نرجس عباسی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: عدالت به معنای قرار دادن هر چیز یا هر فضا در جای خود است که این مهم در معماری سنتی با در نظر گرفتن هر فضا متناسب با زندگی نمود پیدا کرده است.
وی افزود: در جامعه اسلامی همه اقشار جامعه نسبت به برخورداری از امکانات شهری و مسکن مطلوب ذی‌حق هستند، همه افراد خانواده از کودک گرفته تا زن و مرد باید براساس نیازهای ذهنی و جسمی خود بتوانند از امکانات و موقعیت‌های مناسب در داخل و بیرون محل زندگی بهره‌مند شوند.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: در شهرهای امروزی به دلیل محدودیت فضایی و مسائل اقتصادی، بزرگترین مجتمع‌های مسکونی بدون توجه به قابلیت‌ها و نیازهای ساکنان ساخته و تنها مسئله مسکن حل می‌شود و مسائلی همچون امکانات رفاهی، بهداشتی، مدارس و دسترسی‌ها در آن دیده نمی‌شود که این ناهماهنگی باعث می‌شود مسئله عدالت معنا پیدا نکند.
عباسی اضافه کرد: رشد شهرهای بزرگ در جهان در حال توسعه سبب شده است بیش از یک میلیارد نفر در مناطق شهری زندگی کنند که بدون سرپناه مناسب هستند و به خدمات اساسی دسترسی ندارند.
وی ادامه داد: معماری جدید با شیوه طراحی و ساخت‌وساز جدید و تمایل به عمودگرایی و برج‌سازی، تناسبات و مقیاس انسانی و در نهایت روح انسانی را از شهرها و ساختمان‌ها محروم می‌کند، در این‌گونه ساختمان‌سازی تعادل فضایی میان فرم‌ها و اشکال ساختمانی وجود ندارد که خروج از عدالتی است که امروزه به شدت رواج پیدا کرده است.
این کارشناس شهرسازی تاکید کرد: یکی از بی‌عدالتی‌ها در معماری شهرهای امروزی، پدیده حاشیه‌نشینی و اسکان‌های غیررسمی است که سبب تبعیض و ظهور قطب‌بندی‌های نامتعادل شده است، این گونه محلات غالباً مشابهتی با مسکن مطلوب درخور انسان ندارد، چراکه دسترسی به امکانات عمومی در آن نیست.
عباسی تاکید کرد: در عرصه قانون‌گذاری قانون لازم‌الاجرایی برای این‌گونه بافت‌ها وجود ندارد و به‌سادگی و تحت هر شرایطی قوانین تغییر می‌کند، از جمله معضلات این‌گونه بافت‌ها، نبود مقاومت در برابر سوانح ویرانگر، هماهنگ نبودن طراحی مسکن با معماری بومی و اقلیمی، نارسایی‌های تأسیسات، تجهیزات و تسهیلات زیربنایی است.
وی افزود: از ویژگی‌های مهم جامعه اسلامی توجه به اخلاق و روابط شهروندی است، اهتمام و رعایت حقوق شهروندان، برقراری عدالت اجتماعی و برخورداری همه شهروندان از مجموع خدمات عمومی و منابع طبیعی همواره مورد تاکید منابع اسلامی بوده است.
این کارشناس شهرسازی گفت: ایجاد روابط گسترده عاطفی با همسایگان از سنت‌های دیرینه فرهنگ ایرانی بود که امروزه طی تحولات مدرن شهری فراموش شده است.
نظر شما