به گزارش خبرنگار ایمنا، سند چشم‌انداز توسعه ایران سندی ۲۰ ساله است که سال ۱۳۸۴ برای تدوین افق توسعه ایران در زمینه‌های مختلف فرهنگی، علمی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام تدوین شده است. اکنون برنامه هفتم، چهارمین برش از سند چشم‌انداز توسعه و اولین برنامه در راستای تحقق بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی است که رویکرد مسئله‌محوری دارد و برای پیشرفت اقتصادی توأم با عدالت در قالب ۷ بخش و ۲۲ فصل تبیین شده و بخش‌های آن عبارت از اقتصادی، زیربنایی، فرهنگی و اجتماعی، علمی فناوری و آموزشی، سیاست خارج، دفاعی و امنیتی و در نهایت اداری، حقوقی و قضائی است.
در فصل هشتم این لایحه به ارائه اهداف و برنامه در بخش مسکن پرداخته شده و در بعضی ماده‌ها برای شهرداری‌ها وظیفه‌های مهمی تعریف شده است.
بر اساس ماده ۱۲۰ لایحه برنامه هفتم توسعه، شهرداری‌های مراکز استان‌ها مکلفند با استفاده از حداقل ۵۰ درصد از منابع عوارض موضوع ماده ۳۹ قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب سال ۱۴۰۰ اقدامات زیر را به‌عمل آورند:
«الف) با تلفیق منابع فوق با سایر منابع حسب مورد اعم از منابع مالی تسهیلات قابل تأمین و زمین‌های در اختیار وزارت راه و شهرسازی با عقد تفاهم‌نامه با شرکت بازآفرینی شهری نسبت به بازآفرینی محلات هدف با اولویت بافت میانی و حاشیه در جهت حصول به حداقل سرانه‌های طرح تفصیلی شهر اقدام نماید.
ب) نسبت به توسعه زیرساخت‌ها و تأمین ناوگان حمل‌ونقل عمومی به نحوی اقدام نماید تا در پایان برنامه سهم حمل‌ونقل عمومی درون‌شهری نسبت به ابتدای برنامه به میزان حداقل ۵ واحد درصد افزایش یابد.»
نظر شما