضی کاربران میزان تأخیر ‬ ۲۰ و ۲۱ میلی‌ثانیه را نیز گزارش داده‌اند.

اتصال به اینترنت استارلینک

کاربران استارلینک پنج مرحله راه اندازی اینترنت ایلان ماسک را به اشتراک گذاشتند. کیت اصلی در جعبه متصل می‌شود. تنها کاری که باید انجام دهید این است که آن را وصل کرده است و برنامه استارلینک را دانلود کنید.

با بیش از ۱۰ هزار کاربر در سراسر جهان و پیش سفارش‌های ۹۹ دلاری در بیش از شش کشور، تقاضا برای شبکه اینترنتی استارلینک اسپیس ایکس به سرعت در حال افزایش است.

هدف ایلان ماسک مدیرعامل این شرکت، ساخت یک سیستم با پهنای باند پرسرعت است که توسط ماهواره‌هایی که به دور زمین می‌چرخد و اینترنت را در اختیار مردم، به ویژه افرادی که در مناطق روستایی هستند، اجرا می‌کند، تا اواسط سال ۲۰۲۷ ممکن است ۴۲ هزار ماهواره در مدار باشند.

جدیدترین اخبار استارلینک در ایران

در آخرین جلسه «هیئت مقررات رادیویی اتحادیه بین‌المللی مخابرات» یا همان RRB، شرکت اسپیس ایکس مکلف به همکاری با جمهوری اسلامی ایران برای ارائه خدمات اینترنت ماهواره‌ای خود شد.

در این جلسه مدارک و مستندات تکمیلی ایران در خصوص فعالیت بدون مجوز منظومه ماهواره‌ای استارلینک در ایران مورد بررسی قرار گرفت و جلسه به اتفاق آرا خدمات اینترنت ماهواره‌ای ارائه شده توسط این شرکت را خلاف مقررات بین‌المللی شناخت و از شرکت اسپیس ایکس (مالک اینترنت ماهواره‌ای استارلینک) و کشورهای مسئول خواست که به قید فوریت اقدامات خود را منطبق بر قواعد سرزمینی ایران کند و برای اخذ مجوز فعالیت خود در ایران از طریق رگولاتوری این کشور اقدام کند.

به این ترتیب گام مهمی برای قانون‌مند کردن فعالیت استارلینک در کشورمان برداشته شد تا امکان بهره برداری قانونی هم‌وطنان از این سرویس فراهم شود.

در روزهای گذشته عیسی زارع‌پور، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، در واکنش به حضور ماهواره‌های استارلینک در ایران با اشاره به مصوبه اخیر هیئت مقررات رادیویی جهانی درباره فعالیت اپراتورهای اینترنت ماهواره‌ای افزود: بعد از برگزاری چهار جلسه در فواصل مختلف در نود و چهارمین هیئت مقررات رادیویی مصوب کرد که شرکت‌های ارائه‌کننده خدمات اینترنت ماهواره‌ای مکلف به رعایت قواعد سرزمینی ایران هستند و بر همین اساس اگر این شرکت می‌خواهد در ایران سرویس ارائه کند باید با سازمان تنظیم مقررات ایران مذاکره کند.