بهنام یوسفیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، درباره گیاه بادرنجبویه از خانواده نعناعیان اظهار کرد: بادرنجونه، مادرنگ بویه، وارنگ بو، ملیسا و فرنجمشک نام‌های دیگر این گیاه بوده و زمان گلدهی آن تیر و مردادماه و زمان برداشت برگ‌های آن خرداد و مردادماه است.
وی افزود: بادرنجبویه گیاهی با طبیعت گرم و خشک، علفی و پایا با ساقه‌ای راست بوده که مقطع آن چهارگوش و برگ‌های متناوب آن بیضی شکل است، از کنار برگ‌ها گل‌هایی با کاسبرگ‌های رنگی می‌رویند که در مرحله اول زرد کم رنگ هستند و به سفید و سپس به بنفش تبدیل می‌شوند.
این متخصص طب سنتی تصریح کرد: تمام گیاه پوشیده از پرزهای ریز است و عطر لیمویی تندی از خود متصاعد می‌کند؛ همچنین بومی شرق مدیترانه است. امروزه این گیاه را در باغ‌ها و مزارع (تزئینی، طبی و عسل‌دهنده) کشت می‌کنند.
وی ادامه داد: برگ‌های این گیاه را در هوای خشک می‌چینند (این عمل را دو تا سه بار در سال انجام می‌دهند) و سپس به سرعت در سایه یا به صورت ترجیحی در خشک‌کن یا حداکثر در دمای ۴۰ درجه سانتی‌گراد خشک می‌کنند، برگ‌ها محتوی اسانس روغنی (سیترال، رژانیول، لینالول و سیترونل) و همچنین اسید رزمارینیک و اسید هیدروکسی ترینیک و تانن، قند و یک ماده تلخ است، اسانس موجود در آن عطر خوشایند لیمو را از خود متصاعد می‌کند.
یوسفیان گفت: از گیاه بادرنجبویه برای تنظیم و مداوای ناراحتی‌های معده، روده‌ای و برای تحریک ترشحات صفراوی استفاده می‌شود، همچنین ثابت شده است که روغن این گیاه اثر آرام‌بخش دارد و همچون بابونه آرام‌کننده و برای رفع نفخ بسیار مؤثر است.
وی اضافه کرد: دم‌کرده آن بهتر است با برگ‌های تازه تهیه شود، اثر تنتور آن قوی‌تر از دم‌کرده گیاه بوده و پنج تا ۱۰ قطره از آن برای درمان اضطراب و افسردگی بسیار مؤثر است. پماد آن را برای زخم، نیش حشرات و به عنوان دفع حشرات می‌توان استفاده کرد.
این متخصص طب سنتی با اشاره به موارد منع مصرف و احتیاط گیاه بادرنجبویه افزود: در فعالیت پایین تیروئید به دلیل اثرات آنتی تیروتروپیک آن منع مصرف دارد، اسانس آن اگر زیاد مصرف شود، مسمومیت و ناراحتی شدید، خستگی، بی‌حسی و خواب عمیق و افت فشارخون به‌همراه دارد.
وی گفت: در بارداری به دلیل اثرات منقبض کننده رحم و همچنین به دلیل اثرات آنتی تیروتروپیک و آنتی گونادوتروپیک نباید مصرف شود، همچنین به به دلیل نبود مستندات علمی بهتر است در زمان شیردهی با احتیاط مصرف شود.
یوسفیان ادامه داد: عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه اثرات خواب‌آوری داروها را افزایش می‌دهد، اسانس آن به دلیل فعالیت آرام‌بخش اثرات تضعیف اعصاب مرکزی هگزوباربیتال را افزایش می‌دهد، همچنین با داروهای تیروئیدی مانند لووتیروکسین در دوزهای بالا به دلیل خاصیت ضد تیروکسینی آن تداخل دارد.
نظر شما