به گزارش خبرنگار ایمنا، در یادداشتی که احسان بختیاری، هنرمند آرت دیجیتال در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده، آمده است:
«رسانههای اجتماعی از دیرباز مکانی برای هنرمندان برای به اشتراک گذاشتن آثار و دیدگاه خلاقانهشان بوده است. اما اکنون، ممکن است مجبور شوید دوباره به تصاویری که در توئیتر و اینستاگرام خود میبینید نگاه کنید.
گاهی اوقات، این تصاویر ممکن است مانند یک نقاشی دیجیتال از یک منظره پرجنبوجوش به نظر برسند و گاهی اوقات، ممکن است تصویری از هنرپیشه یک فیلم باشند. وجه اشتراک این تصاویر منشأ آنها است. آنها نه با قلممو یا قلم، بلکه از طریق کد ایجاد شدهاند.
هنر تولیدشده توسط هوش مصنوعی (AI art) طی سال گذشته با استفاده از برنامههای رایانهای مانند DALL-E ،Midjourney و Stable Diffusion در پلتفرمهای رسانههای اجتماعی، محبوبیت بیشتری داشته است.
هنر هوش مصنوعی به برنامههایی اطلاق میشود که مجموعه دادههای عظیمی از تصاویر، و متنهایی را که به هر تصویر متصل میشود تجزیهوتحلیل میکند تا بتوانیم از متن خود برای تولید تصاویر جدید استفاده کنیم.
بهطور خلاصه، شخصی یک درخواست مینویسد و برنامه به هزاران تصویر در سراسر اینترنت که کلمات مشابهی به آنها متصل است نگاه میکند تا چیز جدیدی ایجاد کند. برای بسیاری، اینیک پیشرفت هیجانانگیز است که شکاف بین هنر و فناوری را پر میکند، اما بحث در مورد نحوه استفاده از هنر هوش مصنوعی کمکم آغاز شده است.
در حالیکه این کار بهعنوان یکراه سرگرمکننده برای تولید تصاویر عجیبوغریب آغاز شد، برخی از هنرمندان نگرانیهای خود را در مورد این فناوری ابراز میکنند، حتی برخی هنرمندان هوش مصنوعی را «مشتریان کابوس» خطاب میکنند که میخواهد آثار خود را بهعنوان هنر واقعی معرفی کند.
مردم به هوش مصنوعی میگویند که چه میخواهند، بارها در آن تجدیدنظر میکنند و زمانی که در نهایت راضی شدند، ادعا میکنند که کار متعلق به خودشان است.
نمونه این اتفاق زمانی دیده شد که یک هنرمند هوش مصنوعی در یک مسابقه هنرهای زیبا برنده شد، هرچند که درنهایت از مسابقه خارج شد، اما داوران به او اجازه دادند جایزه را نگه دارد و این حادثه با واکنشهای منفی روبرو شد. تصاویر تولیدشده توسط هوش مصنوعی در اینترنت شروع به گردش کرده است و برخی از آنها دفاع میکنند؛ اما سوالی که مطرح میشود این است که آیا هنر هوش مصنوعی هنر واقعی است؟
البته اولین سوالی که باید مطرح کرد، تعریف خود هنر است. برای برخی، هنریک نوع بیان است و برای برخی دیگر راهی برای زنده کردن خلاقیت انسان است.
عدهای معتقد هستند که هنر را میتوان به دودسته تقسیم کرد. برخی از مردم فکر میکنند که هنر فقط توسط هنرمندان و برای بیان ایدهها، احساسات، سیاست و فرهنگشان استفاده میشود، اما علاوه بر آن، هنری وجود دارد که احساسی یا پرشور نیست، مانند هنر شرکتی یا هنر روی بیلبوردها یا کالاهای مصرفی.
با اینحال، از نظر عدهای دیگر هنر شامل تکنیک و تمرین انسانی است که در آفرینش هنری اعمال میشود. آنها احساس میکنند که طراحی دقیق طرحها یا نقاشیهای دیجیتالی نمیتواند با فردی که جلوی کامپیوتر نشسته است و چند کلمه را در ماشین تایپ میکند، مقایسه شود.
شاید پیدایش هنر هوش مصنوعی را بتوان با زمانی که عکاسی اختراع شد، مقایسه کرد. آن زمان نیز بسیاری گمان میکردند عکاسی همه هنرمندان را بیکار میکند و دیگر پرترهای وجود نخواهد داشت. گفته میشد که عکاسی هنر واقعی نیست و فقط روی یک دکمه کلیک میکنید، اما با گذشت زمان عکاسی بهعنوان یک هنر پذیرفته شد.
علاوه بر این، ایدهای نیز وجود دارد که بسیاری از مصرفکنندگان، هنر را نه برای بیان یا تکنیک، بلکه برای زیباییشناسی خریداری میکنند. آنها کمتر به چگونگی شکلگیری این آثار فکر میکنند و بیشتر بهظاهر آنها توجه دارند. بسیاری از مردم به احساسات و پیشینه فرهنگی اثر فکر نمیکنند، بلکه فقط چیز زیبایی میخواهند که در اتاق خود نصب کنند.
با وجود این شرایط، نگرانیهای اخلاقی در مورد هنر تولیدشده توسط هوش مصنوعی در رابطه با انواع تصاویری که استفاده میکند وجود دارد. حتی در مورد شیوههای خاصی که هنرمندان با تلاش زیاد در طول زندگی خود موفق به ایجاد آن شدهاند این مسئله وجود دارد و یک نفر میتواند آنچه را که میخواهد تایپ کند و بدون رضایت هنرمند، اثری مشابه او داشته باشد.
از نظر زیباییشناسی و سابقه تاریخی، شاید بتوان این آثار را زیر چتر هنر قرار داد، اما این ماشینها همچنان دارای اشکالاتی است که آنها را با استانداردهای خلقت بشر غیرقابل مقایسه میکند و آنها را در برابر سوءاستفاده آسیبپذیر میکند.
صرفنظر از دیدگاههایی که درباره هنر هوش مصنوعی وجود دارد، به نظر میرسد در این دنیای دیجیتالی روبه رشد، این آثار نیز وجود خواهد داشت و پتانسیل بیاندازهای برای رشد مداوم آن، هم ازنظر فنی و هم از لحاظ اجتماعی وجود دارد.»
نظر شما