به گزارش خبرنگار ایمنا، نحوه صحیح استفاده از کولهپشتی برای تمام دانشآموزان اهمیت دارد. کیفهایی که مملو از کتاب و وسایل مختلف هستند و به طور نامناسبی استفاده میشوند، باعث ایجاد انواع دردهای ناشی از کشیدگی کمر و گردن خواهند شد.
الهه میانهساز، متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان، در گفتوگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: شایعترین عوارض حمل کیف نامناسب برای دانشآموزان، افتادگی شانه و انحراف در ستون فقرات است و سردرد، درد در ناحیه گردن، پشت یا کمر، درد و ناراحتی عضلات اطراف شانه و جلو آمدن سر نسبت به تنه نیز میتواند از سایر مشکلات کیف غیراستاندارد یا استفاده نادرست از آن باشد.
وی افزود: با توجه به لزوم استفاده از کولهپشتی استاندارد، هنگام خرید کولهپشتی برای دانشآموز به تعداد جیبها، طول و عرض کولهپشتی و نوع بندهای آن توجه کنید، همچنین در چینش وسایل و استفاده از کولهپشتی نیز باید به نکات ایمنی دقت و از آسیبهای عضلانی اسکلتی پیشگیری شود.
متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان تصریح کرد: طول کولهپشتی باید به گونهای باشد که پایینتر از آخرین مهره گردن یعنی مهره C7 و بالاتر از استخوان لگن (ایلیاک کرست) قرار بگیرد. بخش فوقانی کولهپشتی نباید بالاتر از شانهها باشد و لبه پایینی کولهپشتی نباید روی باسن قرار بگیرد.
وی ادامه داد: برای پیدا کردن مهره C7، گردن را خم کنید، مهرهای که در پایین گردن، برجستگی بیشتری دارد، C7 است. برای پیدا کردن لبه بالایی استخوان لگن، دستان خود را بر روی باسن و شستها را روی کمر قرار دهید و محلی که شستها در آن واقع شده، جایی است که باید انتهای کولهپشتی در آن قرار گیرد.
میانهساز گفت: عرض یا پهنای کولهپشتی باید به اندازه عرض بدن فرد باشد؛ در واقع وقتی دانشآموز کولهپشتی را روی شانه انداخته است و ما او را از جلو نگاه میکنیم، نباید لبههای کناری کولهپشتی را ببینیم. بندهای کولهپشتی باید متناسب با پهنای شانه دانشآموز باشند؛ بندهای باریک وزن زیادی به شانه وارد میکنند و باعث عقب رفتن شانه و حرکت ناخودآگاه شانهها به جلو (برای نگه داشتن کیف) میشوند و از طرفی پهنای زیاد بند نیز باعث میشود بندها به خوبی روی شانهها نمانند.
وی اضافه کرد: لازم است بندها، ضخامت کافی داشته، نرم باشند و در آنها فوم به کار رفته باشد تا حمل آنها روی شانه آسان شود.بهتر است بندهای کولهپشتی از قسمت بالا به یکدیگر متصل باشند تا وزن کیف به صورت یکنواخت روی شانه و نه فقط کتفها، پخش شود. داشتن بندینکهای قابل تنظیم در انتهای بندهای کوله کمک میکند متناسب با قد دانشآموز یا وزن کیف طول بند را تنظیم کنید.
متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان اظهار کرد: داشتن بند سینهای و کمری توصیه میشود. این بندها کمک میکند بار بیشتر به تنه فرد نزدیک شود و فشار کمتری به شانهها و ستون فقرات وارد شود. این بندهای اضافی باید دارای پهنای مناسب، بندینک تنظیم طول، قفل راحت و بالشتک باشند.
وی افزود: دسته کولهپشتی سفت، خشک و خیلی باریک نباشد و کولهپشتی محفظههای متعدد و قرینه داشته باشد. داشتن جیبهای متعدد و قرینه روی کولهپشتی به توزیع متعادل وزن روی اسکلت و ستون فقرات دانشآموزان کمک میکند.
میانهساز تصریح کرد: توصیه میشود کولهپشتی نوار شب رنگ داشته باشد. نوار شبرنگ دید رانندهها در شب یا صبح زود را افزایش میدهند و احتمال تصادف ماشین با دانشآموز کمتر میشود.جنس پارچه کولهپشتی ضدآب و قابل شستوشو باشد. توصیه میشود چرمی یا برزنتی باشد تا به آسانی تغییر شکل ندهد و شکل آن با قرار دادن کتاب، دفتر و غیره تغییر نکند.
وی ادامه داد: هنگام خرید علاقه و نظر خو دانشآموز را در نظر بگیرید، نکات ایمنی را با او در میان بگذارید و از میان چند گزینه استاندارد موجود در بازار، انتخاب طرح و رنگ را به خود او واگذار کنید.
جنس کولهپشتی باید سبک و حالتپذیر باشد
سیدمجید اخوان حجازی، متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و رئیس بخش آسیبهای مغزی و نخاعی بیمارستان توانبخشی رفیده دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، با اشاره به اهمیت انتخاب درست کوله پشتی دانشآموزان، اظهار کرد: انتخاب کوله پشتی بسیار اهمیت دارد و باید بر اساس سایز تنه و جثه دانشآموز، با جنس مناسب انتخاب شود.
وی افزود: جنس کوله پشتی باید سبک و حالتپذیر باشد تا به بدن دانشآموزان آسیب نرساند. ارتفاع کوله مهم است و حد بالایی کوله باید نقطه مهره برجسته گردن باشد و حداکثر تا روی استخوان لگن قرار بگیرد.
این متخصص طب فیزیکی و توانبخشی ادامه داد: بندهای کوله پشتی باید روی شانه قرار بگیرند و زیاد باریک نباشند، چرا که در صورت باریک بودن کوله به سمت عقب حرکت میکند، دانشآموز خود را خم میکند و این موضوع باعث انحراف ستون فقرات میشود.
وی تصریح کرد: اگر بند کوله پشتی بیش از حد پهن باشد نیز کوله از روی شانه دانشآموز جدا میشود. بندهای کوله باید در حد پنج سانتی متر باشد و فوم داخل آن باشد. بندهای اضافی کوله در قسمت سینه و کمر باعث میشود که فشار کوله بر روی گردن و ستون فقرات کم شود و حمل کوله را نیز آسانتر میکند.
حجازی اضافه کرد: وقتی بندهای کمری کوله بسته میشود، ۵۰ تا ۷۰ درصد وزن کوله از شانه و ستون فقرات برداشته میشود و این وزن بر روی استخوان لگن منتقل میشود.
وی با بیان اینکه وزن کوله پشتی باید متناسب با وزن و سایز بدن باشد، گفت: برای دانشآموزان ابتدایی وزن کوله به همراه وسایل آن باید حداکثر ۱۰ درصد وزن بدن دانشآموز باشد و برای سنین بالاتر و دبیرستانیها وزن کوله پشتی باید حداکثر تا ۲۰ درصد وزن آنها باشد.
این متخصص طب فیزیکی و توانبخشی خاطرنشان کرد: محفظههای مختلف باید در داخل کوله پشتی وجود داشته باشند تا وسایل جابهجا نشوند و وسایل سنگین باید نزدیک ستون فقرات قرار بگیرند. وسایل متوسط پشت وسایل سنگین قرار بگیرند و وسایل سبک در قسمتهای کناری و بیرونی باشند. جنس کوله باید سبک و محکم باشد و جنس نایلونی و پلی استری توصیه میشود. کوله پشتی باید ضدآب باشد و رطوبت را جذب نکند.
حداکثر زمان استفاده از کولهپشتی برای دانشآموزان
رضا شیاری، روماتولوژیست اطفال، اظهار کرد: کوله پشتی به حمل وسایل مورد نیاز دانشآموز از خانه تا مدرسه و از مدرسه تا خانه کمک بسیاری میکند، اما کوله پشتی باید دارای ویژگیهایی باشد تا سبب آسیب به ستون مهرههای پشت کمر دانشآموزان و دانشجویان نشود.
وی ضمن اشاره به اینکه وزن کوله پشتی نباید از ۱۰ تا ۱۵ درصد وزن بدن بیشتر باشد، افزود: این مسئله برای دانشآموزان مقطع ابتدایی ۱۰ درصد و برای دانشآموزان مقاطع متوسطه اول و دوم ۱۵ درصد وزن بدن است، از این رو وزن کوله پشتی دانشآموزان مقطع ابتدایی باید از حدود سه تا ۴.۵ کیلوگرم، برای دانشآموزان متوسطه اول حداکثر هفت کیلوگرم و برای دانشآموزان دبیرستانی در بیشترین حالت ۱۰ کیلوگرم باشد.
این روماتولوژیست اطفال با بیان اینکه بهتر است جنس کوله پشتی به گونهای باشد که سنگین نباشد و به همین دلیل کوله پشتیهای برزنتی مناسب و کوله پشتیهای چرمی قابل قبول هستند، تصریح کرد: بندهای کوله پشتی باید قابل تنظیم باشد و کوله پشتیهایی که دارای بندهای نازک هستند به هیچ وجه توصیه نمیشوند، باید بندها ضخیم و پهن باشد تا آسیب به اعصاب ستونهای پشت و شانه وارد نشود.
وی ادامه داد: اگر ناف را به عنوان خط فرضی در نظر بگیریم انتهای کوله پشتی باید روی آخرین مهره کمری قرار گیرد و بنابر این بندها باید به نحوی تنظیم شوند که انتهای کوله پشتی از خط فرضی ناف و مهره انتهای کمر پایینتر قرار نگیرد و همچنین کوله پشتی باید به گونهای باشد تا وسایل داخلش جابهجا نشود، چراکه جابهجا شدن وسایل داخل کوله موجب توزیع نشدن مناسب وزن میشود.
شیاری با اشاره به اینکه کوله پشتیهایی که در دو طرف جیب دارند بهتر هستند چراکه وزن را به خوبی توزیع میکنند، گفت: حداکثر زمانی که میتوان از کوله پشتی استفاده کرد ۳۰ دقیقه است و بیشتر از این زمان نباید از کوله پشتی استفاده شود، چنانچه به هر دلیلی مجبور به استفاده از کوله پشتی بیشتر از این زمان هستید باید وزن کوله سبکتر شود.
وی اضافه کرد: لازم است والدین نسبت به ویژگیهای کوله پشتی مناسب برای فرزندان خود آگاهی داشته باشند و اگر در طول سال تحصیلی وزن کوله بالاتر از حد استاندارد بود وسایل اضافی را خارج و وزن آن را تنظیم کنند تا کودکان خود به تدریج این مسئله را بیاموزند که چه استانداردهایی را باید رعایت کنند.
استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اظهار کرد: اگر از کولههای غیراستاندارد استفاده شود میتواند دردهای کمری مزمن به ویژه در افرادی که دچار گودی کمر هستند را به همراه داشته باشد، چنانچه از کوله پشتی به درستی استفاده نشود موجب ایجاد شانههای نامتقارن میشود که در حال حاضر شایع است، استفاده نادرست از کوله پشتی همچنین میتواند به خصوص در پسرها سبب انحنای ستون مهره شود.
وی با بیان اینکه کوله پشتی به هیچ عنوان نباید با دست حمل شود چراکه میتواند ایجاد فشار بر روی ستون مهره پشتی، کتف و شانه را به همراه داشته باشد، افزود: بعضی مطالعات نشان میدهد که بیش از ۴۰ درصد افرادی که از کوله پشتی استفاده میکنند نسبت به رعایت استانداردهای لازم آن آگاهی ندارند که این مسئله میتواند منجر به ایجاد دردهای عضلانی و طبی شود و در مواقعی حتی دیسک کمر در سنین پایین را به همراه داشته باشد.
شیاری خاطرنشان کرد: بسیاری از کودکان به جنبههای ظاهری کوله پشتی توجه میکنند، اما والدین باید برای فرزندان خود ویژگیهای کوله پشتی استاندارد را بیان کنند و تنها بر اساس شکل ظاهری کوله پشتی اقدام به خرید نکنند.
نظر شما