به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شهرهای اروپایی به جا مانده از قرون وسطی میزبان خیابان‌های بسیاری برای پیاده‌روی است که تفاوت‌های ویژه‌ای با پیاده‌راه‌های امروزی دارد. به عنوان مثال، این خیابان‌ها از عرض بسیار کمی برخوردار است که امکان عبور و مرور خودروها را به صفر می‌رساند، ضمن این‌که فضاهایی بسیار دنج و دوستدار مردم دارد. این در حالی است که پیاده‌راه‌های سایر شهرهای دنیا اغلب خیابان‌هایی است که پیش از این برای تردد وسایل نقلیه طراحی شده است و به همین دلیل، ممکن است مردم‌محور در نظر گرفته نشود.
مدیران در طراحی خیابان‌های دوستدار مردم باید نکات ویژه‌ای را مورد توجه قرار دهند تا هرچه بیشتر شهرنشینان را به عبور و مرور سبز سوق دهند. در ادامه به معرفی و شرح مهم‌ترین نکات پرداخته می‌شود.
خیابان‌ها فضاهایی عمومی برای تمام مردم است
همه ساکنان یک شهر مالکان خیابان‌ها به حساب می‌آیند پس طراحی آن‌ها باید به‌گونه‌ای باشد که بیشترین رضایتمندی را برای همه به ارمغان بیاورد. به عبارت دیگر، مردم مایل هستند در این فضاهای عمومی با سایرین به برقراری ارتباط عمومی بپردازند و به همین دلیل، طراحی آن‌ها باید امکان گرد هم آمدن ایمن و راحت ساکنان را فراهم بیاورد.
مدیران در طراحی خیابان‌ها باید جریان ترافیکی را به دقت مورد توجه قرار دهند تا رفت و آمد رضایت‌بخش عابران پیاده، افراد سوار بر صندلی‌های چرخ‌دار و دوچرخه‌سواران را تسهیل کنند. از دیگر ویژگی‌های ضروری خیابان‌های مردم-محور می‌توان به وجود المان‌هایی اشاره کرد که نشاط را برای شهروندان فراهم می‌آورد، ضمن این‌که وجود مبلمان شهری در آن‌ها نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا یکی از عوامل اصلی گردهمایی شهروندان، مبلمان‌های خلاق شهری است که با طراحی‌های مخصوص می‌تواند علاوه بر نقش ساختاری خود، تأثیرات اجتماعی را نیز بر شهروندان به همراه داشته باشد. برای مثال چینش صندلی‌ها به صورت دوار یا آلاچیق‌های حاوی چندین صندلی می‌تواند گزینه خوبی را برای تعامل افراد فراهم بیاورد.
خیابان‌های مردم-محور میزبان خدمات شهری است
مهندسان به‌خصوص متخصصان طراحی زیرساخت‌های شهری بر این باور هستند که خیابان‌های دوستدار مردم باید مملو از انواع زیرساخت‌ها، اتصالات و سایر ابزار مدرنی باشد که مؤلفه‌های یک زندگی شهری نظیر ارتباطات شهری را فراهم می‌آورد و انواع انرژی را به دست مردم می‌رساند. چنین خیابان‌هایی از حیث زیرساخت، یک سیستم خطی را برای سازماندهی شبکه خدمات شهری، به صورت عمودی و افقی، فراهم می‌آورد و جالب این است که بسیاری از اجزای این خدمات از دید مردم پنهان است. خیابان‌هایی که امروزه به روی خودروها بسته می‌شود تا مردم به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در آن‌ها بپردازند، باید سیستم‌های زیرساختی را مانند آنچه گفته شد، در بر گیرند.
خبر خوش در این رابطه این است که فناوری‌های روز دنیا، روش‌های کارآمدی را برای مدیریت بعضی از خدمات شهری فراهم می‌آورد. به عنوان مثال، امروزه سازه‌های بسیاری وجود دارد که با طراحی منحصربه‌فرد خود، استفاده دوباره از پساب‌ها را ممکن می‌کند. در واقع، فاضلاب‌های این ساختمان‌ها پس از تصفیه برای آبیاری گیاهان یا نظافت سرویس‌های بهداشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد و پسماندهای جامد برای تولید انرژی مورد ساختمان‌ها مصرف می‌شود.
خیابان مردم-محور یک اکوسیستم به‌شمار می‌رود
در یک شبکه شهری، معمولاً ۳۰ درصد از فضای کلی را خیابان‌ها فرا می‌گیرد که این میزان به معنای اشغال بخش بزرگی از مناطق است. بنابراین، مردم هنگام عبور و مرور در فضاهای شهری، بیش از هر چیز دیگری با خیابان‌ها در ارتباط هستند. چنان‌چه خیابان‌ها درختانی را در دو طرف خود در برگیرد، علاوه بر زیبایی، به عنوان اکوسیستم‌هایی در شهرها عمل می‌کند که می‌تواند رفاه جسمی و روانی را نیز برای مردم به ارمغان بیاورد، ضمن این‌که در افزایش تنوع زیستی نقش مهمی ایفا می‌کند. حتی اگر خیابان‌های مردم-محور از طراحی خاصی برخوردار نباشد، وجود درختان بزرگ و بالغ می‌تواند چشم‌اندازهایی بسیار زیبا برای آن‌ها به‌وجود بیاورد که به جذب شهروندان به تردد سبز کمک زیادی خواهد کرد.
خیابان‌ها باید یک سیستم زهکشی باشد
متخصصان خیابان‌های مردم-محور را با بیشترین قابلیت جذب آب باران طراحی می‌کنند تا مانع از جریان یافتن رواناب‌ها در آن‌ها شوند و از این طریق، به پاک ماندن معابر نیز کمک کنند. در واقع، از نظر این افراد آنچه در طراحی خیابان‌های دوستدار مردم اهمیت دارد، جدا کردن مسیر تردد آن‌ها از خودروها نیست، بلکه این معابر باید به‌گونه‌ای طراحی شود که امکان وقوع سیل در آن‌ها حداقل باشد. پیاده‌روها باید مرتفع‌تر از فضاهای تردد خودروها باشد تا وقوع سیل در آن‌ها به حداقل برسد که میزان این ارتفاع به شیب خیابان‌ها و اندازه ناودان‌ها بستگی دارد.
پوشش بعضی از خیابان‌ها و پیاده‌راه‌ها به‌گونه‌ای است که نفوذ آب به بخش‌های زیرین را به حداقل می‌رساند و همین امر ممکن است منجر به جمع‌شدن آب باران و در نهایت وقوع سیل شود. کاشت درختان و بوته‌ها در پیاده‌روها به واسطه خاک خود امکان نفوذ آب را به اعماق زمین فراهم می‌آورد و از این طریق امکان وقوع سیل را به حداقل می‌رساند.
نظر شما