آیا درمان پارکینسون امکان‌پذیر است؟

فرشته اشتری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: بیماری پارکینسون جزو بیماری‌های تحلیل‌برنده مغزی است، که در آن سلول‌های سازنده دوپامین با سرعتی بیش از حد معمول از بین می‌روند. این بیماری درمان قطعی ندارد، اما با تجویز داروهای دارای ساختمان دوپامین برای بیماران، سعی می‌شود علائم بیمار تا حد امکان کنترل و کم شود، تا فرد مبتلا بتواند سیر طبیعی زندگی خود را داشته باشد.

وی با بیان اینکه داروهایی تحت عنوان «لئوپال» برای بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون تجویز می‌شود، افزود: این داروها وارد مغز بیمار شده، تبدیل به دوپامین می‌شود و در نتیجه تا حد زیادی توان کنترل کمبود دوپامین در مغز بیمار را دارد.

عوارض افزایش دوز دارو بر بیماران پارکینسون

این متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه گاهی به‌علت عوارض دارو نمی‌توان دوز آن را افزایش داد، تصریح کرد: این دارو در اوایل تأثیر بسیار خوبی بر بیماران دارد، اما به مرور زمان در نتیجه کاهش یافتن دوپامین مغز فرد، پزشک ناگزیر به افزایش دوز دارو می‌شود؛ و متعاقب آن، عوارض دارو پدیدار می‌شود.

وی با بیان اینکه در درمان برخی از بیماران مبتلا به پارکینسون از روش جراحی استفاده می‌شود، اضافه کرد: با انجام جراحی مغز، محرکی در مغز بیمار جای‌گذاری می‌شود که می‌تواند سلول‌های مغز را تحریک کند و بیمارانی که در پی عوارض این بیماری ناتوان شده‌اند، با جراحی بهتر می‌شوند.

اشتری با بیان اینکه تزریق برخی از مواد نیز برای بهبود این بیماری کمک‌کننده است، گفت: این بیماری درمان قطعی ندارد، اما با این حال، دارودرمانی و جراحی می‌تواند علائم فرد مبتلا به پارکینسون را مقداری بهبود ببخشد، تا عملکرد بهتری داشته باشد.

تأثیر ورزش و رژیم غذایی سالم بر بیماران پارکینسون

وی با بیان اینکه انجام ورزش‌های ساده مانند نرمش یا پیاده‌روی به بیماران توصیه می‌شود و این اقدامات به بهبود وضعیت عضلات و استخوان‌های بیماران می‌انجامد، ادامه داد: این بیماری، خشکی بدن را به همراه دارد و با بی‌حرکت ماندن بیمار، خشکی بدن او بیشتر خواهد شد.

این متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه بهتر است بیماران مبتلا به پارکینسون رژیم غذایی سالمی داشته باشند، تصریح کرد: رژیم‌های کم‌نمک و کم‌چرب و مصرف سبزیجات و میوه‌جات نیز به بیماران توصیه می‌شود، زیرا کمک‌کننده بهبود وضعیت بیمار هستند. به علت اینکه سن بیشتر افراد مبتلا به این بیماری بیش از ۶۰ سال است و احتمال سکته نیز وجود دارد، هدف، جلوگیری از سایر عللی است که می‌تواند زمینه ناتوانی هرچه بیشتر فرد را ایجاد کند.

وی با بیان اینکه مصرف مواد پروتئینی همراه با دارو منجر به کم‌اثر شدن دارو می‌شود، خاطرنشان کرد: به بیماران توصیه می‌شود هم‌زمان با مصرف داروی خود، مواد غذایی پُرپروتئین مصرف نکنند، تا جذب دارو بهتر صورت گیرد.