به گزارش خبرنگار ایمنا، تجربه زیستی چندباره در قاب فیلمهای سینمایی، تجربهای آشنا و همهگیر است که از کودکان خردسال تا پیرزنها و پیرمردهای پا به سن گذاشته را به خود جذب میکند. هنر هفتم، ترکیبی از همه هنرهای پیش از خود است که با وجود نوظهور بودن، گوی سبقت را از تمام هنرهای دیگر ربوده و امروز به جرأت میتوان گفت سینما، پرمخاطبترین هنرها است.
سینما در ایران، قدمتی نزدیک به قدمت این هنر در جهان دارد و از این رو، پیشرفت خوبی داشته است. به طوری که سینمای ایران در جهان شناخته شده است و بسیاری از هنرمندان ایرانی در مهمترین رویدادهای سینمایی جهان مانند کن و اسکار حضور دارند. با این حال امروز میتوان گفت تولیدات سینمایی ایران از آنچه میتواند باشد فاصله گفته و کیفیت فیلمها رو به کاهش است که موارد زیادی در این روند تأثیر میگذارد.
تجربه زیستی دیگر با فیلمهای سینمایی
سعید خجستهفر، سینماگر و استاد دانشگاه در گفتوگو با ایمنا بیان میکند: هنر سینما جذابیت زیادی برای مخاطب دارد و به او کمک میکند تجربیاتی که نمیتواند در دنیای واقعی با آنان مواجه شود را تجربه کند و بدین ترتیب مخاطب یک تجربه و زیست دیگر را بدون دادن هزینه زیاد تجربه میکند.
وی میافزاید: استقبال از سینما در سالهای مختلف بسته به شرایط اجتماعی و اقتصادی تحلیل میشود. برای مثال، در دوران کرونا رکودی همهگیر دامن سینما را گرفت و آسیبهای زیادی به حوزه تولیدی و زیرساختی وارد کرد. اما امسال این وضعیت بهتر شد و میتوان گفت به طور کلی تا این لحظه به واسطه فیلمهایی با ژانر کمدی و درون مایههای سرگرم کننده سال پررونقی داشت و توانست رشدی معنادار نسبت به سال گذشته نشان دهد.
این هنرمند و استاد دانشگاه میگوید: استقبال مردم از سینما در شهرها و استانهای مختلف متفاوت است. آمار نشان میدهد که در برخی استانها نسبت به سایر نقاط کشور بسیار کمتر از سینما استقبال میشود. یافتن دلیل استقبال پایین مردم نیازمند تحقیق و پژوهش دقیق است اما در حالت کلی، محتوای فیلمها، شرایط اقتصادی مردم و زیرساختهای سینماها و امکانات اصلی یعنی صوت، تصویر و صندلی مناسب تعیین کننده است.
خجستهفر ابراز میدارد: وجود سینمای مناسب در هر شهر، به عنوان یک سرگرمی و تفریح سالم فرهنگی دارای اهمیت زیادی است زیرا جامعه و کشور ما نیازمند نشاطافزایی و ایجاد امید است و این زیرساختها و برنامهریزیهای فوری برای ایجاد نشاط و سرگرمی برای خانوادهها و جوانان ضروری است و میتوان گفت سینما تنها یک تزئین یا حاشیه نیست بلکه یک ضرورت فرهنگی است.
رکود کیفیت در سینمای ایران
وی میافزاید: تولید فیلم باید با سیستمهای مرتبط با پخش فیلم ارتباط ساختاری و زنده داشته باشد. یعنی آنچه ذائقه مخاطب است، تأثیر مستقیم بر تنوع ژانر و درون مایهها و داستان فیلمها دارد. برای مثال در سال گذشته فیلم کمدی فسیل با درونمایه اجتماعی به پرفروشترین فیلم تاریخ سینمای ایران از نظر تعداد مخاطب تبدیل شد و حتی فیلم عقابها را که سالها در صدر تعداد مخاطب بود، کنار زد.
این هنرمند و استاد دانشگاه میگوید: به نظر من سینمای ایران از نظر کیفیت و کمیت دچار رکود و تنزل است و به تازگی تولیدات کیفی قابل توجهی نداشته است؛ طبیعی است که بازخورد این کاهش کیفیت، در استقبال مردم از سینما مشاهده میشود به طوری که امروز مردم نسبت به ۱۰ سال پیش بسیار کمتر به سینما میروند زیرا مردم بابت فیلم خوب حاضر به هزینه زمان و پول خود هستند.
خجستهفر میافزاید: سینما از همان ابتدای ایجاد شدن توسط برادران لومیر تا زمانی که از یک اختراع و یک مساله فناوری به یک موضوع اجتماعی تبدیل شد و در اختیار توده قرار گرفت و تجاری شد، همواره رقیبهایی مانند تئاتر و تلویزیون داشت و در تلاش بود بر این رقبا پیروز شود.
وی اظهار میکند: مسائل مختلفی در کاهش کیفیت فیلمهای امروز مؤثر است. بخشی از کاهش کیفیت فیلمهای تولید شده به هنرمندان این حوزه بستگی دارد. هنرمندان شاخص سینمای ایران امروز کمتر کار میکنند و چهرههای جریان ساز قوی نیز کمتر از گذشته به سینما تزریق شده است. امروز به هنرمند به عنوان نقطه شروع خلق یک فیلم کمتر پرداخته میشود. کمکاری و روال نامناسب فضاهای آموزشی که باید استعداد و خلاقیت جوانان در هنر سینما را فعال کنند نیز در این رکود سینما تأثیر زیادی دارد.
افزایش هزینهها در کنار دانلود غیرقانونی، آفت کیفیت فیلمهای سینمایی
این هنرمند و استاد دانشگاه میگوید: امروز هزینه تولید یک فیلم نسبت به گذشته افزایش زیادی داشته است و طبیعتاً این موضوع باعث میشود در تولید فیلم، به صورت اقتصادی عمل شود و این رویه کیفیت فیلم را کاهش میدهد. امروز مخاطبان به بسترهای مختلف فیلمهای سینمایی سراسر دنیا با بالاترین کیفیت دسترسی دارند و این موضوع رقابت را برای هنرمندان داخل سخت کرده است. این موضوع در کنار اقتصاد نه چندان قوی سینما، سرمایه تهیه کننده را در خطر میاندازد.
خجستهفر تصریح میکند: انتشار غیرقانونی فیلمهای سینمایی نیز باعث میشود سرمایهای که تهیه کننده به پای تولید آن گذاشته در یک لحظه از بین برود. از مردم با فرهنگ ایران انتظار میرود به این نکته توجه کنند که هر اثر هنری محصول دسترنج افرادی است که زندگی خود را به پای آن گذاشتهاند و ممکن است با دانلود غیرقانونی فیلم، کل سرمایه این افراد از بین برود و این موضوع در کیفیت فیلمهای سینمایی کشور تأثیر منفی میگذارد.
این هنرمند و استاد دانشگاه میگوید: به نظر میرسد برای افزایش کیفیت سینمای ایران، در زمینه فیلمنامهنویسی و انتخاب داستان فیلمها نیز نیازمند یک رنسانس و نوزایی و پدیدار شدن چهرههای نوظهور هستیم.
خجستهفر بیان میکند: سینمای ایران از نجیبترین و شریفترین سینماهای دنیاست که زمان تولد آن، با تولد سینما در دنیا فاصله زیادی ندارد. این سینما روزهای پر فراز و نشیبی طی کرده است و امید دارم دوباره ققنوسوار به اوج خود باز گردد و جوانانی که شاید امروز شناخته شده نیستند میتوانند دوباره رونق را به آن بازگردانند.
وی میافزاید: ما سینمای شناخته شده در دنیا و ظرفیت ویژهای داریم و امید است بتوانیم از تمام توانمندی و خلاقیت سینمایی خود استفاده کنیم.
رسانه سینما برای پیشرانی توسعه کشور و تعالی جامعه و نماد رهنمود معروف مقام معظم رهبری مبنی بر کلید دار بودن سینما و سینماگران برای پیشرفت این سرزمین است و به طور قطع همه تلاشها و برنامه ریزیها باید برای کم کردن فاصله این جمله از ساحت نظر تا مقام عمل معطوف گردد.
نظر شما