سیدمحسن طباطبایی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، در زمینه نحوه تأمین مالی پروژه‌های بزرگ شهرداری‌ها اظهار کرد: تعداد پروژه‌های بزرگ نیمه‌کاره در حال حاضر در کشور قابل توجه است. این پروژه‌ها به دلیل کمبود نقدینگی با کاهش منابع روبه‌رو شده است و برای پیشبرد آنها از چند روش می‌توان استفاده کرد.
وی افزود: یکی از این روش‌ها حد اعتباری است، این روش به صورتی است که کارفرما (شهرداری) از طریق ضمانت پیمانکارهای خود اعتبار دریافت می‌کند، به صورتی که پیمانکار تعدادی از املاک خود را به عنوان ضمانت نزد بانک مورد اعتماد خویش قرار می‌دهد و سپس بانک عامل، حد اعتباری با زمان مشخص برای پیمانکار در نظر می‌گیرد تا بتواند پروژه خود را به اتمام برساند.
دبیرکل انجمن علمی اقتصاد شهری ایران افزود: فرض کنید پروژه مترو شامل زیرسازی، روسازی و تجهیزات است و دو پیمانکار دارد که یکی زیرسازی و روسازی را انجام می‌دهد و دیگری تجهیزات مورد نیاز را تهیه می‌کند؛ بانک برای این دو پیمانکار بازه زمانی یک ساله برای اتمام پروژه در نظر می‌گیرد و دو حد اعتباری با مبلغ مشخص به آنها می‌دهد.
طباطبایی تصریح کرد: از دیگر روش‌ها برای تأمین مالی استفاده از اوراق مشارکت است، یک روش دیگر تأمین منابع مالی از محل میانگین حساب‌های در گردش دستگاه‌ها است. شهرداری‌ها معمولاً حساب‌های اصلی متمرکز خود را به بانک‌ها معرفی می‌کنند، در صورتی که صاحب چندین سازمان و شرکت هستند که می‌توانند گردش مالی آنها را به عنوان گردش مالی خود نزد بانک‌ها تعریف کرده و از این طریق عدد گردش مالی خود را بالا نشان دهند و از این ظرفیت استفاده کنند.
وی ادامه داد: موضوع بعدی مشارکت عمومی، خصوصی یا ppp است، به طور مثال ایستگاه‌های مترو با روش مشارکتی و TOD ساخته می‌شود، به این معنی که فردی با تخصص ساخت مجتمع تجاری، این مجتمع را در سازه ایستگاه مترو می‌سازد تا مردم علاوه بر استفاده از مترو از خدمات رفاهی هم استفاده کنند و از طریق بلندمرتبه‌سازی یا کابین‌سازی در ایستگاه بهره‌برداری اقتصادی خواهد شد.
دبیرکل انجمن علمی اقتصاد شهری ایران اظهار کرد: برای ساخت ایستگاه، سکوی ایستگاه و تجهیزات مرتبط با آن بسیاری از سرمایه‌گذاران حاضر به مشارکت هستند اما دلیل مشارکت کم آنها این است که بعضی طرح‌ها توجیه اقتصادی مطلوبی ندارد، بنابراین لازم است شهرداری‌ها شرایطی را فراهم کنند که سرمایه‌گذاران از طریق مطالعه کتابچه فرصت‌های سرمایه‌گذاری هر شهر در این حیطه وارد شوند. شهردار نیز می‌تواند از طریق عقد قراردادهای کوتاه‌مدت یا بلندمدت با آنها این حوزه را فعال کند.
طباطبایی گفت: استفاده از هر کدام از این موارد بستگی به شهرها و نگاه اقتصادی هر شهر دارد، معمولاً شهرداری‌ها در حوزه‌های خدمات شهری یا فرهنگی وارد می‌شوند، در صورتی که اداره شهر مستلزم آشنایی کامل با موضوعات مختلف فنی، عمرانی، مهندسی، شهرسازی، معماری، املاک و از همه مهم‌تر اقتصاد شهری است.
وی خاطرنشان کرد: آنچه که در دنیا تعریف شده است و استقبال خوبی نیز از آن می‌شود این است که پروژه‌هایی همچون حمل‌ونقل ریلی یا مترو با روش‌های مشارکتی ساخته شود و مردم نیز با خرید سهام شرکت‌های احداث مترو در ساخت آنها سهیم شوند اما در ایران شرکت‌های ساخت مترو که متفاوت از شرکت‌های بهره‌برداری از مترو هستند، معمولاً یا سرمایه زیادی ندارند یا زیان‌ده یا مأموریتی هستند و نمی‌توانند وارد بازار سرمایه شوند.
نظر شما