به گزارش خبرنگار ایمنا، در شهر ناپل یک مهمانی خیابانی حماسی برگزار شد و همه برای جشن گرفتن قهرمانی تیم محبوب خود به خیابان‌ها ریختند تا پس از ۳۳ سال بار دیگر روی قله ایستادن را تجربه کنند.
جاده‌ها و خیابان‌های شهر ناپل شب گذشته پر از مردمی بود که شعار می‌دادند و یکدیگر را در آغوش می‌گرفتند. در حالی که بچه‌ها دور مردم با خوشحالی فوتبال بازی می‌کردند، پرچم‌های بزرگ ناپولی، مارادونا و ستاره‌های کنونی تیم محبوب این شهر در خیابان‌ها برافراشته شده بود.
ناپولی روز پنجشنبه قهرمان ایتالیا شد.
به محض اینکه سوت پایان بازی در اودینزه به صدا درآمد، تساوی یک بر یک ناپولی برای کسب عنوان قهرمانی سری آ کافی بود و صدها نفر در میدان‌ها دور هم جمع شدند و با شادی آواز سر دادند.
شعر زیبایی در خیابان‌ها خوانده می‌شد: ما یک رؤیا در قلب خود داریم. اینکه ناپل دوباره قهرمان شود! البته که این رؤیا اکنون به حقیقت پیوسته است.
هواداران ناپولی شب گذشته نه از خانه‌ها، بلکه از طریق نمایشگرهای بزرگ در استادیوم خود دیگو آرماندو مارادونا، مسابقه تیم خود را تماشا کردند.
ادواردو ناپا می‌گوید: "گریه کردم. قهرمان شدن در سری آ یک لحظه تاریخی است.
این بازیکن ۱۳ ساله بخشی از نسل جدیدی است که برای به یاد آوردن روزهای باشکوه دیگو مارادونا، مردی افسانه‌ای که زمانی کاپیتان ناپولی بود و دو عنوان قهرمانی سری آ را به ارمغان آورد، تلاش می‌کند.
فقط مردم محلی نبودند که شب گذشته در مهمانی و ضیافت ناپل شرکت کردند. از سرتاسر ایتالیا و کشورهایی از جمله فرانسه، اسپانیا و بریتانیا به ناپل سفر کردند تا از تماشای شادی یک شهر لذت ببرند.
ناپل با فوتبال زندگی می‌کند و نفس می‌کشد. تمام شهر برای مهمانی آراسته شده است: پرچم‌های آبی و سفید بر فراز خیابان‌های باریک آویزان شده است. برش‌های مقوایی در اندازه واقعی در مرکز شه دیده می‌شود. کیک، شیرینی، نوشیدنی و بستنی در میان مردم توزیع می‌شود.
آملیا بوفی، دانشجوی دانشگاهی که برای جشن گرفتن این پیروزی از رم سفر کرده است، می‌گوید: به نظر می‌رسد دنیا اینجا متوقف شده است. این مهمانی حداقل یک ماه ادامه خواهد داشت. تا تابستان ادامه خواهد داشت. این یک احساس شگفت‌انگیز است. ناپلی‌ها عشق را در هر کاری که انجام می‌دهند، از جمله فوتبال، قرار می‌دهند.
در ناپل، فوتبال همه چیز است و قهرمانی اسکودتو یعنی همه چیز!
مردم ناپل ۳۳ سال انتظار کشیدند تا بالاخره بتوانند چنین جشنی بگیرند. آخرین بار در سال ۱۹۹۰ این تیم قهرمان شده بود. مارادونا تیم آن زمان را قهرمان کرد و این بار دو جین ستاره این کار را انجام دادند.
نمادهای زیبایی از ستاره آرژانتینی در جشن مشهود است. چهره او روی پنجره‌ها، برچسب‌ها و بیلبوردها نقاشی شده است. یک نقاشی دیواری غول پیکر از او بر فراز بارگاهی که به او اختصاص داده شده است. و بالای آن علامتی است که می‌گوید "Dios"؛ کلمه اسپانیایی برای خدا.
این هفته بسیاری در اطراف بارگاه او جمع شده‌اند تا گل بگذارند و شمع روشن کنند. بعضی‌ها اشک در چشمانشان حلقه زده است. برای ناپلی‌ها، فوتبال تقریباً یک تجربه مذهبی است. بوفی می‌گوید: در ناپل فوتبال حتی فراتر از دین است. کاری که ما اینجا انجام می‌دهیم مانند یک مراسم است. ما برای دیگو مارادونا دعا می‌کنیم، انگار که او یک قدیس است. این دیوانه کننده است و من این مناسک را دوست دارم.
مارادونا که در سال ۲۰۲۰ درگذشت، به ناپلی‌ها احساس تعلق زیادی داشت. مینا رزوکی، کارشناس فوتبال اروپا، می‌گوید: او مردی پر از رذائل بود، اما در عین حال شاعرانه زندگی کرد و بغضی از کارها را به بهترین شکل انجام داد. مارادونا واقعاً باشکوه بود. و این چیزی است که بسیار مورد توجه ناپلی‌ها قرار می‌گیرد.
پس از اینکه مارادونا بیش از سه دهه پیش دومین عنوان خود را برای ناپولی به ارمغان آورد، این تیم نتوانست موفقیت خود را تکرار کند. مشکلات مالی باعث شد این باشگاه ورشکسته شود تا دسته سوم که پایین‌ترین دسته فوتبال حرفه‌ای ایتالیا است، تنزل یابد.
با این حال، نقطه عطف باشگاه در سال ۲۰۰۴ اتفاق افتاد؛ زمانی که اورلیو دی لورنتیس، این باشگاه را خریداری کرد. او می‌دانست که می‌تواند به عشق بی‌قید و شرط کل یک شهر، به هوادارانی که بسیار فداکار هستند، تکیه کند. بنابراین زیر نظر او، ناپولی رشد کرد.
با این حال، ناپولی نتوانست موفقیت سال ۱۹۹۰ را تکرار و عنوان قهرمانی را کسب کند. فشار عمیق بازی در شهری که در آن فوتبال زندگی می‌کند تا حدی است که غیرقابل تصور است. حضور در چنین شهری می‌تواند فشار زیادی برای کسب موفقیت به شما وارد کند.
این قهرمانی برای اهالی ناپل خیلی بیشتر از فوتبال معنا دارد. این نمادی از نابرابری بین ثروت شمال ایتالیا و جنوب فقیر آن است. فرانکو رومانو، روزنامه‌نگار ناپولی تودی می‌گوید: جوانان ناپل اغلب مجبور می‌شوند برای جستجوی شغل و زندگی بهتر به شمال ایتالیا مهاجرت کنند. بنابراین برای آنها، قهرمانی در لیگ نوعی انتقام اجتماعی از ابرقدرت‌های شمال است.
یکی دیگر از هواداران به نام انریکو می‌گوید: برنده شدن در لیگ در هر کجای جنوب رم مانند بردن ۱۰ جام در میلان یا تورین است. ناپلی‌ها هنوز طعنه‌های خصمانه رقبای شمالی خود در مورد جنایت، فقر و حتی شیوع وبا را تحمل می‌کنند.
نظر شما