امالبنین علیاصغری در گفتوگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه همه شهرها برای حفظ پویایی و زنده بودن باید هویت داشته باشند و آن را حفظ کنند، اظهار کرد: شهری که هویت ندارد، زندگی در آن در جریان نیست، شهری هویت نداشته باشد از خصیصههای شهری فاصله دارد و ساکنان آن به منزله میهمانانی تلقی میشوند که احساس خاصی نسبت به آن ندارند و تمایلی به حل مسائل آن نشان نمیدهند.
وی افزود: ساختوسازهای امروزی در شهرهای جدید نوعی شهرسازی بیهویت و پایهگذار الگوهای مدرن و بیهویت است، این مسئله در شهرها تبدیل به یکی از چالشهای اساسی شده است.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: یکی از موضوعاتی که برای ارتقای تمدن در شهرهای ایرانی همیشه مطرح بوده، موضوع هویتساز ایرانی اسلامی شهرسازی است که به دنبال نحوه بهرهگیری از شاخصهای هویتی ایرانی اسلامی در شهرسازی امروز به منظور تزریق حیات به کالبد بیروح شهرها و ارتقای زیستپذیری است.
علیاصغری با بیان اینکه حس تعلق به مکان در شهرهای امروزی کاهش پیدا کرده است، اضافه کرد: بحران مکان از بارزترین مشکلات شهرسازی معاصر است، بحرانی که در ایجاد فضاهای شهری بدون هویت تبلور پیدا کرده است، فضاهایی که تنها کالبد دارد و سرزندگی و حیات در آنها جاری و ساری نیست.
وی گفت: دو مفهوم از فضا در کالبد شهر ایرانی قابل درک است، یکی مفهوم آرمانشهر دولتی ایرانی است که در آن دولت نیازمند تعامل با مردم نیست و مکانی نیز در شهر برای این موضوع در نظر گرفته نمیشود.
این کارشناس شهرسازی افزود: دیگری مفهوم دولت شهر آرمانی ایرانی است که در آن حضور مردم در عرصه تصمیمگیریهای دولتی مطرح است و مکان میدان مرکزی در شهر به این منظور اختصاص پیدا کرده است.
علیاصغری تاکید کرد: به منظور تحقق مفهوم دولتشهر آرمانی ایرانی باید زمینه برای مشارکت شهروندان در عرصههای مختلف شهر فراهم شود و طراحی فضاهای جمعی به تنهایی کمکی به ارتقای سطح مشارکتپذیری شهروندان و هویت شهر نمیکند.
نظر شما