ام‌البنین علی‌اصغری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: شهرها به عنوان مراکزی با تراکم جمعیتی بالا در ادوار تاریخی مختلف، آسیب‌پذیرترین سکونتگاه‌های انسانی در مقابل بیماری‌های همه‌گیر بوده‌اند.
وی افزود: این ایده که بیماری‌های مختلف شهرها را شکل می‌دهد یا ساختار آن‌ها را دچار تغییر می‌کند، توسط بسیاری از پژوهشگران حوزه شهر تأیید شده است و شهر به عنوان یکی از مهم‌ترین دستاوردهای تمدن بشری، مکانی برای سکونت گسترده بوده و موضوع اصلی تنظیم رابطه انسان و هستی است.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: شهرها نقش بسیار مهمی در توسعه جوامع دارند؛ با شیوع بیماری‌های همه‌گیر همچون سارس، مرس و ابولا، شهرها جهت یافتن پاسخی مناسب برای مقابله با این نوع بیماری‌ها هستند تا در واکنشی مسالمت‌آمیز توانایی این را داشته باشند تا به حیات خویش قبل از شیوع این بیماری‌ها ادامه دهند.
علی‌اصغری تصریح کرد: از زمانی که کووید ۱۹ شیوع پیدا کرد، همه‌گیر شد و به مرحله پاندمی عالم‌گیر رسید، جهان و به مراتب شهرها وارد فاز جدیدی از روابط اجتماعی، اقتصادی و سیاسی شدند. ویروس کرونا را چه به لحاظ منشأ و چه در عرصه‌های انتشار باید بحرانی زاییده نظام‌های شهر نوین نامید، چراکه به طور مستقیم با ابزار مختلف ارتباط جهانی و روابط اجتماعی تکثیر و شیوع پیدا می‌کند.
وی تاکید کرد: شهرها سیستم‌های پیچیده‌ای هستند و به دلیل موقعیت اشتغال، اکوسیستم اجتماعی، رویدادها و فرصت‌های نامحدودی که به شهروندان ارائه می‌دهند، جذاب هستند در صورتی که با همه‌گیری ویروس کرونا، نابرابری‌ها و مشکلات آشکارتر شده و شهر به عنوان یک سیستم پیچیده عمل می‌کند که با ورود بی‌نظمی، در تلاش برای دستیابی به نظم جدیدی است.
این کارشناس شهرسازی اضافه کرد: انتظار می‌رود در این تأثیر و تأثر، فضای شهری به شیوه متفاوتی بازتولید و در این بازتولید روابط میان مراکز فعالیت، سکونت و فضا متحول شود. این تأثیر و تأثر الگو و رفتار جدیدی را پی‌ریزی و فضای متفاوتی را بازتولید می‌کند.
علی‌اصغری با تاکید بر اینکه شیوع بیماری همه‌گیر یک مسئله واحد نیست و مجموعه‌ای از مسائل مرتبط را در بر می‌گیرد، گفت: شیوع بیماری‌ها می‌تواند زمینه را برای تغییر رفتارهای متفاوت و تحول در حوزه‌های مختلف شهر فراهم کند.
نظر شما