حسین اکبری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: تالاب شور گلشهر، از نظر موقعیت جغرافیایی و توپوگرافی بالاتر از رودخانه اناربار گلپایگان است؛ لذا در گذشته‌های دور نیز این عرصه یک زیست‌بوم آبی تالابی نبوده و تنها هنگام بارش‌های شدید و سیلابی به صورت موقت و لکه‌ای آبگیری شده است و حالت تالاب دائمی ندارد، اما شرایط آن در گذشته از لحاظ پوشش گیاهی ایده‌آل‌تر از وضع کنونی آن بوده است.
وی افزود: دل‌نگرانی‌های امروزی در بحث تالاب شور گلشهر به دلیل غبار خیز بودن آن است، در راستای مدیریت و کنترل غبار و بهبود شرایط بوم شناختی آن، کاهش چرای دام در تالاب و ساماندهی زه‌کش‌ها ضروری است.
معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست استان اصفهان خاطرنشان کرد: طی چند دهه گذشته، شبکه زه‌کشی‌ها و کانال‌های اصلی عمیقی در سطح این عرصه برای توسعه کشاورزی در بالادست ایجاد شده است که موجب خروج هرگونه رواناب از سطح می‌شود.
اکبری ادامه داد: اداره کل حفاظت محیط زیست از محل اعتبارات ستاد ملی مقابله با پدیده گرد و غبار طی سال‌های ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ با تخصیص بودجه، کل شبکه زه‌کش‌ها را به صورت غیر پیوسته، مسدود و ساماندهی کرد تا آب از طریق رودخانه انار بار خارج نشود و با افزایش رطوبت خاک، پوشش گیاهی تالاب شور تقویت و از غبار خیز بودن تالاب جلوگیری شود.
وی گفت: البته کاهش چرای دام، مدیریت چرا در تالاب شور گلشهر نیازمند رعایت حقوق قانونی دامداران است و در این زمینه تأمین بودجه جهت کاهش و تعادل بخشی دام لازم است که با همکاری بین بخشی و مشارکت منابع طبیعی، محیط زیست، فرمانداری، جهاد کشاورزی، سازمان مدیریت و حمایت نماینده شهرستان در مجلس امکان‌پذیر خواهد بود.
معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست استان اصفهان تصریح کرد: حفظ تالاب نیاز به هم‌افزایی دستگاه‌های مربوطه دارد، ضمن اینکه یکی از موضوع‌های ضروری دیگر متعادل‌سازی برداشت منابع آب زیر زمینی است؛ چنانچه متعادل‌سازی نداشته باشیم، برداشت منابع زیرزمینی همچنان افت می‌کند یا تهی شدن منابع زیر زمینی تشدید می‌شود که موجب تضعیف پوشش گیاهی، غبار خیزی و بدتر شدن وضعیت فرونشست زمین در شهرستان خواهد شد.
نظر شما