به گزارش خبرنگار ایمنا، خلیل رحیمی امروز _چهارشنبه بیست‌ونهم شهریورماه_ در نشست خبری انجمن ناشنوایان اصفهان، با استفاده از زبان اشاره و در حضور مترجم، اظهار کرد: هفته جهانی ناشنوایان از ابتدای مهرماه در سراسر جهان آغاز می‌شود و شعار رسمی برای هفته در سال جاری «جهانی که ناشنوایان در هر جای آن با زبان اشاره صحبت کنند»، در نظر گرفته شده است.
وی افزود: هدف از نام‌گذاری این هفته به نام ناشنوایان، افزایش آگاهی عمومی مردم نسبت به چالش‌ها و مشکلات ناشنوایان، افزایش دانسته‌ها از زبان و علم اشاره و توجه مسئولان نسبت به چالش‌های این قشر از افراد و تلاش برای رفع آن است.
عضو هیئت مدیره انجمن ناشنوایان اصفهان با بیان اینکه ۱۵ هزار ناشنوا در استان اصفهان حضور دارند که ۸ هزار نفر از آنها ساکن شهرستان اصفهان و ۷ هزار نفر ساکن سایر شهرستان‌ها هستند، تصریح کرد: این قشر از افراد نشانه‌ای از معلولیت ندارند و از همین رو در ارتباط‌گیری با اسیر افراد درگیر چالش می‌شوند.
وی با اشاره به اینکه ناشنوایان دو معلولیتی از نظر شنوایی و گفتاری هستند، ادامه داد: زبان اشاره مستقل از زبان فارسی است و دستور زبان اختصاصی خود را دارد، در کشور ایران این زبان هنوز به رسمیت شناخته نشده و آنچه که لازم است نیز برای معلولان ناشنوا در قانون نوشته نشده است.
رحیمی با بیان اینکه تنها قانون سه درصد اشتغال معلولان برای افراد ناشنوا در نظر گرفته شده است، اما هنگام استخدام سهمیه‌ای برای این افراد لحاظ نمی‌شود، گفت: در صورتی که امکان دسترسی به یک فرد مترجم برای ناشنوایان فراهم باشد تا صحبت‌های آنها را به سایر افراد منتقل کند، ۵۰ درصد از مشکلات این افراد رفع خواهد شد.
وی با بیان اینکه به رسمیت شناخته شدن زبان اشاره خواسته تمام ناشنوایان است، اضافه کرد: فرهنگ‌سازی در خصوص نحوه برخورد با افراد دارای معلولیت و به خصوص ناشنوایان وظیفه‌ای است که بر عهده تمام نهادها است.
عضو هیئت مدیره انجمن ناشنوایان اصفهان با اشاره به لزوم برگزاری دوره‌های آموزشی برای کارمندان ارگان‌ها و اطلاع آنها از شرایط و نحوه برخورد با افراد دارای معلولیت، اظهار کرد: گاهی جامعه شناخت کافی از معلولان ندارد و افراد حداقل روش‌های ارتباطی با این افراد را نیاموخته‌اند.
وی با بیان اینکه شرکت معلولان شنوایی در جلسات تصمیم‌گیری برای آنها بسیار حائز اهمیت است، افزود: هنگامی که یک فرد ناشنوا با خانواده خود زندگی می‌کند که افراد آن از سلامت جسمانی برخوردار هستند، برای این فرد تصمیم می‌گیرند و تفکر آنها مبنی بر این است که فرد ناشنوا توان تصمیم‌گیری برای خود را ندارند، اما با این اقدام تنها چالش‌های زندگی برای این افراد بیشتر می‌شود.
رحیمی تصریح کرد: دیدگاه جامعه نسبت به قشر ناشنوایان دیدگاه درستی نیست و نیاز به اصلاح دارد؛ بسیاری از افراد، ناشنوایی را به عنوان یک بیماری قابل درمان در نظر می‌گیرند و این در صورتی است که ناشنوایی یک بیماری نیست.
وی با بیان اینکه تجهیزات توانبخشی به فرد ناشنوا کمک می‌کند، صداها را بشنود، اما او را شنوا نخواهد کرد، ادامه داد: تکنولوژی‌های جدید مانند تماس تصویری باید به منظور ارتباط‌گیری به ناشنوایان کمک کند.
عضو هیئت مدیره انجمن ناشنوایان اصفهان با اشاره به لزوم داشتن هم‌زبان برای افراد ناشنوا، خاطرنشان کرد: بیشتر افرادی که با انجمن ناشنوایان همکاری دارند از خانواده افراد ناشنوا هستند و به صورت داوطلبانه فعالیت دارند.
وی ادامه داد: مترجمان باید جایگاهی مشخص داشته و رسانه‌ها نیز باید به منظور ارتقای آگاهی سایر افراد جامعه و کمک به منظور رفع نیازهای این قشر یاری‌کننده باشند.
نظر شما