به گزارش خبرنگار ایمنا و براساس یادداشتی که محمدرضا بکرانی، استاد دانشگاه و پژوهشگر دفاع مقدس در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده است: «رگه‌های پایمال شده سرزمین مقدس فلسطین توسط چکمه‌های صهیونیسم را می‌توان در اعلامیه بالفور طی سال ۱۹۱۷ ملاحظه کرد که به موجب آن دولت استعماری انگلیس از تمام اقوام یهودی در سراسر جهان دعوت می‌کرد تا برای تشکیل یک کشور یهودی به بیت‌المقدس مهاجرت کنند. ریشه‌های اعلامیه بالفور به نشستی برمی‌گشت که در کنگره سازمان جهانی صهیونیسم به رهبری تئودر هرتسل در ۱۸۹۷، نخستین نشست رسمی برای پایه‌گذاری اندیشه تشکیل دولت یهود انجام شد و نتیجه آن بر اثر لابی‌های سران یهودی با دولت انگلستان و نظر مساعد آرثر جیمز بالفور، وزیر وقت امور خارجه بریتانیا تحت عنوان اعلامیه بالفور به نتیجه رسید.
جنگ شش روزه ژوئن و شکست اعراب مقابل اسرائیل، یکی از مهم‌ترین دلایل بقای رژیم صهیونیستی و استیلای حاکمیت یهود در سرزمین‌های اشغالی بود. طی جنگ ژوئن با جدا شدن صحرای سینا از مصر و جدا شدن بلندی‌های جولان از سوریه، همین طور جدایی کرانه باختری رود اردن از کنترل اردن، جغرافیای سیاسی منطقه دستخوش تغییر شد.
شهادت حامیان سرزمین مقدس فلسطین و آزادسازی قدس شریف از زمان استعمار پیر تحت عنوان قیومیت بریتانیا بر این سرزمین با شهادت عزالدین قسام فعال سیاسی شروع شد که نیروهای انگلیسی این مبارز قهرمان را در تپه‌های جلیله در سال ۱۹۳۵ به شهادت رساندند و گردان‌های عزالدین قسام شاخه نظامی حماس، یادگار همان دوران است و حالا تقریباً روزی نیست که رسانه‌های گوناگون، تصاویری از به شهادت رسیدن یا زخمی شدن تعدادی از جوانان این دیار کهن، توسط سربازان صهیونیسم، ارائه ندهند.
قدس واژه نام‌آشنایی است که رزمندگان روزهای سخت آن را یکی از راهبردهای اصلی خود می‌دانستند و برای نیل به آن ابتدا عشق به کربلا و پر کشیدن به بین‌الحرمین را آرزو می‌کردند و هر صبح و شام به فرموده امام شهدا (ره) شعار راه قدس از کربلا می‌گذرد را از دل جان فریاد می‌زدند.
رزمندگان ایرانی در جریان جنگ تحمیلی با نام‌گذاری عملیات آزادسازی خرمشهر به نام عملیات الی بیت‌المقدس در اردیبهشت سال ۱۳۶۱ اثبات کردند که همواره آرزوی آزادی قدس شریف را در دل می‌پروراندند و شهدای قدس را از خود می‌دانستند، شهادت محمدحسین اثنی‌عشری در فلسطین؛ آن جوان ۲۱ ساله که تنها فرزند خانواده بود، خود گواه این است که دامنه سنگرهای رزمندگان اسلام تا بیت‌المقدس ادامه داشت و شهادت بزرگانی چون حاج‌قاسم سلیمانی، حاج‌حسن طهرانی‌مقدم، محسن فخری‌زاده و جاویدالاثر حاج‌احمد متوسلیان را هم می‌توان در شمار شهدای قدس و در کنار شهیدان فلسطینی همچون علامه سیدعباس موسوی، فتحی شقاقی، شیخ احمد یاسین و هزاران شهید مظلوم دیگر قرار داد.
عادی شدن شمار شهدای قدس در ذهن مردم کشورهای مسلمان و غیرمسلمان محصور شده در پشت دیوارهای استعمارگر غربی حکایت از بدترین نوع عادت سیاسی است که در آن دولت‌ها و گروه‌های سیاسی به جای جبهه‌گیری علیه صهیونیسم این غده سرطانی که در پیکره اسلام رسوخ کرده است؛ اقدام به رد و بدل سفارت می‌کنند و بعضاً اجازه ایجاد پایگاه نظامی در سرزمین‌های خود به دشمنان خود می‌دهند تا احساس امنیت کنند.
به‌راستی هر مسلمانی که این سطح از جوروجفای صهیونیسم بیگانه را در اراضی قبله اول مسلمانان ببیند و شاهد شکنجه و رنج مردم مسلمان فلسطینی باشد و از کشیدن موی سر زنان و لگدمال شدن کودکان، دلش به درد نیاید و رگ غیرتش برنتابد، باید قدری احوالات خود را مورد بازنگری قرار دهد.»
نظر شما