به گزارش خبرنگار ایمنا، بالاخره روزی که هواداران فوتبال ایتالیا از آن می‌ترسیدند فرا رسید و کشور «چکمه» در اندوه ازدست‌دادن فوتبالیست بزرگی نشست. از لحظه‌ای که در ژوئیه ۲۰۱۹ تشخیص سرطان خون را اعلام کرد، همه از رسیدن چنین روزی می‌ترسیدند.
حتی جنگجوی بزرگی مانند «سینیشا میهایلوویچ» نیز نتوانست در این مبارزه پیروز شود. او یکی از دوست‌داشتنی‌ترین بازیکنان دوران خودش بود و در قامت بازیکن یا مربی، روزهای سختی را پشت سر گذاشت اما هیچ‌گاه ذره‌ای خستگی بر چهره این جنگجوی صرب دیده نشد.
بسیاری از هواداران یک نسل از فوتبال ایتالیا، نخستین دربی خود را با سینیشا تجربه کرده‌اند. اسطوره‌ای که تصاویرش روی تقویم‌ها، مجلات و پوسترهای زیادی چاپ می‌شد و بر دیوار اتاق خیلی از کودکان رم و ایتالیا جا خوش کرد.
دیدن میهایلوویچ برای فوتبالی‌های ایتالیا، یک موهبت بزرگ محسوب می‌شد؛ هر وقت پشت ضربات آزاد می‌ایستاد، همه می‌دانستند که قرار است چه اتفاقی بیفتد. با این حال، سینیشا همیشه هیجان و خوشحالی را در قلب هواداران رمی ایجاد کرد.
بزرگان فوتبال درباره ضربات آزاد میهایلوویچ گفته‌اند: دیدن شوت‌های او در موقعیت‌های ضربه آزاد، بسیار هیجان‌انگیز بود. واقعاً تنها دو گزینه وجود داشت، یا ضربه‌اش تبدیل به گل می‌شد یا به تیر دروازه برخورد می‌کرد. او هیچ‌گاه توپی را از دست نمی‌داد و همواره دقیق بود.
بازی لاتزیو با منچستریونایتد در سوپرکاپ اروپا در سال ۱۹۹۹ را نسل قدیمی‌تر هواداران به یاد می‌آورند. میها در فاصله ۳۵ یاردی دروازه خود را آماده کرد و گزارش‌گر انگلیسی گفت: او از آنجا به سمت دروازه شوت نمی‌زد، درست است؟ البته سینیشا عادت داشت خارق‌العاده باشد و تعجب هواداران را برانگیزد. میهایلوویچ نشان داد که حتی از آن فاصله نیز راز گل زدن را خیلی خوب می‌داند.
سینیشا تنها بازیکن تاریخ سری «آ» محسوب می‌شود که در یک مسابقه با استفاده از ضربات آزاد هت‌تریک کرده است. هرچه این اتفاق برای فوتبالی‌ها تعجب‌برانگیز است، کسانی که ضربات میها را دیده‌اند اعتقاد دارند که موضوع عجیب‌تر این است که وی تنها یک بار این کار را انجام داده!
هر بار در تمرینات، بازیکنانش ناامید می‌شدند چون می‌دانستند که هیچ‌گاه نمی‌توانند امیدوار باشند که مهارت و دقت سینیشا در هنگام قرار گرفتن پشت توپ را تکرار کنند. آندره آ پیرلو یا روبرتو باجو، شاید بازیکنانی باشند که شما برای زدن یک ضربه به آن‌ها اطمینان کنید، اما تردیدی وجود ندارد که مرد شماره یک همواره میهایلوویچ است و او هر بار می‌تواند یک شگفتی خلق کند.
خارج از ایتالیا، سینیشا تصویر خوبی از خود نساخت. معمولاً به خاطر اتفاق بدی مانند درگیری با پاتریک ویرا یا رابطه نزدیک با برخی از چهره‌های شرور در سرزمین مادری، سینیشا در عرصه بین‌المللی همیشه مغضوب بود. او سال‌ها پس از دوران فوتبالش اعتراف کرد که همیشه همه چیز را به چشم یک نبرد می‌دیده که باید در آن جنگید و پیروز شد.
در سال‌های پس از تشخیص، او به میزان قابل توجهی نرم شد و از بوییدن گل‌ها و قدردانی از چیزهای کوچک در زندگی دست کشید. می‌توانستم ببینم که او از هر لحظه لذت می‌برد، به‌ویژه وقتی از پزشکانش التماس می‌کرد که او را چند ساعت کوتاه از بیمارستان خارج کنند تا در اولین بازی بولونیا در فصل ۲۰۱۹-۲۰۱۹ روی نیمکت بنشیند. او بسیار ضعیف به نظر می‌رسید، اما مغرور و خوشحال بود که به قول خود به بازیکنانش عمل کرد.
هنگام درگیری با بیماری مهلک سرطان، هواداران فوتبال دوباره به یاد ضربات آزاد و درخشش‌های سینیشا افتادند. آن‌ها می‌دانستند که جواهر یک دوره خاطره‌انگیز از فوتبال هر روز به مرگ نزدیک تر می‌شود و دوست داشتند از او تقدیر کنند. پس از نخستین کنفرانس مطبوعاتی وی بعد از مشخص شدن ابتلاء به سرطان، صدها نفر از اولتراهای بولونیا استقبال گرمی از سینیشا به جا آوردند.
این اشتیاق بود که باعث شد بازیکنان، هواداران و همکارانش او را بسیار دوست داشته باشند و تحسین کنند. او هرگز کاری را نصفه انجام نداد، سینیشا همیشه یا همه بود یا هیچ. میهایلوویچ بی‌نظیر بود و هرگز فراموش نخواهد شد.
در ادامه می‌توانید گل میهایلوویچ به ایران در مرحله گروهی جام جهانی ۱۹۹۸ را تماشا کنید:
نظر شما