به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، زیست‌پذیری یکی از مهم‌ترین مولفه‌هایی است که معماران از زمان پیدایش بشر تاکنون در طراحی شهرها مورد توجه قرار داده و تلاش کرده‌اند از طریق نوآوری‌های مختلف آن را برای ساکنان شهری به ارمغان بیاورند. امروزه مدیران برای ایجاد شهرهای پایدار و زیست‌پذیر به اتخاذ استراتژی‌های مختلف دوستدار محیط زیست از توسعه پشت‌بام‌ها و دیوارهای سبز گرفته تا استفاده از مواد پایدار همچون چوب یا تعبیه پنجره‌های بزرگ در دیوار خانه‌ها برای هدایت نور طبیعی به فضاهای داخلی و به حداقل رساندن مصرف انرژی شهری، به عنوان یکی از منابع مهم انتشار گازهای آلاینده، روی آورده‌اند. اگرچه دستاوردهای بسیاری از شهرهای جهان در زمینه پایداری بسیار اثربخش بوده است، با این حال استراتژی‌هایی که برنامه‌ریزان اروپایی در شهرهای خود پیاده کرده‌اند، همواره شگفتی را برای معماران سایر نقاط دنیا به دنبال داشته است و به الگوهایی برای توسعه شهرهای پایدار در سایر نقاط دنیا تبدیل شده است. در ادامه به معرفی محبوب‌ترین گرایش‌های شهرسازی در اروپا می‌پردازیم که با کارآمدی خود توانسته است کاهش چشمگیر انتشار گازهای آلاینده را در شهرهای میزبان به دنبال داشته باشد و از این طریق به بهبود کیفیت زندگی ساکنان کمک کند.
تبدیل فضاهای بدون استفاده به مناطق دوستدار محیط زیست
طراحان شهرهای اروپایی طی چند دهه گذشته به طور روزافزون به ایجاد شهرهای متراکم در زمین‌های بدون استفاده شهری روی آورده‌اند و از این طریق توانسته‌اند در توسعه مناطق دوستدار محیط زیست موفق عمل کنند. به عنوان مثال در فرایبورگ آلمان منطقه‌ای دوستدار کودک در یکی از مناطق نظامی سابق شهر که مدتی طولانی بدون استفاده باقی مانده بود، احداث شده است و به واسطه توسعه فضاهای سبز و پارک‌ها، نه‌تنها شور تازه‌ای را برای منطقه به ارمغان آورده است، بلکه پایداری فرایبورگ را نیز تا حد زیادی افزایش داده است. منطقه Seestadt Aspern از دیگر نمونه توسعه‌های شهری پایدار اروپا در وین، پایتخت اتریش، به‌شمار می‌رود که در محل یکی از فرودگاه‌های قدیمی شهر احداث شده و امروزه میزبان جمعیت بزرگی از مردم پایتخت است که در فضاهایی نو و سبز کنار یکدیگر زندگی می‌کنند.
افزایش دسترسی شهروندان به گزینه‌های متنوع مسکن
دسترسی به خانه‌هایی با قیمت‌های متفاوت و در مناطق فقیرنشین و غنی‌نشین در بسیاری از شهرهای آمریکا، به‌ویژه سیاتل رایج است، با این حال ساکنان چنین شهرهایی به گزینه‌های متعددی برای مسکن خود دسترسی ندارند. این در حالی است که مدیران در اغلب شهرهای اروپایی از طریق پیاده‌سازی استراتژی‌های استفاده از زمین‌های بدون استفاده همواره کوشیده‌اند دسترسی شهروندان را به گزینه‌های متنوع مسکن، سازگار با نیازها و توانایی مالی آن‌ها فراهم بیاورند.
به عنوان مثال در شهرهایی مانند وین، برلین و فرایبورگ استراتژی‌های بسیار کارآمدی برای استفاده از زمین به منظور احداث سازه‌های غیرتجاری مانند خانه‌های اجتماعی با تمرکز بر پایداری، مقرون‌به‌صرفه بودن و نوآوری پیاده شده است که بیشترین رضایت شهروندی را از انتخاب و سکونت در آن‌ها به دنبال داشته است.
جالب است بدانید که یک‌چهارم از مسکن‌های سراسر هلند را خانه‌های اجتماعی تشکیل داده و این در حالی است که دوسوم مردم وین در چنین منازلی سکونت دارند. برنامه‌ریزان زوریخ در سوئیس ادعا کرده‌اند که تا سال ۲۰۳۰، بیش از ۳۰ درصد از خانه‌های امروزی را به مسکن اجتماعی تبدیل خواهند کرد تا از این طریق به پایداری بیشتری برای شهر دست پیدا کنند.
تحولات سریع شهرهای اروپایی
یکی از محبوب‌ترین ایده‌های مطرح شده از سوی آنه ایلداگو، شهردار کنونی پاریس در فرانسه که به انتخاب وی برای این سمت توسط مردم منجر شد، توسعه مناطق ۱۵ دقیقه‌ای بود. بر اساس این رویکرد، قرار است سراسر شهر به محله‌هایی خودکفا تبدیل شود که ساکنان آن‌ها می‌توانند تنها از طریق ۱۵ دقیقه پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری تمام نیازهای خود را برطرف کنند. گزارش‌ها حاکی از آن است که پیاده‌سازی این رویکرد در پایتخت فرانسه با سرعت بسیار بالا در حال اجرا است و شهردار باور دارد که پس از تکمیل پروژه انتشار گازهای گلخانه‌ای، دست‌کم در بخش حمل‌ونقل، کاهش قابل‌توجهی را تجربه خواهد کرد، ضمن این‌که افزایش حضور مردم در فضاهای شهری به بهبود رفاه جسمی و روابط اجتماعی میان آن‌ها منجر خواهد شد.
توسعه مناطق چندمنظوره
توسعه مناطق چندمنظوره یکی از رایج‌ترین گرایش‌های طراحی شهری میان مدیران اروپایی طی چند دهه گذشته بوده است که به افزایش کاربری سازه‌ها و زیرساخت‌های شهری منجر شده است. در این راستا، مناطق شهری به‌گونه‌ای بازطراحی شده است که تولید را از خارج شهر به مراکز آن انتقال داده است و به دنبال آن، نه‌تنها اشتغال‌زایی بهبود قابل‌توجهی را تجربه کرده، بلکه خودکفایی شهری نیز ارتقا یافته است.
مدیران اروپایی برای تحقق این هدف، استراتژی‌هایی نظیر زراعت شهری، تولید انرژی تجدیدپذیر، فرآیندهای تولید و پردازش خوراک، توسعه مراکز بازیافت و سایر نوآوری‌ها را برای افزایش پایداری مناطق پیاده کرده‌اند که به دنبال آن، کیفیت زندگی و رفاه شهروندان، بهبود قابل‌توجهی را تجربه کرده، ضمن این‌که تولید خوراک در شهر رونق اقتصادی را برای آن به ارمغان آورده است.
از سوی دیگر، مدیران در بسیاری از شهرهای دیگر اروپا برای افزایش پایداری در شهرهایی با بالاترین نرخ توسعه چندمنظوره تلاش کرده‌اند فضاهایی از معابر شهری را نیز به دوچرخه‌سواران و عابران پیاده اختصاص دهند تا از این طریق، افراد بیشتری را به اتخاذ تردد سبز سوق دهند و مزایای بی‌شمار آن را برای شهرها و شهروندان به ارمغان بیاورند.
نظر شما