سازمان همکاری شانگهای برای همکاری چند جانبه امنیتی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی در سال ۱۳۷۵ تشکیل شد. ایران در سال ۱۳۸۴ همراه با هند و پکستان عضو ناظر سازمان شد و یک سال بعد هم درخواست عضویت دائم را ارائه داد.
هندو پاکستان در سال ۱۳۹۵ عضو دائم شانگهای شدند اما عضویت ایران به تأخیر افتاد چراکه برای پذیرش عضو جدید همه اعضا باید موافقت کنند؛ روابط ایران با برخی کشورهای عضو آن قدری که باید عمیق نبود. عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای یک بار در سال ۱۳۸۵ و بار دیگر در سال ۱۳۹۴ رد شد.
اما در اولین سفر خارجی رئیسی در اجلاس ۲۱ سران شانگهای عضویت ایران تأیید شد؛ عضویتی که به طور رسمی در اجلاس مجازی به ریاست هند اعلام شد.
همچنین بخوانید؛ ایران رسماً عضو سازمان همکاری شانگهای شد
همچنین بخوانید؛ ایران؛ محور سازمان همکاریهای شانگهای
کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای همکاریهای زیادی در حوزههای انرژی امنیت اقتصاد و فرهنگ دارند.
کشورهای عضو و ناظر آن روی هم بیش از ۵/۳ میلیارد جمعیت دارند و بیشترین تولید کننده و مصرف کننده انرژی در جهاناند. روسیه و چین علاوه بر شانگهای عضو دائمی شورای امنیت هستند.
علاوه بر چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان، ایران، هند و پاکستان که عضوهای سازمان همکاری شانگهای هستند، برخی کشورها به عنوان کشورهای ناظر یا دعوتشده در SCO حضور دارند. افغانستان، مغولستان، بلاروس، عراق و سریلانکا در حال حاضر به عنوان کشورهای دعوتشده در SCO شرکت میکنند. در ضمن، اکثر کشورهای عضو در SCO از منطقه آسیای مرکزی و روسیه هستند.
اهداف سازمان شانگهای چیست؟
به طور کلی میتوان آنها را در سه دسته سیاسی، اقتصادی و امنیتی مرتبط با منطقهی آسیای مرکزی و خاورمیانه دستهبندی کرد:
هدفهای سیاسی: تقویت همکاریهای بینالمللی، تحقق تعادل منطقهای، توسعه روابط دوجانبه و چندجانبه، حفظ حقوق و منافع کشورهای عضو و ارتقای شکوفایی و پیشرفت منطقهی آسیای مرکزی.
هدفهای اقتصادی: توسعه همکاریهای تجاری، افزایش تجارت و سرمایهگذاری، توسعه شبکههای حمل و نقل، توسعه صنعت و کشاورزی، تقویت تعاملات بانکی و مالی، افزایش تبادلات فرهنگی و آموزشی.
هدفهای امنیتی: همکاری در مبارزه با تهدیدات امنیتی مانند تروریسم، جرم سازمانیافته، مواد مخدر، جرایم سایبری و خشونتهای مرتبط، تقویت ارتش و نیروهای نظامی، توسعه همکاری در زمینهی امنیت مرزی و کنترل تردد مرزی.
نظر شما