به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، زنان در بعضی از شهرهای جهان نسبت به مردان از کیفیت زندگی پایین‌تری برخوردار هستند چراکه نقش و وجود آن‌ها در طراحی شهرها به‌ندرت مورد توجه قرار گرفته است و همین امر تجربه خشونت، فقر، نابرابری در دریافت دستمزد کاری، فرصت‌های محدود اشتغال و نبود قدرت تصمیم‌گیری عمومی و خصوصی را برای آن‌ها به دنبال داشته است. جالب است بدانید که طراحی نامناسب شهرها تنها باعث نارضایتی زنان نشده است، بلکه نادیده گرفتن ۵۰ درصد از جمعیت شهرها (زنان و دختران)، زندگی صدها میلیون نفر از مردم جهان را تحت تأثیر قرار داده و باعث شده است نابرابری طراحی شهری، کیفیت زندگی نامطلوبی را برای بسیاری از مردم جهان به دنبال داشته باشد.
گزارش‌ها حاکی از آن است که در حال حاضر بیش از ۵۰ درصد از جمعیت جهان در شهرها سکونت دارند که پیش‌بینی شده است این نرخ تا سال ۲۰۵۰ به بیش از ۶۸ درصد افزایش یابد. از سوی دیگر، تا سال ۲۰۳۰، تعداد ۴۳ کلان‌شهر با جمعیت بیش از ۱۰ میلیون نفر در سراسر دنیا وجود خواهد داشت که نابرابری طراحی شهری و نادیده گرفته شدن زنان می‌تواند چالش‌های جبران‌ناپذیری را در پی داشته باشد. البته در اهداف توسعه پایدار بر افزایش برابری میان زنان و مردان در طراحی شهری تاکید شده است که با پیروی از آن، زنان و دختران آینده موانع اجتماعی را برای پیشرفت، کمتر تجربه خواهند کرد، ضمن این‌که از ایمنی بیشتری هنگام سکونت در شهرها برخوردار خواهند بود.
زنان شهرها را فضاهایی ناامن برای سکونت تصور می‌کنند
فرقی نمی‌کند زنان و دختران در کشورهای در حال توسعه زندگی کنند یا در کشورهای توسعه‌یافته سکونت داشته باشند، در هر صورت این قشر حس نامناسبی را از شهرنشینی تجربه می‌کنند. به عنوان مثال، در ایرلند شمالی حدود ۵۵ درصد از زنان پس از تاریکی هوا، اغلب از سوار شدن بر وسایل نقلیه عمومی خودداری می‌کنند چون وضعیتی ناامن بر تردد آن‌ها حاکم است. در بریتانیا نرخ حس ناامنی زنان و حتی تجاوز به حقوق آن‌ها در تاریکی شب به ۷۱ درصد نیز می‌رسد که ۹۷ درصد از آن‌ها را زنان و دختران بین ۱۸ تا ۲۴ سال تشکیل می‌دهند.
نظرسنجی‌هایی که میان زنان اردن انجام شد حاکی از آن بود که ۴۷ درصد از آن‌ها به علت تجربه کردن وضعیت نابرابر و اهانت از سوی جنس مخالف در وسایل نقلیه عمومی فرصت‌های شغلی خود را از دست دادند. در نیویورک نیز بسیاری از زنان ماهانه بین ۲۶ دلار تا ۵۰ دلار بیشتر هزینه صرف تردد خود می‌کنند تا حین عبور و مرور در امنیت به سر ببرند.
شهرها فضاهایی نابرابر برای زنان و مردان به‌شمار می‌رود
بارسلونای اسپانیا با شهرک‌های خودکفای خود و وین اتریش با فضاهای عمومی مخصوص زنان خود تقریباً تنها شهرهای جهان به‌شمار می‌رود که در آن‌ها زنان از کیفیت زندگی خوبی برخوردار هستند. این در حالی است که در بعضی از نقاط دنیا، تبعیض جنسیتی به‌وضوح در طراحی شهری احساس می‌شود و همین امر یادگیری، کار، تفریح، مشارکت سیاسی و فرهنگی زنان را تحت تأثیر قرار داده است. زنان در این مناطق از دسترسی داشتن به پارک‌هایی امن برای ملاقات دوستان خود و مسیرهای مطمئن برای پیاده‌روی نیز محروم هستند.
در این راستا، شهرهای سراسر دنیا نیازمند تغییراتی در طراحی خود است تا بتوان به واسطه آن، حقوق و ایمنی زنان را بیش از پیش برآورده کرد. در ادامه به معرفی دو تغییر اساسی و ضروری برای شهرها اشاره کرد که می‌تواند کیفیت زندگی را نه‌تنها برای زنان، بلکه برای کودکان و افراد پیر بهبود ببخشد.
طراحی شهرها بر اساس نیاز زنان
بسیاری از منتقدان بر این باور هستند که طراحی شهرها باید تحولات متعددی را تجربه کند تا به دنبال آن، کیفیت زندگی برای همگان بهبود بیابد. در این راستا، توجه به نیاز زنان و نگاه کردن به شهرها از دید آن‌ها می‌تواند بهترین استراتژی باشد چراکه به افزایش برابری میان تمام شهروندان کمک می‌کند که این امر به سهم خود، به واسطه ایجاد فرصت‌های برابر، نقش مهمی در ارتقای جامعه و رونق اقتصادی ایفا خواهد کرد.
دسترسی به آموزش باکیفیت یک ضرورت برای زنان و دختران به‌شمار می‌رود که می‌تواند فرصت‌های شغلی و اجتماعی بی‌شماری را پیش روی آن‌ها قرار دهد و به افزایش حس تعلق زنان به شهرهای خود منجر شود. از سوی دیگر، مدیران باید زیرساخت‌های شهری را بهبود ببخشند و به عنوان مثال، مسیرهای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی ایمنی مخصوصی را به‌وجود بیاورند تا به واسطه آن، زنان را به حضور امن در جامعه سوق دهند و به توسعه فراگیری جنسیتی در شهرها کمک کنند.
مدیران آتن در یونان، بوگوتا در کلمبیا، نایروبی پایتخت کنیا، داکار سنگال و سان‌فرانسیسکوی آمریکا از طریق تغییر طراحی‌های شهری، نشان داده‌اند که توسعه پایدار در شهرهای دوستدار زنان با سرعت بیشتر و بهتری انجام می‌شود، ضمن این‌که فرصت‌های اجتماعی و اقتصادی بیشتری نیز برای شهرها به ارمغان می‌آید.
شهرها، بسترهایی برای افزایش فرصت‌های زنان
در روز جهانی معماری که همزمان با روز جهانی اسکان بشر برگزار می‌شود، افزایش فرصت مدیریت زنان در شهرها مورد تاکید قرار گرفت و حضور زنان معمار در طراحی مناطق به یک اصل ضروری در اداره شهرها تبدیل شد.
چنان‌چه زنان در طراحی شهرها مشارکت داشته باشند، چالش‌های خود را بهتر به تصویر می‌کشند که این امر به سهم خود می‌تواند اراده سیاسی شهرها را نیز برای بهبود محیط زندگی زنان تقویت کند، ضمن این‌که در افزایش آگاهی تمام مردم از مشکلات مربوط به جنیست و در نتیجه سهیم‌سازی زنان و دختران در تصمیم‌گیری‌های شهری نقش مهمی ایفا خواهد کرد.
نظر شما