زینب حسینی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: زندگی انسان در تمام دوره‌های زمانی متأثر از مسائل و موضوعات مختلف محیطی است، کیفیت محیط بر فعالیت‌های روزمره به ویژه خصوصیات روحی و رفتاری تأثیر می‌گذارد، چراکه فرد و محیط ارتباطی تنگاتنگی با یکدیگر دارند.
وی افزود: در صورتی که ویژگی‌های محیطی و عناصر و تجهیزات آن با نیازهای حسی و فیزیکی افراد متناسب باشد، سطحی از آسایش حاصل می‌شود.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: شفا اصطلاحی گسترده است که به روند کلی بهبود اطلاق می‌شود و شفابخشی خاصیتی است که طی آن سلامت روان تأمین و به کاهش استرس و افزایش تجدید قوا می‌انجامد؛ این اصطلاح به طور مکرر برای مناظری به کار می‌رود که سطح آسایش را ارتقا می‌دهد و به حفظ سلامت فرد کمک می‌کند.
حسینی تصریح کرد: درک عناصر طبیعی و مصنوع در مناظر باعث تحریک حواس پنج‌گانه و تمرکز بر این عناصر موجب کاهش استرس و افزایش سلامت روان می‌شود؛ منظر پیاده‌راه‌های تفریحی کمک می‌کند تا شهروندان در ارتباط بیشتر با طبیعت قرار بگیرند و نبود مسیرهای توریستی و تفریحی شهر تا حدودی جبران شود.
وی تاکید کرد: از آنجا که شفابخشی و مؤلفه‌های آن بیشتر در ارتباط با باغ‌ها و محوطه‌های سبز مجاور فضاهای درمانی مطرح بوده است، تعمیم مولفه‌ها و مزایای آنها به فضاهای عمومی‌تر مانند پیاده‌راه‌های تفریحی راهگشا خواهد بود؛ ارتقای شفابخشی منظر پیاده‌راه‌های تفریحی زمانی اتفاق می‌افتد که اولویت‌بندی لازم میان ابعاد مؤثر در شفابخشی منظر پیاده‌راه‌های تفریحی بر اساس نظریات کاربران فضا انجام شود.
وی گفت: پیاده‌راه یکی از مهمترین جنبه‌های حضور انسانی در فضاهای شهری است که سبب سرزندگی و پویایی این فضاها و افزایش نقش اجتماعی آنها می‌شود؛ می‌توان پیاده‌راه‌ها را از نظر جداره، میزان تردد خودرو و ترافیک، مسیر ارتباطی اصلی در شهر بودن، حاشیه و تفریحی بودن و کاربری‌های بدنه تفکیک کرد.
این کارشناس شهرسازی با بیان اینکه از ویژگی‌های پیاده‌راه‌ها این است که حرکت عابر پیاده را تسهیل و امنیت لازم را برای او فراهم کند، افزود: امروزه فضای پیاده‌راه‌ها یکی از مهمترین فضاهای شهری و عرصه‌های عمومی در شهرها هستند؛ پیاده‌راه‌ها افراد محیط را متأثر می‌کند و محیط افراد را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.
نظر شما