نرجس عباسی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: اصل خدامحوری و حاکمیت انسان بر سرنوشت خویش، برقراری عدالت، تعریف و تنظیم روابط اجتماعی بر اساس الگوهای دینی، تعهد و مسئولیت افراد، اخوت، گذشت و حس هم‌دردی، نظم، تعاون و مشارکت همگانی، اصل متقابل بودن حقوق و احترام به حقوق یکدیگر، اعتماد، وفای به عهد، برقراری امنیت جانی، مالی و شخصیتی و اصل مشورت و شورایی بودن امور از مهم‌ترین شاخص‌های شهر امن و آرام از منظر آموزه‌های دینی است.
وی افزود: با وجود رشد علم و فناوری، پیشرفت در اصول مهندسی و شهرسازی با هدف امن‌تر شدن محیط شهر، دستیابی به امنیت در شهرهای امروزی با چالش مواجه است.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: از مصادیق مهم امنیت در شهرها امنیت روانی، ذهنی و معنوی است که در معماری معاصر این‌گونه از امنیت انسان، تحت تأثیر انواع اطلاعات و تبلیغات و فشارهای روانی حاصل از آشفتگی نماهای ساختمانی مخدوش شده است.
عباسی ادامه داد: گسترش سریع شهرنشینی طی دهه‌های اخیر، منبع بسیاری از تهدیدات محیطی در ایران بوده و سلامت جسمی و روانی انسان‌ها را به علت کیفیت پایین محیط با مشکل روبه‌رو کرده است. امنیت و آرامش نقش اساسی در شکل‌گیری و تکامل الگوهای زیستی بشر دارد و همواره به عنوان عنصری مهم سایر ابعاد زندگی را تحت تأثیر قرار داده است.
وی تاکید کرد: احساس امنیت و آرامش شهروندان در محیط‌های پیرامون و محل کار، زندگی، رفت‌وآمد، تفریح و گذران اوقات فراغت و محیط‌های آموزشی-فرهنگی از عوامل مهم و اثرگذار بر کیفیت زندگی است.
این کارشناس شهرسازی تصریح کرد: امروزه وقوع جرم، احساس ناامنی و نبود آرامش در محلات شهر از دغدغه‌های اصلی شهروندان به‌شمار می‌رود. سپری کردن زمان در شهرهای ایران با چالش‌هایی مواجه و کمرنگ شده است؛ هدف نهایی انسان در فضاهای شهری چیزی جز پناه گرفتن و گذران اوقات فراغت نیست و این به معنای قهر شهروند با فضای شهری است.
عباسی تاکید کرد: در مقطعی از معماری مدرن، اکتفا به بخشی از زندگی انسان یعنی کارکردهای مادی نهضت مدرن، از پدید آوردن فضاهای درخور زندگی کامل انسانی ناتوان بود؛ لذا شناخت نداشتن از زندگی با تمام شئون آن از جمله جسمانی، روحانی، روانی و بازتاب این نوع شناخت در معماری باعث ایجاد بحران شده است.
وی گفت: بعضی بی‌اخلاقی‌ها و نادیده گرفتن ارزش‌های معنوی و کرامت انسانی در معماری معاصر و مدرن ایران در شهرها قابل مشاهده است، در معماری این زمان ایران با پیشینه‌ای درخشان، کوچک‌ترین اثری از ارزش‌های هنری و انسانی نیست و زیست‌پذیری شهرهای ما را تحت تأثیر قرار داده است.
نظر شما