به گزارش خبرنگار ایمنا، پیش از انقلاب شکوهمند ایران اسلامی کم‌توجهی به روستاها و تولیدکنندگان کشاورزی در ابعاد مختلف و دور بودن روستائیان از امکانات گوناگون انگیزه سکونت و تولید در روستاها را از بین برده بود به‌نحوی که براساس آمارهای موجود از سال‌های ۱۳۵۰ به بعد همزمان با افزایش یک‌باره قیمت جهانی نفت، بخش زیادی از نیروهای فعال روستایی جذب کارخانجات شهری شدند و فقر اجتماعی و اقتصادی و نبود ابتدایی‌ترین امکانات مورد نیاز، روند فرار از روستاها را شدت بخشیده بود در حالی که روستا به عنوان یک مرکز تولیدی باید در برنامه‌ریزی‌ها توسعه اقتصادی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار باشد. با پیروزی انقلاب اسلامی، ضرورت بازسازی روستاها به عنوان نخستین گام در رسیدن به آرمان و اهداف انقلاب مطرح شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی نقشه‌راه سیاست‌های توسعه‌ای کشور تغیر یافت تا توسعه و عمران مناطق روستایی و محروم در اولویت قرار گیرد. مسئولان با توجه به شناخت دقیقی که از محرومیت‌های منطقه داشتند بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اسلامی دست به برنامه‌ریزی‌های لازم زدند تا بتوانند خدمات انقلاب را برای مردم جاری سازند.
رهبر معظم انقلاب هشتم شهریورماه ۱۳۶۸ در دیدار اعضای هیئت دولت (دولت پنجم) با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ضرورت اولویت دادن به قشرهای محروم، مناطق دور افتاده از مرکز، روستائیان و عشایر کشور در برنامه ریزی های آینده را مورد تأکید قرار دادند.
رهبر معظم انقلاب (مدظله‌العالی) نهم فروردین‌ماه ۱۳۷۸ در اجتماع بزرگ مردم ایذه با اشاره به محرومیت‌های موجود در این منطقه خاطر نشان ساختند: «رژیم طاغوت تنها به خوانین طاغوتی توجه داشت و به نیازها و مشکلات مردم بی‌اعتنا بود، اما در جمهوری اسلامی توده‌های مردم اساس هر کاری به شمار می‌روند و مسئولان کشور خود را به حل مشکلات و رفع محرومیت‌های آنان موظف می‌دانند و اعتقاد کامل دارند که کشور و نظام تنها با اتکا به توده‌های مردم به پیشرفت و آبادانی خواهد رسید.»
«ترجیح متن مردم به اهداف و منافع جناحی و حزبی» و «اولویت خدمت رسانی به قشرهای ضعیف و مناطق محروم» دو توصیه مهم رهبر انقلاب (مدظله‌العالی) در بیست‌ونهم بهمن‌ماه ۱۳۹۶ به مسئولان بود.
احمد فتاحی، مدیر اکتشاف سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیدرو) می‌گوید: براساس قانون معادن، مناطق محروم و کم برخوردار در اولویت اجرای عملیات اکتشاف و توسعه آن هستند.
امیرحسین مدنی، معاون توسعه روستایی و مناطق محروم ریاست جمهوری می‌گوید: به برکت انقلاب اسلامی و با مجاهدت‌های کارکنان جهاد سازندگی در ابتدای انقلاب، امروز یکی از ۲۰ کشوری هستیم که در شاخص‌های توسعه روستایی حرف برای گفتن داریم.
مدنی می‌افزاید: رییس جمهور دولت سیزدهم اولویت کار خود را توجه به اقتصاد روستا گذاشته اما در دوران قبل از پیروزی انقلاب هیچ توجهی به روستاها نمی‌شد.
حجت‌الاسلام اکبر احمدپور، نماینده مردم خواف و رشتخوار در مجلس شورای اسلامی، ایجاد اشتغال پایدار در مناطق محروم و کمتر توسعه یافته را از مهمترین اولویت‌های دولتمردان ذکر می‌کند و می‌گوید: در سال جهش تولید و برای بهبود فضای و کسب و کار باید از تمام ظرفیت‌ها و امکانات به شکل مطلوب استفاده کرد.
نقش معدن‌کاری در توسعه مناطق کم‌برخوردار
علی‌خان نصر اصفهانی، دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان با تاکید بر اینکه توسعه مناطق کم‌برخوردار با افزایش مجوز معدن تیغ دولبه است و بستگی به عوامل زیادی دارد به خبرنگار ایمنا می‌گوید: صنایع معدنی اهرم حرکت و توسعه است. زمانی که در مناطق کم‌برخوردار به فعالیت می‌پردازیم و معدن‌کاری را آغاز می‌کنیم مباحث مختلفی مطرح می‌شود. توسعه معدن در مناطق کم‌برخوردار قاعدتاً می‌تواند ظرفیت بالایی را در به‌کارگیری نیروی انسانی ایجاد کند.
وی می‌افزاید: برای موفقیت معدن‌کاری ایجاد زیرساخت‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. زمانی که معدن‌کاری در مکانی توسعه یابد باعث تنوع گسترده محصولات و ایجاد یک دامنه وسیع از کاربردهای مختلف می‌شود؛ در نتیجه می‌تواند طیف وسیعی از صنایع را در مناطق کم‌برخوردار توسعه دهد.
این دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان با تاکید بر اینکه توسعه صنایع در مناطق کم‌برخوردار امکانات زیادی را به دنبال خود ایجاد خواهد کرد، خاطرنشان می‌کند: هر صنعت در صورتی که تحت قواعد نظام‌مند عمل نکند، می‌تواند اثر معکوس داشته باشد؛ اکثر تنش‌های اجتماعی که در کنار توسعه معادن ایجاد می‌شود ناشی از همین موضوع است. در صورتی کنترل‌های زیست محیطی به صورت قاعده‌مند پیگیری شود معدن‌کاری می‌تواند اثر بسیار مهمی در توسعه هر منطقه‌ای داشته باشد. توسعه معدن‌کاری به معنای کاهش فقر در هر محدوده و حتی یک خطه کشور است. در کنار نام معدن عناوینی مانند فرصت‌های شغلی ایجاد خواهد شد که به طور معنادار به منصه ظهور خواهد رسید.
وی با ابراز تاسف نسبت به عملکرد نامناسب دولت‌های پیشین در توسعه صنایع می‌گوید: در دولت‌های پیشین صرفاً سیاست‌های تولیدی مد نظر قرار گرفته بود ولی در حال حاضر به بازار محوری و توسعه کسب‌وکار نیز توجه ویژه‌ای می‌شود. تولیدات باید براساس نیاز بازارهای جهانی باشد که توجه کمتری به این موضوع شده است و گاهی محصولی تولید می‌شود که منطبق بر نیازهای جهانی نیست.
نصراصفهانی با تاکید بر اینکه در ایران مطالعات آن‌گونه که باید و شاید صورت نپذیرفته و یکی از علل فرسودگی و بازار نامناسب برای محصولات ایران ساخت مباحث کسب‌وکار است، می‌گوید: متاسفانه معدن به کسب و کاری تبدیل شده که افراد حاکم بر آن از لحاظ سواد آکادمیک آموزش دیده نیستند و صرفاً براساس تجربیات در حال توسعه کسب و کار خود هستند؛ همین شرایط باعث می‌شود که این افراد بدون توجه به شرایط جهانی بخش‌های معدنی را به هر سویی بکشند.
نظر شما