به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، رانندگی به داخل و خارج از یک میدان همیشه تجربه خوشایندی برای رانندگان نیست، اما وجود آنها در شهر نقش پایداری را ایفا می‌کند زیرا از راه‌بندان ترافیک و در نتیجه از انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌کاهد.
هر کسی که در شهرهای اروپایی رانندگی کرده است، ممکن است متوجه شده باشد که میدان‌ها بخشی از چشم‌انداز شهری آنجا هستند و چنین امری نباید تعجب‌آور باشد زیرا برای اولین بار در این قاره بود که آنها معرفی شدند.
در واقع، این اتفاق برای نخستین بار در مکانی رخ داد که ممکن است بیشتر شما با آن آشنا باشید، میدان اِتوال که طاق پیروزی، یکی از نمادهای پاریس، را احاطه کرده است. این میدان به دلیل ظاهرش که ۱۲ خیابان به آن وارد می‌شود، ستاره نیز خوانده می‌شود.
همچنین این مکان اولین چهارراه چرخشی جهان بود که توسط معمار شهر اوژن هنارد پیشنهاد شد، او به این نتیجه رسید که با افزایش ترافیک در خیابان‌های پاریس نیاز به عبور و مرور بر اساس قوانین بیشتر از میادین بزرگ وجود دارد. بنابراین، در سال ۱۹۰۷، اولین میدان در آنجا به‌طور رسمی با این قید که وسایل نقلیه سمت راست حق تقدم دارند، افتتاح شد.
سپس میدان‌ها به‌سرعت توسط سایر کشورهای اروپایی پذیرفته شد. با این حال، فرانسه کشوری است که عنوان داشتن بیشترین میدان در قلمرو خود را دارد. طبق آمار Statista که از برخی تحقیقات داوطلبانه به عنوان پیشینه استفاده کرده است، در سال ۲۰۲۰ به ازای هر میلیون نفر ۹۶۷ دوربرگردان در آن کشور وجود داشت. اسپانیا با ۵۹۱ دوربرگردان در هر میلیون نفر در رتبه دوم و بریتانیا با ۴۸۹ در هر میلیون نفر، سوم است.
با توجه به اینکه فرانسوی‌ها مفهوم میدان را با شور و شوق بیشتری در میان ملل دیگر پذیرفته‌اند، می‌توان انتظار داشت که میزبان شهری با بیشترین میدان باشد. نانت در فرانسه، شهری است که از هر ۲۳ تقاطع آن، یکی میدان است.
در ادامه سایر ۱۰ شهر برتر دوستدار میدان را مرور خواهیم کرد.
کارمل (ایالات متحده آمریکا، ۱ میدان به ازای ۱۷ تقاطع)
نانت (فرانسه، ۱ در ۲۳)
مادرید (اسپانیا، ۱ در ۳۰)
آلیکانته (اسپانیا، ۱ در ۳۳)
والنسیا (اسپانیا، ۱ در ۳۵)
سویا (اسپانیا، ۱ در ۳۵)
تولوز (فرانسه، ۱ در ۳۵)
بیلبائو (اسپانیا، ۱ در ۳۶)
لانارکشایر شمالی (بریتانیا، ۱ در ۳۸)
ونیز (ایتالیا، ۱ در ۴۰)
نظر شما