به گزارش خبرنگار ایمنا، «دانیال پسر خیلی خوش‌قلب و مهربانی بود» این‌ها را مادر دانیال مومزائی می‌گوید، دانش‌آموز ۱۶ ساله خمینی‌شهری که براثر تصادف دچار مرگ مغزی شد.
دانیال دانش‌آموز پایه دهم رشته ماشین‌ابزار هنرستان آزادی و پسر دوم خانواده کوچک سه نفر است، یک خواهر بزرگ‌تر از خودش دارد و پدرش، وقتی او هنوز به دنیا نیامده بود، فوت می‌کند.
مادر دانیال اظهار می‌کند: وقتی پدر دانیال فوت کرد او را دو ماهه باردار بودم و دخترم پنج سال بیشتر نداشت، پدر دانیال نیز براثر تصادف از دنیا رفت و ما را تنها گذاشت.
وی می‌افزاید: تأمین مخارج زندگی، بدون حضور پدر، کار آسانی نیست. برای همین دانیال از ۱۳ سالگی در کارگاه تراشکاری مشغول کار شد و از آن موقع، در کنار درس خواندن وظیفه سرپرستی خانواده و تأمین معاش را بر عهده گرفت.
مادر دانیال در مورد روز حادثه چنین می‌گوید: پسرم روز بیست‌وهشتم فروردین‌ماه وقتی بعد از اتمام مدرسه راهی محل کار خود در کارگاه تراشکاری بود تصادف کرد و بلافاصله علائم حیاتی او قطع شد، پس از تماس با اورژانس، نیروهای امدادی به سرعت بالای سر او آمدند و با تلاش آن‌ها دانیال احیا شد و او را در بیمارستان آیت‌الله اشرفی اصفهانی خمینی‌شهر بستری کردیم.
وی اضافه می‌کند: ضرورت مراقبت از دانیال در بخش ICU تیم پزشکی را مجاب می‌کند که او را به بیمارستان شهید محمد منتظری نجف‌آباد انتقال دهند، اما تلاش‌ها نتیجه نمی‌دهد و دانیال در نهایت دچار مرگ مغزی می‌شود.
مادر دانیال در مورد لحظه اطلاع از این خبر تصریح می‌کند: صبح روز جمعه یکم اردیبهشت‌ماه بود که به بیمارستان رفتم و با دکتر صحبت کردم، وضعیت را به من توضیح دادند و گفتند دانیال دچار مرگ مغزی شده است.
پس از اطلاع از وضعیت حیاتی دانیال، مادرش بدون هیچ تعللی تصمیم خود را می‌گیرد و با اهدای اعضای فرزندش به بیماران نیازمند موافقت می‌کند.
وی درباره تصمیم خود نسبت به موافقت با اهدای اعضای بدن فرزندش، می‌افزاید: معتقدم که با این تصمیم رضایت خدا و امام‌زمان (عج) را به دست آوردم، وقتی اعضای بدن دانیال من در بدن افراد دیگری قرار گیرد، از اینکه دانیال‌های دیگری به زندگی برگشته‌اند و بار دیگر متولد شده‌اند خوشحال خواهم بود.
با اعلام رضایت مادر، تیم پزشکی دست‌به‌کار شدند و همان روز دانیال را برای عمل برداشت اعضا به بیمارستان الزهرا (س) اصفهان منتقل می‌کنند. دو کلیه، قلب و کبد دانیال برای پیوند به بیماران دیگر از بدنش جدا می‌شود، از این رو دو بیمار کلیوی در بیمارستان‌های الزهرا (س) و خورشید اصفهان میزبان کلیه‌های او می‌شوند تا از درد دیالیز و خطرات آن آسوده شوند.
کبد دانیال نیز به بیمارستان نمازی شیراز می‌رود تا به بیمار دیگری پیوند شود، اما اوضاع قلب حساس‌تر است زیرا تنها چهار ساعت پس از جدا شدن از بدن زنده می‌ماند و باید به‌سرعت آن را به پیوند گیرنده انتقال داد.
قلب دانیال قرار بود فاصله ۴۵۰ کیلومتری اصفهان تا تهران را طی کند تا جان یک بیمار در آستانه مرگ را نجات دهد؛ فاصله زیاد بود و زمان محدود. قلب دانیال را به‌سرعت به پایگاه هوانیروز شهید وطن‌پور اصفهان منتقل می‌کنند و به وسیله جت فالکون به تهران می‌رسانند و در نهایت عمل پیوند با موفقیت انجام می‌شود.
دانیال شب عید فطر به چهار بیمار دیگر زندگی می‌بخشد و این چنین آخرین نقش زندگی خود را به زیبایی ایفا کرده و به سرانجام می‌رساند.
مادر دانیال می‌گوید: «از اینکه قلب دانیال هنوز می‌تپد و زنده است بسیار خوشحالم و زمانی که عمل پیوند انجام شده فکر می‌کنم دیگر به جز پسر خودم، دانیال‌های دیگری دارم.»
نظر شما