به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بدیهی است که میکروموبیلیتی‌ها که شامل وسایل نقلیه سبز کوچک مانند دوچرخه‌ها و اسکوترها است، می‌تواند به بهبود کیفیت هوای شهرها کمک زیادی کند و از طریق افزایش تحرک جسمی شهروندان به افزایش سلامت جسمی و حتی روانی آن‌ها منجر شود. علاوه بر این، ترویج استفاده از میکروموبیلیتی‌ها می‌تواند ایجاد سطح برابری میان مردم یک شهر را به دنبال داشته باشد، چراکه در پی آن، استفاده از خودروهای خصوصی به حداقل می‌رسد و اغلب مردم به روش‌های مشابه با یکدیگر به عبور و مرور می‌پردازند. با این حال مدیران در بسیاری از شهرهای جهان کمترین بهره را از این وسیله‌های نقلیه سبز می‌گیرند یا حداقل اهمیت را به اشتراک آن‌ها در مناطق محروم می‌دهند زیرا این اقدام را بسیار پیچیده و مستلزم صرف هزینه می‌دانند. در ادامه به معرفی استراتژی‌های پرداخته می‌شود که گرایش مدیران را در سراسر دنیا، به‌ویژه شهرهای محروم به ترویج میکروموبیلیتی‌های اشتراکی سوق دهد.
توجه به مزایای وسایل نقلیه سبز (نه صرفاً ایجاد برابری میان شهروندان)
همان‌طور که پیش از این نیز اشاره شد استفاده از میکروموبیلیتی‌ها برای تردد میان شهروندان نه‌تنها مزایای سلامت بسیاری را برای آن‌ها به دنبال دارد، بلکه می‌تواند از طریق کاهش عبور و مرور از طریق وسایل نقلیه، خصوصی و عمومی، در کاهش انتشار گازهای آلاینده نقش مهمی ایفا کند و از این طریق به بهبود کیفیت هوا و کاهش قابل‌توجه اثرات جزایر گرمایی منجر شود. از سوی دیگر، ترویج میکروموبیلیتی‌ها می‌تواند در بهبود وضعیت اقتصادی جوامع محروم بسیار اثربخش باشد، چراکه زمینه را برای عبور و مرور مقرون‌به‌صرفه آن‌ها فراهم می‌آورد که این امر به سهم خود می‌تواند در رونق اقتصادی شهرها نیز نقش مهمی ایفا کند.
توجه به محل اجرای پروژه‌های اشتراک میکروموبیلیتی‌ها
بسیاری از کمپانی‌های تولیدکننده میکروموبیلیتی‌ها مانند Lime، Spin و Bird در طرح‌های حمایتی خود برای تأمین وسایل نقلیه سبز اغلب شهرهای بزرگ یا مناطق غنی‌نشین آن‌ها را مورد هدف قرار می‌دهند و همین امر دسترسی جوامع کم‌درآمد را به این وسایل به حداقل می‌رساند. گزارش‌ها حاکی از آن است که حدود ۳۰ درصد از شهرهای جهان نیازمند طراحی دوباره برابری جغرافیایی است، با این حال کمپانی‌های تولیدکننده میکروموبیلیتی‌ها باید ابتدا مناطق ویژه و محروم را برای ارائه خدمات خود انتخاب کنند که البته این اقدام به‌ندرت اتفاق می‌افتد. در واقع، چنان‌چه مدیران و تولیدکنندگان وسایل نقلیه سبز کوچک برای ارائه خدمات خود در این زمینه، مناطق محروم و نیازمند به این وسایل را مورد نظر قرار دهند، آن‌گاه اثربخشی میکروموبیلیتی‌ها را بر جنبه‌های مختلف زندگی شهری دوچندان می‌کنند، ضمن این‌که رفاه را، دست‌کم در تردد و سلامت، برای ساکنان به ارمغان می‌آورند.
مدیران بالتیمور، بزرگ‌ترین شهر ایالت مریلند در آمریکا به بررسی ۵۰ نقطه از شهر برای ترویج میکروموبیلیتی‌ها پرداختند و برای آن از ایده‌های طراحان پرآوازه شهر بهره گرفتند. در نهایت، این افراد تصمیم گرفتند مناطقی با بیشترین نیاز به دوچرخه‌ها و اسکوترهای اشتراکی نظیر کتابخانه‌ها، مراکز تفریحی و مناطقی با بیشترین تردد افراد کم‌درآمد به محل کار یا دانشگاه‌ها را انتخاب کنند که در نتیجه آن، احساس رضایت شهروندان کم‌درآمد از روش تردد جدید خود به طور قابل‌توجهی افزایش یافت.
افزایش مشارکت با اعضای فعال و مورد اعتماد جامعه
نتیجه مطالعات متعدد حاکی از آن است که افراد غیرسفیدپوست با موانع سیستماتیک بسیاری برای دوچرخه‌سواری و استفاده از اسکوترها مواجه می‌شوند و همین امر، گرایش آن‌ها را به تردد از طریق میکروموبیلیتی‌های اشتراکی نیز به حداقل می‌رساند. بدیهی است که مدیران شهری برای توسعه تردد سبز در سراسر مناطق، نیازمند مشارکت با جوامع فعال و قابل اعتماد هستند تا بتوانند از وضعیت هر منطقه آگاه شوند و بهتر به پیاده‌سازی پروژه‌های خود بپردازند. در واقع، برقراری ارتباط مدیران با ساکنان قابل اعتماد هر منطقه می‌تواند به افزایش اعتماد و گرایش مردم به استفاده از میکروموبیلیتی‌ها منجر شود و مزایای آن را برای شهرها و شهروندان به ارمغان بیاورد.
ایجاد پیوند میان کمپانی‌ها و نهادهای اجتماعی
چنان‌چه کمپانی‌های تولیدکننده اسکوترها و دوچرخه‌های اشتراکی به برقراری ارتباط با نهادهای اجتماعی در شهرها بپردازند، آن‌گاه از نیازهای مناطق شهری بیشتر آگاه خواهند شد که همین امر در بهبود ارائه خدمات آن‌ها نقش مهمی ایفا خواهد کرد، ضمن این‌که دسترسی بهتر و بیشتر افراد نیازمند به تردد از طریق میکروموبیلیتی‌ها را بهبود خواهد بخشید.
مدیران بالتیمور توانستند یکی از پروژه‌های خود را به نام «خیابان‌های امن» با هدف کاهش ارتکاب جرم از طریق پیوند کمپانی‌های تولیدکننده میکروموبیلیتی‌ها با نهادهای اجتماعی پیاده کنند. در این راستا، نهادهای اجتماعی به تجزیه و تحلیل میزان استفاده مردم از میکروموبیلیتی‌ها می‌پرداختند و حتی علت نبود گرایش کافی میان مردم به عبور و مرور از طریق این وسایل نقلیه را مورد بررسی قرار می‌دادند و پس از رسیدن به یک نتیجه نهایی، یافته‌های خود را با کمپانی‌های تولیدکننده میکروموبیلیتی‌ها به اشتراک می‌گذاشتند تا به آن‌ها در توسعه بهتر خدمات، مبتنی بر نیازهای هر منطقه کمک کنند.
نظر شما