به گزارش خبرنگار ایمنا، طرح روی جلد شماره ۲ اکتبر سال ۲۰۲۳، مجله نیویورکر در مقاله‌ای به قلم دیوید رِمنیک به مسئله سن بالای سیاست‌مداران فعال آمریکا در سِمَت‌های عالی‌رتبه پرداخته که با توجه به احتمال رقابت انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ ایالات متحده بین بایدن (۸۱ سال تا آن زمان) و ترامپ (۷۸ ساله) و در سایه مجموعه‌ای از لحظات آبروبر در مقابل خبرنگاران مانند قفل شدن میچ مکانل (رهبر جمهوری‌خواهان در سنا) یا چالش‌های دایان فاینستاین (سناتور دموکرات که دیروز ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۳ در سن ۹۰ سالگی درگذشت) برای حضور در جلسات، مردم آمریکا را نسبت به این شرایط حساس کرده است که سرنوشت زندگی آنها در دست افرادی است که نمی‌توانند از پس کارشان برآیند.
نیویورکر در این رابطه نوشته است، آیا آمریکایی که همواره سرزمین آغازهای تازه تلقی می‌شد در خطر تبدیل شدن به یک ژرنتوکراسی (حکومت پیرسالار) است؟ به گفته دیود رِمنیک «در جامعه‌ای رو به افول، تصاویر یک رهبری سالخورده می‌تواند تجسم یک حس عمومی از پژمردگی و زوال باشد. یک کابوس مدنی تبدیل به رؤیای یک کاریکاتوریست می‌شود.» که البته جلد روی این نسخه مجله نیز در کمال آگاهی با کنایه به عجیب بودن انگیزه این سیاست‌مداران کهنه‌کار برای عالی‌ترین مقام‌ها به تصویر کشیده است.
برای درک بهتر وضعیت سنی سیاست‌مداران آمریکا بهتر است نگاهی به اینفوگرافیک پایین انداخت. بر اساس گزارش جی‌زیرو مدیا، میانگین سنی سیاست‌مداران مجلس نمایندگان آمریکا برای دموکرات‌ها و جمهوری‌خواه‌ها به ترتیب ۵۹ و ۵۷ سال و در سنا به ترتیب ۶۵ و ۶۳ سال است.
بر اساس مقاله نیویورکر، دورنمای انتخابات ریاست‌جمهوری به‌عنوان رقابت کهنه‌کاران، دلگرم‌کننده نیست و نگرانی‌هایی که برمی‌انگیزد را نمی‌توان با اتهام تبعیض علیه سالمندان رد کرد. آیا آمریکا در میان زاستوی خود است؟ نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که اکثر رأی‌دهندگان آمریکایی از همین موضوع می‌ترسند.
به گفته نیویورکر، در مسکو، اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰، دورانی بود که به زاستوی (دوران رکود) معروف بود. لئونید برژنف، دبیرکل قدیمی حزب کمونیست تا زمان مرگش در سال ۱۹۸۲، از تصلب شرایین (آترواسکلروز) و وابستگی شدیدی به قرص‌های خواب رنج می‌برد. شهروندان عادی، در خلوت آشپزخانه‌هایشان، ناتوانی او را در بیان واضح یک جمله به تمسخر می‌گرفتند. جانشین برژنف، یوری آندروپوف، مدت کوتاهی پس از تصدی پست، دچار نارسایی کلیه شد و ۱۵ ماه دوام آورد. سپس نوبت کنستانتین چرننکو بود، یک سیگاری زنجیره‌ای که در هشتمین دهه زندگی خود بود. آمفیزم او به طوری حاد بود که نمی‌توانست از پله‌های مقبره لنین بالا برود و به زودی، مجبور به کار از بیمارستان شد.
مقاله نیویورکر در ادامه به اتفاق‌های مشابه و نگران‌کننده در سیاست آمریکا اشاره کرده است: میچ مکانل، رهبر اقلیت سنا، ۸۱ ساله، یخ‌زده جلوی دوربین‌ها ایستاده، قادر به صحبت کردن نیست، آشکارا از عوارض افتادن رنج می‌برد. سناتور دایان فاینستاین، نود ساله، آشکارا در جلسات و مصاحبه‌ها گیج بنظر می‌رسد. نانسی پلوسی، به جای بازگشت به خانه در سانفرانسیسکو با احساس موجه پیروزی، در حال عزم برای شرکت در انتخاباتی دیگر است. حتی کسانی که عمیقاً روث بِیدر گینزبورگ (قاضی سابق دیوان عالی آمریکا) را تحسین می‌کردند، باید بپذیرند دل بستن او به سلامت شکننده‌اش و شانس پیروزی انتخاباتی هیلاری کلینتون در پایان برای حزب دموکرات بسیار گران تمام شد.
این مجله در خصوص جو بایدن نوشته است که به دلیل دوقطبی شدید در سیاست آمریکا و عدم توانایی او برای همگام بودن با کادر ریاستی جوانش با چالشی مشابه برای حفظ وجهه رو به رو است. اگر بایدن ده یا پانزده سال جوان‌تر بود، قطعاً به آسانی مجدداً در انتخابات پیروز می‌شد. در نظرسنجی‌های متعددی از آسوشیتدپرس گرفته تا وال‌استریت ژورنال و سی‌ان‌ان، بیش از ۷۰ درصد پاسخ‌دهندگان معتقد بودند که سن بایدن باعث می‌شود که در دور دوم ریاست‌جمهوری کارآمد نباشد. طبق نظرسنجی سی‌بی‌اس که هفته پیش انجام شده است، ۳۴ درصد رای‌دهندگان معتقد هستند که بایدن تا پایان دور دوم ریاست‌جمهوری زنده خواهد ماند و این رقم برای دونالد ترامپ که ۳ سال از او جوان‌تر است ۵۵ درصد است.
نیویورکر ادعا می‌کند که منطق انتخاباتی مجدد بایدن واضح است. او در سال ۲۰۲۰ از یک میدان شدیداً رقابتی بین دموکرات‌ها بیرون آمد و ترامپ را شکست داد که اکنون با مجموعه‌ای از کیفرخواست‌ها مواجه است. بایدن به‌عنوان رئیس‌جمهور می‌تواند موفقیت‌های مهمی را پیش بکشد: ایجاد مشاغل، کاهش تورم، تحت کنترل آوردن یک بیماری همه‌گیر، تصویب قوانین اساسی زیست‌محیطی و زیرساختی، بسیج کردن ناتو برای دفاع از اوکراین همه کافی خواهند بود برای اینکه بتواند دوباره ترامپ را شکست دهد. علاوه بر این افرادی مانند بایدن که تا ۸۰ سالگی زنده می‌مانند اغلب زندگیشان را تا ۹۰ سالگی نیز به‌راحتی ادامه می‌دهند.
بر اساس این مقاله، با این حال برخی دموکرات‌ها نگران سن بایدن هستند و از جوانان و سایر کاندیداها خواسته‌اند او را به چالش بکشند اما سابقه به چالش کشیدن رئیس جمهور فعلی در دور انتخابات در طول تاریخ رقابت‌های ریاست جمهوری آمریکا سابقه بدی دارد. رونالد ریگان با به چالش کشیدن جرالد فورد باعث پیروزی جیمی کارتر در سال ۱۹۷۶ شد. مسئله دیگر این هست که معاون بایدن، کامالا هریس، آمار محبوبیتش از بایدن نیز بدتر است و او حتی در انتخابات ۲۰۲۰ به عنوان رقیب بایدن عملکرد خوبی نداشت.
نیویورکر نوشته است که اما گاف‌های ترامپ برای طرفدارانش انگار نشانی از انرژی و چابکی او است و اصلاً متوجه آن نمی‌شوند. بدجنسی‌های عمومی ترامپ گاهی بی‌کفایتی او را پنهان می‌کند. ترامپ به‌تازگی در حالی که بایدن به «ضعف ذهنی» متهم می‌کرد، ادعا کرد که ما به سمت «جنگ جهانی دوم» می‌رویم و به نوعی اشاره داشت که انگار در سال ۲۰۱۶ باراک اوباما را شکست داده و اکنون در نظرسنجی‌ها از او پیشتاز است. طرفداران ترامپ در این نمونه‌ها هیچ شواهدی دال بر زوال عقلی یا اخلاقی نمی‌بینند. از نظر آنها ترامپ این گونه است. واکنش‌ها اما متفاوت بود زمانی که در یک کنفرانس مطبوعاتی در هانوی، بایدن، با صدای گرفته، به یک فیلم قدیمی اشاره کرد و با یادداشت‌هایش کلنجار می‌رفت.
از نظر نیویورکر این بدون شک استاندارد دوگانه‌ای است. دورنمای انتخابات ریاست‌جمهوری به‌عنوان رقابت سالمندان دلگرم‌کننده نیست. انتظار می‌رود جوانان آمریکایی چه نظری نسبت به فرهنگ سیاسی کشورشان داشته باشند که در آن سیاست‌مداران فعلی اینقدر سرسختانه به صندلی‌های خود چسبیده‌اند؟ میانگین سنی سناتورها در حال حاضر حدود ۶۵ است. میت رامنی (سناتور جمهوری‌خواه) اشتباه نکرد وقتی هنگام بازنشستگی خود در ۷۶ سالگی گفت «زمان آن رسیده استکه نسل جدیدی از رهبران سکان هدایت را در دست بگیرند.»
نیویورکر در پایان نوشته است، علی‌رغم این نگرانی‌ها انتخابات در آمریکا مسابقه‌ای تنگاتنگ بین گزینه‌های محدود است. در سال ۲۰۲۰ نیز دموکرات‌ها با اختلاف زیادی بایدن را از بین سایر دموکرات‌ها انتخاب کردند، اما خطر اصلی این نیست که فردی مسن با هدف حفظ جمهوری دموکراتیک انتخاب شود، بلکه عامل آشوب‌برانگیزی که تشویق به شورش می‌کند و به طرفدارانش قول می‌دهد که آمریکا را به دوران بدبختی برگرداند.
نظر شما