به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بازار سهام در حال کاهش است، هر روز بر نرخ تورم افزوده می‌شود و اقتصاد جهانی رکود تازه‌ای را تجربه می‌کند. بدیهی است که کشورهای ثروتمند بیشترین آسیب را از این رویدادها متحمل خواهند شد و این در حالی است که بحران‌های ذکر شده، تغییر شرایط را در بسیاری از نقاط دنیا به دنبال نخواهد داشت. البته گزارش‌ها حاکی از آن است که کشورهایی از جهان با حداقل نرخ تولید ناخالص داخلی، بیشترین آسیب‌پذیری را طی چند سال گذشته بر اثر افزایش تورم و کاهش سود بازار سهام تجربه کرده‌اند و آژانس مالی سازمان ملل متحد مدعی شده است که چنان‌چه تغییرات مثبتی در تولید ناخالص داخلی در این کشورها اعمال نشود، امکان رکود باورنکردنی اقتصاد در آن‌ها وجود دارد. در ادامه به معرفی کشورهایی با پایین‌ترین نرخ تولید ناخالص داخلی در جهان پرداخته می‌شود.
تووالو، ۰.۰۷ میلیارد دلار
تووالو جزیره‌ای در اقیانوس آرام، به عنوان کشوری با کمترین نرخ تولید ناخالص داخلی در جهان شناخته شده است. محققان علت ضعف اقتصادی این کشور را به نبود صنایع مختلف و منابع طبیعی در سراسر قلمرو آن نسبت داده‌اند. تووالو همچنین با ۲۶ کیلومتر مربع مساحت و جمعیت حدود ۱۲ هزار نفری به عنوان یکی از کوچک‌ترین کشورهای جهان شناخته شده است که همین جمعیت کم نیز نقش بسیار مهمی در پایین بودن نرخ تولید و کسب درآمد کشور ایفا کرده است. بخش اعظم درآمد کشور به شیلات و گردشگری آن مربوط می‌شود که البته به دنبال شیوع بیماری کووید -۱۹ رکود قابل توجهی را تجربه کرد.
نائورو، ۰.۱۴ میلیارد دلار
اگرچه جمهوری نائورو، کشوری جزیره‌ای و کوچک در منطقه میکرونزی قاره اقیانوسیه، طی دهه ۱۹۸۰ جایگاه یکی از کشورهای دنیا با بالاترین نرخ تولید ناخالص دنیا را از آن خود کرده بود، با این حال امروز به عنوان دومین کشور دنیا با نرخ پایین این تولید شناخته شده است. کوه فسفات کشور که منبع اصلی رونق اقتصادی آن به‌حساب می‌آمد، طی یک دهه اخیر آب‌زدایی شد که همین امر رکودی باور نکردنی را بر اقتصاد نائورو تحمیل کرد. امروزه کشاورزی، شیلات و گردشگری به عنوان منابع اصلی رونق اقتصادی کشور به‌حساب می‌آید که البته درآمد حاصل از آن‌ها جوابگوی تورم موجود در نائورو نیست.
دولت نائورو امیدوار است که با تلاش‌های خود بتواند رونق را برای کشاورزی، شیلات و گردشگری به ارمغان بیاورد به این امید که یک بار دیگر تجربه تولید بالای ناخالص داخلی را مانند گذشته از آن کشور کند.
کیریباتی، ۰.۲۲ میلیارد دلار
کیریباتی که در بخش‌های مرکزی اقیانوس آرام قرار دارد، یکی از دورافتاده‌ترین جزایر زمین به‌شمار می‌رود. این کشور نیز مانند نائورو از سابقه‌ای باشکوه در زمینه تولید ناخالص داخلی برخوردار است که مدیریت نامناسب منابع فسفات در آن، تبدیل این کشور به یکی از نقاط دنیا با پایین‌ترین نرخ تولید ناخالص داخلی را به دنبال داشته است. در سال ۱۹۷۹ و در پی اقدامات ناکارآمد دولت، منابع ارزشمند کشور به طور کامل خشک شد که از آن زمان، کیریباتی رکود باورنکردنی اقتصاد را تجربه کرده است. اگرچه همچنان تولیدات در این کشور دورافتاده انجام می‌شود، با این حال درآمد حاصل از آن‌ها بسیار محدود است و همین امر، به ترویج فقر نسبی در آن منجر شده است.
کیریباتی همواره در حال واردات ملزومات مردم خود نظیر خوراک از کشورهای خارجی است و بعضی از متخصصان مبتنی بر شواهد موجود، هیچ آینده روشنی را برای آن پیش‌بینی نمی‌کنند. از سوی دیگر، بالا رفتن سطح آب دریای اطراف این جزیره، امکان پیشرفت در تولید ناخالص داخلی آن را به حداقل رسانده و جایی برای امیدواری ساکنان به جا نگذاشته است.
پالائو، ۰.۲۷ میلیارد دلار
پالائو، جزیره‌ای در اقیانوسیه، از نظر اقتصادی در وضعیتی بسیار بحرانی به سر می‌برد و طی چند دهه گذشته رکودهای بسیاری را متحمل شده است. صادرات اصلی این کشور مربوط به شیلات و لباس‌های بسیار زیبایی است که توسط مردم دوخته می‌شود. دولت پالائو از دلار آمریکا به عنوان واحد اصلی پول کشور بهره می‌گیرد و این در حالی است که مردم آن به علت نبود دسترسی به درآمد کافی به کشورهای فیلیپین و تایوان مهاجرات می‌کنند. پالائو نیز مانند سایر کشورهای اقیانوس آرام جمعیت بسیار کمی را در بر گرفته است که همین ویژگی به عنوان عامل اصلی رکود اقتصادی در کشور شناخته شده است.
جزایر مارشال، ۰.۲۹ میلیارد دلار
جمهوری جزایر مارشال در اقیانوس آرام، به همراه پالائو در لیست کشورهای عضو "پیمان انجمن آزاد" (توافقنامه‌ای بین‌المللی میان ایالات متحده آمریکا و سه کشور جزایر مارشال، پالائو و ایالت فدرال میکرونزی) قرار دارد که در آن، آمریکا مسئولیت حمایت مالی و دفاعی کشورهای عضو را به عهده گرفته است. جزایر مارشال حمایت‌های مالی قابل‌توجهی را از ایالات متحده آمریکا به صورت بلاعوض دریافت می‌کند، با این حال وضع اقتصادی در آن بحرانی است.
از سوی دیگر با وجود این‌که صنایع شیلات و کشاورزی جزایر مارشال، به‌ویژه مرغ و خوک، بسیار پررونق است، با این حال بخش اعظم خوراک مورد نیاز مردم آن از ژاپن و استرالیا وارد می‌شود. فضای محدود جمهوری جزایر مارشال مانع از توسعه فضاهای لازم برای تولید سایر محصولات در این کشور شده است و همین امر پایین بودن نرخ تولید ناخالص داخلی را در آن به دنبال داشته است.
نظر شما