بررسی معماری و شهرسازی ایران از دیدگاه اخلاقی ضرورت دارد

یک کارشناس شهرسازی گفت: تعهد افراد نسبت به انجام دادن وظایف خود، صداقت، امانت‌داری و پایبندی به ارزش‌ها در کشور ما قرن‌ها است که در حوزه‌های شهری و معماری جایگاهی ندارد؛ لذا باید به عنوان یک سرفصل مهم بررسی شود.

نرجس عباسی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: معماری سنتی ایران قبل از دوره قاجار ترکیبی از فرهنگ ایرانی اسلامی بود؛ لذا رعایت اصول اخلاقی از جمله عدالت، قناعت، تعهد، عفت و مواردی از این دست باید در ساختار فضایی و معماری شهرها مورد توجه قرار گیرد.

وی افزود: یکی از مشخصه‌های مهم معماری سنتی ایران، پایبندی معمار به اعتقادات اخلاقی است، اما از دوره قاجار و با آغاز معماری نوین در ایران بر اثر تحولات سیاسی، جریان زندگی اجتماعی و اقتصادی ایران تغییر کرد و سیمای شهری ایران متحول شد.

این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: معماری سنتی در دوره قاجار بر اساس رفتار اجتماعی شهروندان متحول شد و شیوه و سبک ساخت‌وسازها تغییر کرد. مدرنیته تغییرات گسترده‌ای در حوزه‌های مختلف همچون اقتصاد، اجتماع و فرهنگ به‌وجود آورد و معماری را با درون‌مایه انسانی زیر آوار ایده‌ها و طرح‌های نو مدفون کرد.

عباسی اضافه کرد: برخی از پژوهشگران، دوران نوگرایی را به دورانی سیاه در معماری معاصر ایران تشبیه کرده‌اند و برخی دیگر دوران مدرن را دوران خلأ هویت و اخلاق می‌دانند.

وی تصریح کرد: انقلاب اسلامی و احیای ارزش‌های گذشته زمینه را برای بررسی تأثیر فرهنگ غرب بر معماری ایران فراهم کرد، اما از آنجا که شیوه‌های اتخاذ شده برای مقابله با تسلط فرهنگ غرب اساسی نبود، تأثیر مؤثری نداشت و با وجود تلاش معماران، معماری معاصر از زبان معماری اصیل جدا شد.

این کارشناس شهرسازی ادامه داد: معماری معاصر انسان و ارزش‌های انسانی و اخلاقی را در نظر نمی‌گیرد و تنها در پی تولید و ساختمان‌سازی است؛ لذا آنچه اهمیت دارد، بررسی معماری و شهرسازی ایران از دیدگاه اخلاقی است.

عباسی تاکید کرد: شرط رسیدن به موفقیت، رعایت مبانی و اصول اخلاقی است. تعهد افراد نسبت به انجام دادن وظایف خود، صداقت، امانت‌داری و پایبندی به ارزش‌ها در کشور ما قرن‌ها است که در حوزه‌های شهری و معماری جایگاهی ندارد.

وی گفت: رعایت نکردن بعضی معیارهای اخلاقی در بخش‌های دولتی و غیردولتی، ارتباط نداشتن مطالب تهیه شده و رویکردهای اتخاذ شده با ویژگی‌های اعتقادی و اخلاقی، بی‌توجهی اساتید معماری به خصوصیات فردی و اعتقادی شاگردان در آموزش، پذیرش معمار فارغ‌التحصیل در جامعه بدون توجه به شایستگی‌های اخلاقی و بی‌توجهی به تربیت اخلاقی دانش‌آموختگان معماری در نظام آموزش بیانگر آن است که جایگاه اخلاق در معماری معاصر ایران کمرنگ شده و اصول مرتبط نیازمند بازنگری است.

کد خبر 655252

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.