به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شورای شهر پاریس بار دیگر به قانون محدود کردن ارتفاع ساختمان‌های مسکونی جدید شهر به ۳۷ متر، البته تنها در خیابان‌هایی با عرض ۱۲ متر رأی داد. این ممنوعیت برای نخستین بار در سال ۱۹۷۳ و پس از تکمیل یک ساختمان اداری ۲۰۹ متری در یکی از مناطق تجاری شناخته‌شده دور از مرکز شهر اعلام شد. به این ترتیب شهر نورها، به‌رغم میزبانی از یکی از نمادین‌ترین ساختمان‌های بلند جهان (برج ایفل) و در بر داشتن این ساختمان اداری، در کنار وجود برج‌های مسکونی مرتفع در مناطق شهری ۱۳ و ۱۵ خود، مدت‌ها برای حفظ نمای شهری کم‌ارتفاع در حال مبارزه بود که این اقدام مرکز پاریس را تا حد زیادی عاری از ساختمان‌های بلند نگه داشته است.
پس از آن در سال ۲۰۱۰ قوانین تغییر کرد و مدیریت شهری پاریس تصمیم گرفت در رقابت با آسمان‌خراش‌های همتایان بریتانیایی پاریس از جمله لندن، برای ساخت بناهای مسکونی ۵۰ متری و ساختمان‌های اداری ۱۸۰ متری در مناطق خاصی به دور از مرکز شهر مجوز صادر کند. با این وجود آغاز ساخت‌وساز برج هرمی‌شکل بحث‌برانگیز ۱۸۰ متری «تور تراینگل» در ۴۲ طبقه که پس از چندین سال تأخیر در سال ۲۰۲۱ آغاز شد، بار دیگر بحث محدودیت ساخت‌وساز بناهای ۳۷ متری را در شهر پاریس مطرح کرد.
آسمان‌خراش شیشه‌ای هرمی‌شکل ۴۲ طبقه، اولین برج مرتفعی است که در محدوده بلوار پریفریک که مرکز پاریس را احاطه کرده، ساخته شده است. این ساختمان به دلیل مقیاسش به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفت. پس از تکمیل، این ساختمان پس از برج ایفل و تور مون‌پارناس، به سومین ساختمان بلند در محدوده شهر پاریس تبدیل خواهد شد.
طرح جدید، همچنین بازسازی و تغییر ساختمان‌های موجود را نسبت به ساخت ساختمان‌های جدید تشویق می‌کند. به گفته آنه هیدالگو، با وجود ارتفاع محدود، پاریس یکی از متراکم‌ترین شهرهای اروپا است که تلاش‌های بیشتر این شهر را برای تراکم غیرمنطقی می‌کند.
حامیان این محدودیت آن را عاملی برای ترویج ساخت‌وسازهای سازگار با محیط زیست در منطقه محلی می‌دانند، چراکه مصرف انرژی و منابع، همچنین ردپای کربن در ساختمان‌های بیش از ۳۰ متر بسیار بالاتر از بناهای کم‌ارتفاع است. با این وجود مخالفان معتقدند مقایسه دو ساختمان ۳۰ و ۶۰ متری در این زمینه با یکدیگر نادرست است و باید در این سنجش مصارف یک ساختمان ۶۰ متری با دو ساختمان ۳۰ متری مورد قیاس قرار گیرد. در این صورت بدیهی خواهد بود که ساخت بناهای بلندتر گزینه بهتری است، ضمن این‌که برای حفظ فضای سبز در شهرها بدون کاهش تراکم آن، ساخت‌وسازهای رو به بالا منطقی خواهد بود.
با این حال شورای شهر پاریس با حمایت مستقیم شهردار وقت به نفع قانون محدود کردن ارتفاع ساختمان‌های جدید به ۱۲ طبقه یا حدود ۳۷ متر رأی داد و دلیل خود را برای این امر کمک به کاهش انتشار کربن پاریس با ارائه یک طرح شهری زیست‌اقلیمی گسترده معرفی کرد؛ طرحی که تضمین می‌کند پاریس در سال‌های آینده به‌رغم افزایش دما، جذاب و خوشایند باقی بماند.
قوانین شهرسازی از ابزارهای اصلی برای کنترل ظاهر شهرها هستند، اما در عین حال محل بحث و مناقشه نیز هستند، زیرا مقررات محدودکننده می‌تواند مانعی برای توسعه شهر تلقی شود. در یکی دیگر از اقدامات مشابه، مقامات چینی در سال ۲۰۲۱ اعلام کردند که ساختمان‌های بلندتر از ۵۰۰ متر دیگر مورد تأیید قرار نخواهند گرفت؛ این تصمیم یک تغییر اساسی برای کشوری است که ۱۰ ساختمان از ۲۰ آسمان‌خراش بلندمرتبه جهان را در خود جای داده است.
نظر شما