محمد پارسا نجفی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، در خصوص ادعای مالکیت جزایر ایرانی خلیج فارس از سوی امارات اظهار کرد: نه تنها ادعای آل‌نهیان و امارات بر جزایر ایران بلکه موجودیت کشور امارات نیز فاقد اعتبار است.
وی با اشاره به اعلام استقلال امارات متحده عربی از انگلیس در سال ۱۹۷۱ افزود: کشوری که از آن به عنوان امارات متحده عربی یاد می‌شود نزدیک به ۵۱ سال قدمت دارد، در حالی که کشور ایران از قدمت چندین هزار ساله برخوردار است و جزایر داخل خلیج فارس نیز بخش جدایی‌ناپذیری از میهن ایران به شمار می‌آیند.
اختلافات مرزی در امارات پراکنده
این کارشناس مسائل بین‌الملل با تاکید بر اینکه امارات متحده عربی پیش از هرگونه ادعایی باید ماهیت خود را اثبات کند، خاطرنشان کرد: امارت‌هایی که با اتحاد یکدیگر و به فرمان پارلمان انگلیس یک کشور را تشکیل داده‌اند خود دچار اختلاف‌های مرزی هستند، بنابراین یک کشور واحد شناخته نمی‌شوند که بتوانند برای جزایر یا بخش‌هایی از خاک کشورهای دیگر تعیین تکلیف کنند.
وی ماهیت امارات متحده عربی را متجاوزانه و توسعه‌طلبانه دانست و گفت: این کشور بخش‌های زیادی از خاک یمن را اشغال کرده است و در درگیری‌ها و در جنگ داخلی لیبی نیز فتنه‌انگیزی می‌کند.
نجفی با اشاره به سفر شی‌جین‌پی، نخست‌وزیر چین به ریاض و امضای بیانیه‌ای که بر ضد ایران تاکید کرد: سرمایه‌گذاری گسترده در عربستان، اقتصاد چین را به طور رسمی آغشته به خون مردم یمن کرد و این مسئله می‌تواند در آینده پیامدهای اقتصادی سنگینی برای چین به همراه داشته باشد.
توافقی بر مبنای تأمین نفت و گاز
وی مبارزه بر ضد نیروهای اشغالگر را در منشور ملل متحد نیز محفوظ و محترم دانست و گفت: به نظر می‌رسد کشور چین دچار یک خطای راهبردی شد زیرا لزومی نداشت که منافع اقتصادی خود را با ماهیت متجاوزانه آل‌سعود و آل‌نهیان گره بزند.
نجفی با اشاره به استفاده چین از نفت و گاز منطقه خلیج فارس در گذشته، اظهار کرد: اعلام حمایت چین از عربستان و امارات زنگ هشداری برای ایران برای تاکید بر این نکته است که در صورت به خطر افتادن منافع ملی و امنیت ایران، حق استفاده از مؤلفه‌های قدرت خود را دارد.
توهم وابستگی اقتصادی ایران
وی یکی از دلایل ادعای مالکیت امارات بر جزایر ایران را تصور وابستگی اقتصاد ایران به این کشور اعلام کرد و افزود: اماراتی‌ها از این تصور احساس قدرت می‌کنند دلیل این تصور نادرست نیز اقدام نادرست دولت‌های گذشته برای واگذاری اختیار اتاق بازرگانی ایران برای انجام مبادلات تجاری با امارات بود.
این کارشناس مسائل بین‌الملل خاطرنشان کرد: در نتیجه این اقدام بخش زیادی از اقتصاد ایران از طریق واردات تأمین می‌شود که امارات در آن سهم زیادی دارد و این وابستگی تجارت خارجی و اقتصاد ایران به امارات و ترکیه محصول خیانت اتاق بازرگانی ایران است.
وی با تاکید بر اینکه تجارت با جهان تنها از طریق بندر جبل‌علی و فرودگاه شیخ مکتوم امارات انجام نمی‌شود، گفت: در شرایط کنونی ایران باید ارتباط اقتصادی خود را با امارات قطع کند و با هر کشوری که قصد تجارت و داد و ستد داشته باشد، به شکل مستقیم وارد عمل شود.
در امتداد استعمار انگلیس در خلیج فارس
نجفی این اقدام را پیام مهمی به امارات برای شناختن حد و اندازه خود دانست و ادامه داد: امارات یک دولت مستقل به‌شمار نمی‌آید بلکه یک رژیم بسیار کوچک، ذره‌بینی و نقطه‌ای است و ابوظبی و دبی دفاتر تجاری انگلیس و امتداد استعمار این کشور در منطقه خلیج فارس هستند مشابه هنگ‌کنگ و سنگاپور در شرق آسیا.
وی امارات را یک رژیم دیکتاتوری فاقد دموکراسی و بی‌توجه به انتخابات دانست و گفت: امارات متحده عربی و عربستان سعودی مشابه یکدیگر از کلمه انتخابات و دموکراسی گریزان هستند و به همین دلیل هر جا که در منطقه غرب آسیا انتخابات و دموکراسی دیده می‌شود نسبت به آن ابراز دشمنی می‌کنند و این شامل ایران، عراق، لبنان و یمن می‌شود.
مانع‌تراشی در مسیر قدرت منطقه‌ای
این کارشناس مسائل بین‌الملل با اشاره به تلاش انگلیس و آمریکا برای ایجاد مانع در مسیر قدرت منطقه‌ای ایران از طریق عربستان و امارات، تاکید کرد: قدرت منطقه‌ای به معنای یک بلوک قدرت از ملت‌های منطقه یعنی لبنان تا یمن است که خواهان بازپس‌گیری حقوق خود هستند؛ این بلوک قدرت در اصطلاح محور مقاومت نامیده می‌شود.
وی قطع رابطه با امارات را در تضاد با سیاست گسترش روابط با همسایگان ندانست و گفت: سیاست دیپلماسی منطقه‌ای دولت سیزدهم که کاملاً درست و موفق بوده است نتیجه خود را در عراق، روسیه و کشورهای آسیای مرکزی نشان می‌دهد، بر این مبنا که صادرات ایران افزایش پیدا کند تا کشورهای منطقه نیاز خود را از توانمندی همسایه خود تأمین کنند.
دستاوردهای گسترش روابط با همسایگان
نجفی استفاده از خاک همسایگان به عنوان کریدور اقتصادی برای رسیدن به کشورهای دیگر را در قالب این سیاست معرفی کرد و ادامه داد: به عنوان نمونه ایران می‌تواند از عراق برای رسیدن به سوریه و عراق از ایران برای رسیدن به شبه قاره هند و آسیای مرکزی استفاده کند، همین مسئله را می‌توان درباره رهگذر شمال به جنوب یعنی رسیدن روسیه و هند به یکدیگر از طریق ایران یا گسترش تجارت بین ایران و منطقه اوراسیا به رهبری روسیه شاهد بود.
وی گسترش روابط با این کشورها را موجب افزایش صادرات ایران دانست و گفت: تجارتی که اغلب آن واردات کالاهای مصرفی و صادرات محصولات خام و فرآوری نشده از طریق امارات باشد، هیچ کمکی به اقتصاد ایران نخواهد کرد، بنابراین هرچه ارتباط اقتصادی ایران با امارات کاهش و با کشورهای دیگر به شکل مستقیم و دوجانبه افزایش یابد برای اقتصاد ایران بهتر است.
نظر شما