به گزارش خبرنگار ایمنا، همینطور که اینستاگرام را بالا و پایین میکنم، چشمم به یکاستوری میخورد که سوژه جذابی بهنظر میرسد؛ تصویری از یک روضه که زیر آن نوشته شده است: «رفتن به روضهای که صفر تا صد کاراشو بچههای ۱۰ ساله انجام بدن زیادی قشنگه.»؛ همگام با روحیه کنجکاوی خبرنگاریام تا به انتهای ماجرا نرسم، داستان را رها نمیکنم و در نهایت با کنجکاویها و جستجوهایم به مدرسه «هدهد» میرسم.
این مدرسه روضه را به همت دانشآموزان پایه اول تا سوم طی دو شب و در دو مدرسه دخترانه و پسرانهاش برگزار کرده است؛ بر همین اساس با چند تماس شماره یکی از مربیان مدرسه پسرانه را پیدا و گفتوگو را با او آغاز میکنم: راهاندازی هیئت یکی از برنامههایی است که همیشه در دستور کار قرار داشته و در این راستا مقاطع اول، دوم و سوم ابتدایی فعالیتها را پیش میبرند و برنامه به این صورت است که کارها میان دانشآموزان سه پایه که حدود ۱۵٠ نفر هستند، تقسیم میشود و هر پایه کارهای مشخصی را انجام میدهد.
دانشآموزانی که هم برگزارکننده مراسم بودند هم دعوتکننده
وی با اشاره به تقسیم مسئولیتهای این برنامه میگوید: برای مثال دانشآموزان کلاس سوم دعوتنامههای دستنویس را طراحی و رنگآمیزی کردند و به دیگر دانشآموزان میدادند تا بهدست خانوادههایشان برسانند یا برای تأمین بودجه مالی هیئت از یک هفته قبل کارتهایی را درست کرده و روی آن شماره کارت نوشته بودند و در مدرسه پخش کردند.
یکی از مربیان مدرسه هدهد با بیان اینکه دانشآموزان کلاس اول برای تزئین هیئت ریسههای رنگی و کاردستی درست کرده بودند و بچههای کلاس دوم نیز دکوری با کاردستیهای خودشان مهیا کردند، تصریح میکند: پذیرایی مراسم هم چند مرحله داشت که دانشآموزان کلاس دوم با کمک یکدیگر برای ایستگاه صلواتی حلوا و دانشآموزان کلاس سوم برای پذیرایی آخر جلسه، ساندویچ آماده کرده بودند.
وی با بیان اینکه دانشآموزان در حوزههای مختلف همچون کفشداری، ایستگاه صلواتی، پذیرایی و برگزاری قافله مسئولیتهایی را به عهده داشتند، ادامه میدهد: در مباحث تربیتی برگزاری چنین آیینهایی جزو برنامههای اصلی مااست تا مناسبتهای ملی و مذهبی را با کمک دانشآموزان گرامی بداریم.
دانشآموزان در تمام مراحل برنامهریزی و طراحی دخیل هستند
این مربی آموزشی اضافه میکند: هدف ما این است که برنامهها فقط به این صورت نباشد که کودکان مخاطب آن باشند. در تمام مناسبتهای ملی، مذهبی بچهها را در برنامهریزی و طراحی برنامهها دخیل میکنیم و در این روند با فرارسیدن مناسبتهای مختلف، موضوع را از حدود دو هفته قبل با دانشآموزان در میان میگذاریم.
وی میگوید: هرچند ممکن است ایدههای دانشآموزان ایدههای شاخصی نباشد، اما با هماهنگی خودشان طراحی و اجرای ایدهها را پیش میبریم. اینکه خود دانشآموزان نسبت به وظایف خود احساس مسئولیت کنند و مناسبتهای ملی و مذهبی برایشان اهمیت داشته باشد، از اولویتهای مطرح است، در این سالها تقریباً در تمام مناسبتها برنامه داشتهایم و بر همین اساس روز پدر و روز مادر از مهمترین و ویژهترین برنامهها بوده است.
این مربی آموزشی در خصوص واکنش خانوادهها نسبت به برنامههای این مجموعه خاطرنشان میکند: خانوادهها در این برنامهها همراه هستند و حتی کمک هم میکنند، چون خود آنها نیز دغدغهمند هستند.
شماره کفشداریهایی که دستنویس بود
وی ادامه میدهد: از طرفی وقتی خانوادهها وارد مراسم میشدند و فرزندان خود را میدیدند که کارها را در دست داشتند و حس خدمتگزاری به دستگاه امام حسین (ع) را یاد میگرفتند، حس خوبی داشتند و از سمتی خود بچهها نیز چون جنس فعالیتشان خدمتگزاری به خانوادهها بود، از برنامهها استقبال میکردند و خوشحال بودند.
این مربی آموزشی در پایان خاطرنشان میکند: شاید کیفیت مراسم مانند سایر مراسمها نباشد، اما با همان کیفیت دانشآموزی، وقتی خانوادهها میدانستند تمام این اقدامات توسط فرزندان خودشانانجام شده است، برایشان جذاب بود، حتی اینکه شماره کفشداریها دستنویس و روی کاغذ و مقوا بود، برای خانوادهها ارزشمند بود.
مهری محمدی مدیر مدرسه دخترانه هدهد نیز در گفتوگو با ایمنا میگوید: در مدرسه ما مناسبتها در اولویت است و در این راستا دو موضوع پرداختن به هویت ملی و تقید به ارزشهای دینی جز اصول ما است.
وی ادامه میدهد: در مناسبتهای مختلف با محوریت قرار دادن دو اصل مذکور برخی اهداف نیز مدنظر است، برای مثال در چنین مراسمی مهم است که خود دانشآموزان مسئولیت بگیرند، اجراکننده باشند و کار را پیش ببرند، در این راستا مسئولیتها میان سه پایه اول، دوم و سوم بر اساس سن دانشآموزان تقسیم میشود.
بچههایی که روضه را از خودشان میدانستند
مدیر مدرسه دخترانه هدهد خاطرنشان میکند: اینکه قبل از اجرای مراسم خود دانشآموزان دعوتنامه را آماده میکنند و به خانوادهها میدهند تأثیر ویژهای دارد، در این راستا حتی خانوادههایی بودند که بهدلیل مشغله نمیتوانستند در مراسم حضور پیدا کنند، اما بهدلیل مشارکت فرزندان خودشان حاضر شدند و حتی از نظر مالی نیز آنها را همراهی و کمک کردند، در ادامه نیز خانوادهها بیان میکردند که بعد از برنامه فرزندانشان تا چه حد خوشحال بودند و مراسم را از خودشان میدیدند و در پس از آن نیز شاهد مشارکت بیشتر خانوادهها و دانشآموزان خواهیم بود.
نظر شما