بهنام یوسفیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، درباره گیاه آویشن باغی از خانواده نعنایان، اظهار کرد: آویشن، سوسنبر و صعترالحمیر نام‌های دیگر گیاه آویشن باغی بوده و زمان گلدهی این گیاه در اردیبهشت و خرداد و زمان برداشت آن خرداد تا مردادماه است.
وی افزود: آویشن باغی گیاهی با طبیعت گرم و خشک، چندساله و معطر، کوتاه و پرشاخه است، شاخه‌های علفی آن پوشیده از برگ‌های متقابل و نازک است، از بغل برگ‌ها در قسمت فوقانی ساقه گل‌های سفید ریزی به طور چتری و منفرد می‌رویند.
این متخصص طب سنتی با بیان اینکه تمام اندام گیاه معطر است، تصریح کرد: محل رویش اولیه آن منطقه مدیترانه بوده و در حال حاضر در باغ‌ها و مزارع به عنوان گیاهی معطر و دارویی کشت می‌شود، مصری‌های قدیم از اسانس آویشن برای مومیایی کردن مردگان استفاده می‌کردند.
وی ادامه داد: برای مصارف دارویی سرشاخه‌های این گیاه را در اوایل دوره گلدهی جمع‌آوری می‌کنند (در طول تابستان سال بعد گیاه مجدد خود را ترمیم می‌کند) سپس آن‌ها را در لایه‌های نازک در سایه یا در خشک‌کن حداکثر ۳۵ درجه سانتی‌گراد حرارت خشک می‌کنند.
یوسفیان اضافه کرد: سرشاخه‌های گیاه آویشن باغی حاوی نوعی اسانس روغنی (تیمول و کارواکرول)، تانن‌ها، مواد تلخ، ساپونین‌ها و مواد دیگری است.
وی گفت: دم کرده آن به مقدار یک قاشق مرباخوری در هر فنجان آب (سه بار در روز) به هضم غذا کمک می‌کند و ضدسرفه است، آویشن گیاهی مورد تأیید سازمان بهداشت جهانی به عنوان خلط‌آور و ضدسرفه است.
این متخصص طب سنتی با بیان اینکه آویشن باغی یک ضدعفونی‌کننده مناسب برای عفونت‌های عمقی سینه است که با خلط غلیظ و زرد مشخص می‌شود، افزود: گیاه آویشن باغی ضدالتهاب بوده و در عطردرمانی موجب انبساط خاطر، رفع افسردگی و ایجاد آرامش می‌شود؛ این گیاه تشنج‌ها را تسکین می‌دهد و ضد بو است و از آن در تهیه غرغره‌ها و حمام‌های کمکی در رژیم‌های لاغری استفاده می‌کرده‌اند.
مصرف زیاد آویشن قلب را تحریک می‌کند
وی با بیان اینکه از شاخه‌های تازه آن اسانس روغنی که سرشار از تیمول است برای استفاده در دندان‌سازی، لوازم آرایشی و در تهیه خمیرها و مایعات شست‌وشوی دندان‌ها به دست می‌آوردند، اضافه کرد: آویشن علفی معطر است و از آن برای معطر ساختن سس‌ها، غذاهای گوشتی و ماهی (در کنسروسازی) استفاده می‌شود، از تنتور آن برای اسهال همراه با سردی معده و از روغن آن برای ماساژ نیز بهره می‌برند.
یوسفیان با اشاره به موارد منع مصرف و احتیاط گیاه آویشن باغی، تصریح کرد: مصرف مقادیر زیاد یا طولانی مدت به شدت قلب را تحریک کرده و موجب افزایش تپش قلب، بزرگ شدن غده تیروئید و حجیم شدن زبان می‌شود، تیمول باعث تحریک غشا مخاطی و پوستی می‌شود، علائم مسمومیت با آن سرگیجه، تهوع، درد گوارشی، سردرد، اغما و ایست قلبی بوده و التهاب زبان و حجیم شدن زبان در نوع شیرازی این گیاه نیز گزارش شده است.
وی با بیان اینکه در افراد دارای فشار خون بالا مصرف گیاه آویشن باغی ممنوع است، اظهار کرد: زنان باردار بهتر است از این گیاه مصرف نکنند و در دوران شیردهی به دلیل نبود مستندات علمی بهتر است با احتیاط مصرف شود.
این متخصص طب سنتی گفت: سایر گونه‌های آویشن از جمله آویشن وحشی (سوسن عنبر) با نام علمی thymus serpyllum نیز کم و بیش دارای خواص مشابه آویشن باغی است.
وی خاطرنشان کرد: تیمکس، توسیان، تیمیان، برونکوتیدی، توسیگل، قطره گاسترولیت، قطره توسیوین و قطره تیم‌آرتا از فرآورده‌های موجود در بازار است که توسط گیاه آویشن باغی تهیه می‌شود.
نظر شما