به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اگرچه همه ساله حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر از مردم جهان جان خود را بر اثر وقوع سوانح خیابانی از دست می‌دهند، با این حال مدیران کمترین توجه را به حل این بحران می‌کنند چرا که اغلب وقوع چنین رویدادهایی را غیرقابل پیشگیری در نظر می‌گیرند. بدیهی است که طراحی شهری می‌تواند بیشترین اثربخشی را در کاهش یا افزایش احتمال وقوع سوانح خیابانی و پیامدهای ناشی از آن ایفا کند و به همین دلیل، باید در رأس اولویت‌های مدیران شهری قرار گیرد تا ایمنی را حین عبور و مرور برای تمام کاربران معابر شهری فراهم بیاورد. در ادامه به معرفی استراتژی‌هایی می‌پردازیم که می‌تواند به بهترین شکل ممکن احتمال وقوع سوانح خیابانی و مرگ‌های ناشی از آن را در شهرها به حداقل برساند.
توسعه شهرهای فشرده
استفاده بهینه از فضاها برای توسعه شهری می‌تواند به کاهش حجم ترافیک و برخورد عابران پیاده با خودروهای در حال حرکت منجر شود و از این طریق مرگ‌ها و آسیب‌های جدی جسمی ناشی از سوانح خیابانی را به حداقل برساند. طراحی بهینه فضاهای شهری باید کاهش مسافت‌های سفر، تقویت استفاده از حمل‌ونقل انبوه، به حداقل رساندن احتمال وجود خیابان‌هایی با سرعت بالای خودروها در مناطق مسکونی و کمک به بهبود مسیرهای تردد وسایل حمل‌ونقل عمومی را به دنبال داشته باشد. نتیجه تحقیقات مختلف حاکی از آن است که به ازای هر یک درصد تغییر در یک شهر و فشرده کردن فضاهای آن، نرخ مرگ‌های ناشی از سوانح خیابانی تا ۱.۵ درصد کاهش را تجربه می‌کند، ضمن این‌که مرگ عابران پیاده بر اثر وقوع تصادف، بین ۱.۵ درصد تا ۳.۶ درصد کاهش می‌یابد.
مقایسه دو شهر بزرگ جهان یعنی بارسلونا در اسپانیا و آتلانتا در ایالات متحده آمریکا می‌تواند این استدلال را به خوبی اثبات کند زیرا این دو شهر از جمعیت تقریباً برابر اما تراکم جمعیتی و روش‌های حمل‌ونقل متفاوتی برخوردار است که تفاوت چشمگیر وقوع سوانح خیابانی و مرگ‌های ترافیکی را برای آن‌ها رقم زده است. اغلب ساکنان آتلانتا از طریق خودروهای خصوصی خود به انجام امور روزمره می‌پردزاند، حال آن‌که طراحی بارسلونا زمینه را برای اتخاذ مشتاقانه تردد سبز توسط شهروندان فراهم کرده و به دنبال آن وقوع سوانح خیابانی در آن را به حدود ۱۸ برابر کمتر از مرگ‌های ناشی از تصادفات خیابانی در شهر آمریکایی رسانده است.
طراحی خیابان‌های هوشمندتر
طراحی خیابانی می‌تواند امنیت و کیفیت زندگی شهروندان را از طریق افزایش قابلیت دید در معابر و بهبود دسترسی به خیابان‌ها را برای افراد پیاده و دوچرخه‌سواران ارتقا ببخشد و از این طریق به تشویق شهروندان در اتخاذ تردد سبز نقش مهمی ایفا کند.
به عنوان مثال، وجود فلکه‌ها در شهرها می‌تواند به کاهش سرعت خودروها در تقاطع‌ها کمک زیادی کند و تعداد نقاطی با بالاترین احتمال وقوع سوانح خیابانی را در شهرها به حداقل برساند. سرعت‌گیرهای خیابان‌ها نیز به کنترل شتاب خودروها در نزدیکی محل سکونت مردم و مدارس کمک زیادی می‌کند و حتی افزایش دقت رانندگان را حین عبور و مرور به دنبال دارد. طراحی شهری مکزیکوسیتی به‌خوبی تمام این ادعاها را به تصویر می‌کشد زیرا تجربه نشان داده است که افزایش هر متر به پهنای محل تردد خودروها، وقوع سوانح خیابانی را تا شش درصد افزایش داده است.
زمینه‌سازی برای تردد با انواع روش‌های ایمن
تجربه نشان داده است که هرچه کیفیت وسایل حمل‌ونقل عمومی بهتر باشد، احتمال گرایش شهروندان به عبور و مرور از طریق آن‌ها بیشتر می‌شود که این امر به سهم خود می‌تواند افزایش ایمنی تردد را برای شهر میزبان به دنبال داشته باشد. میزان تلفات ترافیکی در کشورهای ثروتمند جهان از طریق وسایل حمل‌ونقل عمومی تنها ۱۰ درصد از کل سوانح خیابانی را تشکیل می‌دهد که محققان علت این امر را به برخورداری این نقاط دنیا از سیستم‌های حمل‌ونقل باکیفیت نسبت داده‌اند. مردمی که در جوامع با بیشترین میزان حمل‌ونقل از طریق وسایل نقلیه عمومی زندگی می‌کنند، حدود ۲۰ درصد کمتر از مردم ساکن در شهرهای خودرو-محور سوانح خیابانی و مرگ‌های ناشی از آن را تجربه می‌کنند و این در حالی است که بر اساس تحقیقات مختلف، وجود اتوبوس‌های تندرو و باکیفیت در شهرها نرخ وقوع سوانح خیابانی را به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌دهد.
گزینه‌های مختلف حمل‌ونقل باید با بیشترین اثربخشی برای کاهش نرخ تصادفات خیابانی طراحی شود که این امر به سهم خود می‌تواند حتی به عنوان محرک اقتصادی شهری برای استفاده از خودروهای موتوری در شهرها عمل کند و در نهایت، مزایایی مانند بهبود سلامت روانی، زیست‌محیطی و افزایش دسترسی به خدمات ضروری نظیر مشاغل و تحصیل را به دنبال داشته باشد.
مدیریت سرعت برای افزایش ایمنی تردد
متناسب‌سازی سرعت تردد خودروها با نوع کاربری و حتی محل حرکت آن‌ها یکی از مهم‌ترین مولفه‌هایی است که باید برای ایجاد سامانه‌های حمل‌ونقل ایمن شهری مورد توجه برنامه‌ریزان قرار بگیرد. عابران پیاده و دوچرخه‌سواران یک شهر نباید در معرض برخورد با خودروهایی با سرعت بالا قرار بگیرند که برای تحقق این هدف، اعمال محدودیت‌های سرعت و سایر مداخلاتی که به کنترل سرعت و جداسازی کاربران مختلف معابر شهری منجر می‌شود، می‌تواند بیشترین اثربخشی را در این زمینه داشته باشد و به کاهش مرگ‌های ناشی از سوانح خیابانی منجر شود. نتیجه مطالعات مختلف نشان می‌دهد که به ازای هر یک درصد افزایش سرعت، احتمال وقوع سوانح خیابانی و مرگ کاربران معابر شهری می‌تواند افزایش چهاردرصدی را تجربه کند.
مدیران می‌توانند به منظور افزایش ایمنی معابر به ایجاد مسیرهای کم‌عرض‌تر برای تردد وسایل نقلیه موتوری، توسعه پیاده‌راه‌های عریض‌تر و نمایان‌تر کردن خطوط عابر پیاده بپردازند تا از این طریق، به کاهش نرخ وقوع سوانح خیابانی در شهرها کمک کنند.
نظر شما