به گزارش خبرنگار ایمنا، بیست‌ودومین دوره مسابقات والیبال قهرمانی مردان زیر ۲۱ سال جهان که از _شانزدهم تیرماه_ در شهر منامه کشور بحرین آغاز شده بود، با قهرمانی ایران به پایان رسید. شاگردان غلامرضا مومنی‌مقدم که تا پیش از این مسابقه، هفت برد متوالی به دست آورده بودند، در فینال هم سه بر دو به پیروزی رسیدند تا با اقتدار و هشت برد متوالی قهرمان جهان شوند و جام بیست‌ودوم را بدون شکست به دست آورند. تیم ملی والیبال جوانان ایران با شکست ایتالیا علاوه بر کسب مقام قهرمانی این دوره از رقابت‌ها، جایگاه چهارم افتخارآفرینان این رقابت‌ها را نیز با سه مدال شامل دو طلا و یک برنز به دست آورد تا ایتالیا به رتبه پنجم سقوط کند.
مهدی بیاتی بازیکن تیم ملی والیبال جوانان ایران روزهای گذشته با حضور در خبرگزاری ایمنا، در خصوص قهرمانی در مسابقات جهانی، رقابت‌های لیگ برتر والیبال و باشگاه گیتی‌پسند صحبت‌هایی ارائه داد که در ادامه می‌خوانید:
ایمنا: ابتدا درخصوص روند آمادگی تیم صحبت کنید؛ فکر می‌کردید قهرمان جهان شوید؟
بیاتی: سال گذشته زمانی که وارد رقابت‌های آسیایی شدیم دو هدف را در پیش گرفتیم، یکی هدف کوتاه مدت که شامل قهرمانی در آسیا بود تا جواز حضور در مسابقات جهانی را به دست بیاوریم و این اتفاق هم رخ داد. هدف دوم، بلند بودت بود که قصد داشتیم قهرمان جهان شویم. از _نهم فروردین‌ماه_ وارد اردو شدیم، هدف و مسیری که باید طی می‌کردیم مشخص بود و حریفان خود را می‌شناختیم. شش اردو ۱۵ روزه را پشت سر گذاشتیم و در کنار تمرینات لهستان و بلغارستان را به شکلی آنالیز کردیم که وقتی بازیکنان تیم می‌خواستند مقابل این تیم‌ها به میدان بروند، از بیشتر عملکرد و نوع بازی بازیکنان تیم مقابل آگاه بودیم. آخرین اردو متصل به بازی‌های تدارکاتی بلغارستان بود که سه مسابقه با آمریکا، برزیل و بلغارستان داشتیم. یکی از این دیدارها به دلیل مصدومیت کاظمی نیمه تمام ماند، اما در کل همه بازی‌های دوستانه بار فنی بالایی داشت. می‌دانستیم سطح مسابقات جهانی جوانان دست کمی از رقابت‌های جهانی بزرگسالان ندارد و کار سختی پیش رو داشتیم.
دور اول مسابقات والیبال قهرمانی جوانان جهان را نسبتاً خوب شروع کردیم، حریف اول ما تایلند بود که سیستم آسیایی شرقی داشت و با سرویس‌های خوب جلوی حمله این تیم را گرفتیم. در دیدار دوم مقابل تونس به میدان رفتیم، آنالیز خوبی از این تیم نداشتیم و با وجود شکستی که در بازی قبل خود به دست آورده بود ما را سوپرایز کرد، اما با تغییر تاکتیک توسط مربی کامبک زدیم و پیروز شدیم. در بازی آخر مرحله اول به مصاف بحرین رفتیم، این تیم از امتیاز تماشاگر برخوردار بود و اگر مقابل ما به پیروزی می‌رسید، صعود می‌کرد که با قاطعیت در این دیدار پیروز شدیم و اجازه صعود به بحرین را ندادیم.
در بازی اول مرحله دوم رو در روی لهستان به میدان رفتیم باتوجه به شکست‌هایی که در سالهای اخیر مقابل این تیم داشتیم، کری ایجاد شده بود و بعد از پیروزی برابر لهستان انگار وزنه سنگینی از تیم ما برداشته شد و حس سبکی و آرامش داشتیم. در دیدار بعدی مقابل تایلند نمی‌خواستیم سورپرایز شویم و از اول با قدرت بازی کردیم. در مسابقه سوم با بلغارستان بازی داشتیم و باتوجه بر اینکه لهستان دیگر از این گروه صعود نمی‌کرد، جنگ سرگروهی بین ما و بلغارستان بود تا ببینیم چه تیمی در مرحله بعد باید به مصاف ایتالیا برود، هرچند برای تیمی که می‌خواهد قهرمان شود فرقی ندارد مقابل چه تیمی بازی کند. الکساندرا نیکولوفیک وزنه سنگینی برای بلغارستان بود که با مهار این بازیکن موفق شدیم به پیروزی برسیم. پس از یک روز استراحت، آنالیز و ریکاوری درحالی که فکر می‌کردیم در مرحله نیمه نهایی با برزیل بازی داریم، اما آرژانتین شگفتی سازی کرد و به نیمه نهایی رسید. این تیم ژنتیکی به فوتبالیست‌ها شبیه بود، اما والیبال را به صورت تیمی و خوب انجام می‌داد. ولاسکو مدیرفنی ایتالیا بود و دوست داشت از طرفی دیگر تیم کشورش یعنی آرژانتین بالا بیاید، اما این اتفاق رخ نداد و ما موفق شدیم به فینال رقابت‌های جهانی برسیم.
شب قبل از فینال جلسه آنالیز داشتیم و طبق صحبت همه متوجه شدیم، قام دومی با شانزدهمی برای ما تفاوتی ندارد و جز قهرمانی چیزی نمی‌خواهیم تا بتوانیم معافیت سربازی بگیریم و دوسال به عمر ورزشی ما اضافه شود. در فینال مقابل ایتالیا داور یک جاهایی تیم ما را اذیت کرد، اما موفق شدیم این تیم را شکست هیم به شکلی که ولاسکو بعد از بازی گفت ایرانی‌ها قدرت قهرمانی داشتند.
فکر می‌کنید نسل حاضر بتواند به قهرمانی در لیگ ملت‌های والیبال فکر کند؟
کارشناسان و مربیان اعتقاد دارند ما نسل طلایی والیبال هستیم که روی کار آمدیم. همه بازیکنان تیم ملی جوانان پتانسیل حضور در تیم ملی بزرگسالان و لیگ ملت‌ها را دارند، باید فدراسیون والیبال برنامه‌ای داشه باشد تا این نسل به مرور زمان بالا بیاید. طی چندسال مربیان داخلی با دانش بالا روی کار آمدند و نتایج خوبی گرفتند و قهرمانی جهان نشان می‌دهد مربیان ایرانی چیزی کم ندارند. فدراسیون والیبال می‌تواند در کنار مربیان ایرانی، مربیان خارجی را هم وارد کند تا به یکدیگر کمک کنند و پتانسیل تیم زیاد شود. سال گذشته غلامرضا مومنی‌مقدم بعد از قهرمانی در آسیا درخواست داد بازیکنان تیم ملی والیبال جوانان در قالب یکی از تیم‌های لیگ برتری حضور داشته باشند که متأسفانه چنین اتفاقی رخ نداد و هر نفر وارد تیم باشگاهی خودش شد. درحال حاضر رده سنی ما به بزرگسالان رسیده و بازیکنان تیم ملی جوانان دیگر در کنار هم نیستیم، از طرفی دیگر هم سرمربی تیم ملی بزرگسالان عقاید خود را دارد و کادرفنی و بازیکنان تیم ملی جوانان نمی‌توانند باهم کار کنند. امکاناتی که فدراسیون والیبال در این دوسال برای ما فراهم، به اندازه تیم ملی بزرگسالان بود و به رده سنی پایه اهمیت داده می‌شود. در خصوص پاداش صحبت‌هایی شده، قرار است مبلغی پرداخت کنند، اما هنوز اتفاقی رخ نداده است.
ایمنا: از لیگ برتر بگویید. آیا امسال با گیتی‌پسند جزو مدعیان هستید؟
بیاتی: سال گذشته برای تیم خوب فولادسیرجان بازی می‌کردم که بنا به دلایلی امکان ادامه همکاری برای فصل جدید وجود نداشت و درحال حاضر در خدمت باشگاه گیتی‌پسند و مردم خوب اصفهان هستم. گیتی‌پسند دومین فصل حضور خود در لیگ برتر را تجربه می‌کند و سیاست باشگاه حضور در جمع هشت تیم برتر است. عقیلی و نجاتی مربیان بزرگی هستند که فعالیت در کنار این دو مربی باعث افتخار است.
ورزش اول باشگاه گیتی‌پسند فوتسال و بعد از آن والیبال است که در سالهای ابتدایی حضور خود هستند و طبیعی است هزینه زیادی نداشته باشند. عقیلی کار با جوانان را به خوبی بلد است، سال گذشته هم پدیده لیگ بودند و به دلیل شکست مقابل تیم‌های ضعیف نتوانستند به پلی آف راه پیدا کنند. اصفهان و شهرستان‌های آن پتانسیل زیادی در والیبال دارند. حدود سه سال پیش در تیم سپاهان شاگرد عقیلی بودم که بعد از آن به عنوان سهمیه نوجوانان به تیم بزرگسالان راه پیدا کردم و دوسال در کنار محمدی‌راد که یکی از بهترین مربی‌ها در لیگ برتر است کار کردم. متأسفانه باشگاه سپاهان از تیم‌داری در لیگ برتر انصراف داد و با یک تیم جوان اصفهانی و مربی خارجی در لیگ یک والیبال شرکت کردند و نتایج بدی نگرفتند. برای فصل جدید قصد دارند تیم بهتری تشکیل دهند تا به لیگ برتر صعود کنند. سپاهان در دومین سال که در لیگ برتر حضور داشت مشکل خاصی نداشت و آن تیم برای قهرمانی بسته شده بود، اما در بازی مقابل پیکان هرکاری کردیم فایده‌ای نداشت و شکست خوردیم.
ایمنا: برخی بازیکنان نیز درخصوص زمان برگزاری مسابقات لیگ دغدغه‌هایی داشته‌اند. آیا شما هم معتقد هستید باید لیگ زمان بیشتری داشته باشد؟
بیاتی: نحوه برگزاری مسابقات از گذشته به همین شکل بوده و تغییر نداشته است، لیگ‌های معتبر اروپایی هم مسابقات خود را به این شکل برگزار می‌کنند، اما لیگ آنها مدت بیشتری طول می‌کشد. سال آخری که همراه سپاهان در لیگ برتر بودیم باید هر هفته دوبازی انجام می‌دادیم و فشار مسابقات و مسافرت‌ها ما را اذیت می‌کرد و مصدومیت پیش می‌آمد. لیگ ایتالیا و لهستان به شکلی تمام می‌شود که بعد از آن بازیکن به صورت آماده وارد اردوی تیم ملی می‌شود، اما در ایران حدود یک ماه استراحت داریم تا اردوی تیم ملی شروع شود.
ایمنا: شنیده شده ورزش را از فوتبال آغاز کردید.
بیاتی: بله همین طور است. ورزش خود را با فوتبال شروع کردم، در چادگان یک خانه والیبال بود، اما این رشته مطرح نبود و همه به سمت فوتبال می‌رفتند. در تیم تاراز چادگان بودم که تیم نوجوانان ذوب‌آهن در چادگان اردو زد و انتخاب شدم تا در اصفهان تست دهم. دو جلسه در اصفهان تست دادم که سرمربی ذوب‌آهن گفت باتوجه بر اینکه نزدیک به شروع لیگ هستیم نمی‌توانیم برائت کارت بازی بگیریم و باید صبر کنی تا نیم فصل، اما به خاطر مسیر طولانی که وجود داشت قبول نکردم.
پدرم فرهنگی است و با همکاران خود برای والیبال به سالن می‌رفتند که من هم همراه او می‌رفتم، اما درگوشه‌ای از سالن مشغول فوتبال می‌شدم. یکی از همکاران پدرم آکادمی والیبال داشت و باتوجه به قدم گفت که بروم والیبال کار کنم، مدتی در این رشته فعالیت کردم، اما دوست نداشتم و دوباره به فوتبال برگشتم. دیگر باشگاه تاراز به در من نمی‌خورد و به خاطر اینکه تیم دیگری نداشتیم دوباره سمت والیبال رفتم، پدرم بدون اینکه به من بگوید من را در تست استان که زیر نظر بهرامی نیا بود ثبت نام کرد. در مرحله اول تست گیری انتخاب شدم که پدرم از بهرام نیا خواست تا من در آکادمی این مربی کار کنم، به خاطر اینکه اجاره خانه در اصفهان بالا بود و در آن زمان وضعیت مالی خوبی نداشتیم، همراه پدرم یکسال هر روز از چادگان به اصفهان می‌آمدیم و برمی‌گشتیم که خستکی زیادی را تحمل می‌کردیم و من از آنجا به خودم قول دادم تا یک روز جواب زحمات پدرم را بدهم و خداروشکر این اتفاق هم رخ داد. قراردادهای والیبال یک دهم قراردادهای بازیکنان فوتبال نیست، باتوجه به شرایط قتصادی کشورمان والیبالیست‌ها جز مظلوم‌ترین ورزشکارها هستند. نیاز است تیم‌های صنعتی پولدار وارد والیبال شوند زیرا به جز پول، امکانات سخت افزاری خوبی هم دارند.
ایمنا: به لژیونر شدن هم فکر می‌کنید؟
بیاتی: یکی از آرزوهای هر والیبالیستی لژیونر شدن در لیگ‌های مطرح اروپایی مانند ایتالیا و لهستان است. خودم دوست دارم وقتی تجربه کافی در لیگ برتر ایران به دست آوردم در لهستان لژیونر شوم زیرا ورزش اول این کشور والیبال است و تماشاگران زیادی دارد. انتظار دارم مسئولین شهرستان‌ها، استان‌ها و کشور بیشتر از ورزشکاران حمایت کنند تا هر سال شاهد موفقیت‌های بیشتری باشیم.
ایمنا: با درس و مدرسه چه می‌کنید؟
بیاتی: معدل درسی من خوب بود و مادرم اصرار داشت حتماً درس بخوانم و به دانشگاه بروم، اما به خاطر مسابقات لیگ برتر نتوانستم امتحانات سال دوازدهم را شرکت کنم و هنوز مدرک دیپلمم را نگرفتم که در شهریورماه آن را می‌گیرم و در دانشگاه وارد رشته‌ای می‌شوم که بتوانم در کنار ورزش ادامه دهم. مادرم یکی از مخالفان ورزشکار شدن من بود زیرا درس برای او اهمیت بیشتری داشت، تا اینکه یک روز طی صحبتی که داشتیم، او را قانع کردم.
گفت‌وگو از: کیمیا گلپیرا، خبرنگار سرویس ورزش ایمنا
نظر شما