به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، طب سوزنی روشی با اثربخشی بسیار بالا در درمان بیماری‌ها به‌شمار می‌رود که در این روش متخصصان از طریق وارد کردن سوزن‌های متعدد به نقاط مختلف بدن فرد، بیماری او را تشخیص می‌دهند و برای درمان آن اقدام می‌کنند. اگرچه منشأ ظهور این روش به کشور چین بازمی‌گردد، با این حال امروزه به محبوبیت بسیار بالایی میان بسیاری از پزشکان سراسر دنیا دست پیدا کرده است. جالب است بدانید که معماران و برنامه‌ریزان شهری نیز به‌تازگی از طب سوزنی به عنوان یک استراتژی بسیار مهم برای طراحی خلاق شهرها بهره گرفته و توانسته‌اند تحولات بسیاری را در آن‌ها به وجود بیاورند. اگرچه طب سوزنی برای درمان بیماری‌ها متفاوت با طب سوزنی شهری است، با این حال ایجاد تغییرات بسیار کوچک در هر دو روش به ایجاد تحولات بی‌شماری (در درمان بیماری یا حل مشکلات شهری) منجر می‌شود.
در واقع طرفداران طب سوزنی شهری بر این باور هستند که اعمال یک تغییر کوچک در یک شهر درست مانند ایجاد تغییرات توسط سوزن در بدن است که می‌تواند به حل بحران‌های مختلف شهری کمک کند. امروزه برنامه‌ریزان در بسیاری از شهرهای جهان تلاش کرده‌اند از طب سوزنی برای بهبود مدیریت شهری بهره بگیرند که در ادامه به معرفی موفق‌ترین آن‌ها در این زمینه می‌پردازیم.
پورت لوئیس در موریس؛ زیباسازی شهر با چترهای رنگی
موریس در جهان به علت برخورداری از حیات وحش بسیار پرشور و رنگ‌های طبیعی شگفت‌انگیز شهرت دارد و حتی به واسطه همین ویژگی‌ها، همه‌ساله سیل عظیمی از گردشگران را به خود جذب می‌کند. مدیران پورت لوئیس با الهام از وجود رنگ‌های زیبای بی‌شمار طبیعی در کشور، به زیباسازی خیابان یکی از مراکز خرید بسیار پرتردد شهر با چترهای رنگارنگ پرداختند. این اقدام در سال ۲۰۱۵ با هدف جلب توجه شهروندان به مراکز تجاری محلی اعمال شد و اثربخشی آن به حدی زیاد بود که بسیار از شهروندان به منظور عکاسی در فضایی زیبا در محل مورد نظر جمع می‌شدند که همین امر به بازدید بیشتر از مراکز تجاری اطراف و به دنبال آن، رونق اقتصادی منطقه منجر شد.
ملبورن در استرالیا؛ توسعه پارک‌های جیبی
افزایش پارک‌های جیبی یکی از بهترین رویکردهای طب سوزنی در بسیاری از شهرهای جهان به‌شمار می‌رود که مشکل نبود دسترسی به فضاهای سبز را به علت توسعه شهری برطرف کرده است. مردم ملبورن، پایتخت استرالیا، از موفق‌ترین شهروندان جهان در ایجاد پارک‌های جیبی محسوب می‌شوند که اقدام به کاشت درختان و نصب مبلمان شهری در هر فضای خالی از شهر پرداخته‌اند. نصب چمن‌های مصنوعی، باغچه‌های کوچک، نیمکت‌های سیار، فضاهای پویا و حتی تجهیزات بازی از دیگر اقداماتی به‌شمار می‌رود که ساکنان ملبورن برای افزایش زیست‌پذیری شهر پیاده کرده و توانسته‌اند پایداری را نیز برای محل سکونت خود به ارمغان بیاورند. نکته جالب توجه این‌که پارک‌های جیبی پایتخت استرالیا به عنوان مکان‌هایی برای گرد هم آوردن شهروندان جهت ارتباط با یکدیگر و تصمیم‌گیری برای اعمال تغییرات بیشتر به‌حساب می‌آید که در ترویج طب سوزنی در شهر نقش بسیار مهمی ایفا کرده است.
فری‌تاون در سیرالئون؛ تبدیل پایتخت به یک شهر درختی
شهرداری فری‌تاون تبدیل پایتخت سیرالئون به یک شهر درختی را از همان ابتدای مدیریت خود مورد هدف قرار داد و توانست با همکاری مردم یک میلیون درخت بین سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۲ در سراسر شهر بکارد. در واقع، شهردار رویکرد طب سوزنی را از طریق کاشت یک میلیون درخت در یک میلیون لحظه در شهر پیاده کرد و مدعی شد که این اقدام سهم آن‌ها در کاهش انتشار گازهای آلاینده زمین خواهد بود.
مسکو در روسیه؛ تبدیل فضای زیرگذر به محل اسکیت‌بازی
مدیران مسکو، فضای وسیع زیر یکی از پل‌های روگذر شهر را که از حیث ظاهر بسیار نامطلوب بود با اعمال تغییراتی بسیار اندک اما سودمند به سکوی تفریحی برای اسکیت‌بازان تبدیل کردند. این مکان اسکیت نه‌تنها به فضایی برای ورزش جوانان تبدیل شد بلکه افراد ساکن در منطقه، در آن رویدادهای محله‌محور را برگزار می‌کردند و به نوعی نشاط را به محله بازگرداندند.
لیسبون پایتخت پرتغال؛ زیباسازی شهر با رنگ صورتی
برنامه‌ریزان لیسبون، با صرف کمترین هزینه یکی از خیابان‌های شهر را به صورت نمادین صورتی کردند تا علاوه بر افزایش جذابیت بصری، نشاط شهروندی و البته گردشگری را افزایش دهند. این منطقه اکنون به علت شمار بالای بازدیدکنندگان، رونق اقتصادی چشمگیری را تجربه می‌کند.
مکزیکوسیتی در مکزیک؛ بهبود وضعیت خیابان‌های شهر با طب سوزنی
بهره‌گیری از طب سوزنی در مکزیکوسیتی به توسعه خطوط عابر پیاده رنگی، بهبود سیستم‌های روشنایی شهری و استفاده از هنرهای خیابانی در شهر منجر شده است. مدیران مکزیکوسیتی در سال ۲۰۲۱ یک رویکرد طب سوزنی با مقیاس بزرگ را آغاز کردند و آن را درمان شهر از طریق طب سوزنی نامیدند. در این پروژه اولین خط تله‌کابین شهر توسعه پیدا کرد که به دنبال آن امکان رفت و آمد مردم از مرکز مکزیکوسیتی به حومه‌های شهر با هزینه بسیار مقرون به صرفه فراهم آمد.
باندونگ در اندونزی؛ تلاش شهردار برای افزایش مشارکت شهروندان در اجرای رویکردهای طب سوزنی
ریدون کمیل، یکی از بهترین شهردارهای تاریخ باندونگ در اندونزی بود که در بازه زمانی سال‌های بین ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ بر شهر مدیریت می‌کرد. از نظر وی گرد هم آوردن مردم در محیطی شاد و سرزنده بسیار حائز اهمیت بود و به همین دلیل، او طی دوران مدیریت خود رویکردهای بسیاری را برای تحقق این هدف پیاده کرد. جالب است بدانید که کمیل خود دانش‌آموخته معماری بود و به همین دلیل توانست طی دوران مدیریت خود نوسازی شهری را به‌طور قابل‌توجهی متحول کند. او بر این باور بود که طراحی سازه‌های مهم شهر مانند موزه سونامی آچه نقش مهمی در افزایش زیست‌پذیری شهر ایفا می‌کند چراکه می‌تواند شهروندان را گرد هم بیاورد، هویت جدیدی از غرور را برای شهر در جهان شکل دهد و به تقویت عملکرد اقتصادی منجر شود. کمیل که این روزها فرماندار جاوه غربی است، همچنان ارتباط خود را با مردم باندونگ حفظ کرده و در تلاش است آن‌ها را به ایجاد تغییرات کوچک در محیط زندگی خود سوق دهد و از این طریق، تغییراتی درازمدت در شهر به وجود بیاورند. این موزه به عنوان یادآوری نمادین زمین‌لرزه و فاجعه سونامی اقیانوس هند در سال ۲۰۰۴ همچنین یک پناهگاه بلایای اضطراری در صورت وقوع سونامی است.
نظر شما