به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، نتیجه یک نظرسنجی که به‌تازگی میان سه هزار نفر از شهروندان کانادایی انجام شد، نشان داد که علاقه مردم به فضاهای سبز و پارک‌ها روزبه‌روز در حال افزایش است، با این حال مردم کشور در تصمیم‌گیری‌ها برای طراحی این فضاها، کمترین نقش را ایفا می‌کنند و همین امر، حس مالکیت آن‌ها را نسبت به پارک‌ها کاهش داده است. در واقع، نتایج حاصل از نظرسنجی حاکی از آن بود که ۲۲ درصد از مردم بر این باور هستند که ایده‌ها و خواسته‌های آن‌ها در طراحی پارک‌ها نادیده گرفته می‌شود و ۴۸ درصد از پاسخ‌دهندگان مدعی شدند که به علت نژاد غیر سفیدپوست خود، از پذیرفته شدن در طراحی پارک‌ها نامطمئن هستند. بسیاری از منتقدان شهری بر این باور هستند که پارک‌ها می‌تواند همکاری و مالکیت جمعی را در شهرها امکان‌پذیر کند که چگونگی تحقق این هدف در ادامه مورد بحث قرار گرفته است.
زمینه‌سازی برای افزایش مشارکت مردم در طراحی پارک‌ها
مشارکت داوطلبانه مردم در طراحی پارک‌ها می‌تواند به عنوان مقدمه‌ای قدرتمند برای سهیم شدن شهرنشینان در امور شهری عمل کند که این امر به سهم خود می‌تواند حس مالکیت مردم را نسبت به محل زندگی خود افزایش دهد و در نهایت به بهبود طراحی شهرها منجر شود. پارک‌ها فضاهایی عمومی به حساب می‌آید که در آن‌ها شهروندان می‌توانند به طور مستقیم در ساختارهای قدرت سیاسی مشارکت کنند، ضمن این‌که به شهرنشینان حس سهیم بودن در سود و زیان‌های جمعی را می‌دهد. از سوی دیگر، ساختارهای بوروکراتیک پیچیده و غیرقابل نفوذ، حس قدرت فردی را در میان مردم تضعیف می‌کند که این امر در کاهش گرایش آن‌ها به مشارکت در طراحی پارک‌ها بسیار اثربخش است.
نتیجه مطالعه‌ای که محققان کانادایی انجام دادند، چگونگی ایجاد ارتباطات مثبت با ساختارهای مدیریت شهری، بهبود روابط ضعیف و تقویت مشارکت شهروندان در ایجاد یا طراحی پارک‌ها را به تصویر کشید. این تحقیق در ۳۰ شهر کانادایی انجام شد که از میان آن‌ها، ۹۲ درصد از تأثیرات گسترش ویروس کرونا بر مشارکت جوامع در پیاده‌سازی پروژه‌های پارکی خبر می‌داد و این در حالی بود که ۳۵ درصد از شهرنشینان شهرهای مورد مطالعه بر این باور بودند که پاندمی کرونا، ایجاد برابری دسترسی به پارک‌ها را برای همه مردم به دنبال داشته است.
سهیم‌سازی مردم قبل از مشارکت
نتایج گزارشی که توسط محققان کانادایی انجام شد نشان داد که مدیران یکی از پروژه‌های مهم احداث یک پارک در تورنتو، مردم را قبل از آغاز مرحله مشارکت با ارائه نظرات خود در طراحی آن سهیم کردند. مدیران پروژه برای پیاده‌سازی این کار به برگزاری جلسات متعدد با نهادهای اجتماعی، شرکای محلی و اداره‌های مختلف در سراسر شهر پرداختند که همه آن‌ها به پروژه جدید به عنوان محلی بسیار مهم برای برگزاری رویدادهای مختلف و در نهایت ایجاد تحول در فرآیندهای مشارکت نگاه می‌کردند. به عنوان مثال، مجریان پروژه پیش از آغاز مشارکت با مردم، آن‌ها را در ارائه ایده‌های خود از همان مراحل اولیه سهیم کردند و حتی به برگزاری رویدادهای مختلف در محل احداث پارک پرداختند تا اثربخشی سهیم‌سازی شهروندان را مورد ارزیابی قرار دهند که البته با پیامدهای مثبت آن مواجه شدند.
ایجاد مفهومی جدید از مشارکت
در نوآوری رفاه شهری ادمونتون، شهری در کانادا، الگوهای خلاق متعددی برای افزایش مشارکت مردم جهت بهبود حس برابری میان آن‌ها مورد آزمایش قرار گرفت که یکی از مهم‌ترین آن‌ها که به شدت مورد حمایت مدیران شهری قرار گرفت، رویکرد تبدیل آگاهانه جمع‌آوری داده‌های شهری به افزایش تعامل اجتماعی و سهیم‌سازی مردم برای طراحی شهرها به‌شمار می‌رود.
برای تحقق این هدف، مدیران شهر به استخدام تیمی متشکل از ۱۰ عضو پرداختند که وظیفه آن‌ها گوش دادن به صدای مردم برای نظرات و روایت آن‌ها در مورد طراحی‌های شهری و محیط‌های اجتماعی بود. این نظرها که تعداد آن‌ها به بیش از ۱۵۰ مورد می‌رسید در یک رویداد عمومی با سایر ساکنان ادمونتون به اشتراک گذاشته و از مردم خواسته شد به نقد آن‌ها بپردازند و بر اساس آن‌ها، ایده‌های خود را در مورد تغییرات لازم در طراحی‌های شهری بیان کنند. نتیجه این اقدام به ارتباط بیشتر مردم با محل سکونت خود منجر شد و تغییرات مثبت زیادی را در طراحی مناطق و نهادهای مختلف به وجود آورد.
بودجه‌بندی مشارکتی
یکی از دیگر رویکردهایی که در تحقیق انجام شده در کانادا مورد بررسی قرار گرفت، بودجه‌بندی مشارکتی بود که به شهرنشینان کشور امکان تصمیم‌گیری مستقیم در مورد سرمایه‌گذاری‌های پارک‌ها را می‌داد. بدون شک، بودجه‌بندی مشارکتی نیز مانند سایر استراتژی‌های مشارکتی نیازمند درک نیازهای مردم است که انجام آن صرف زمان و تلاش زیادی را می‌طلبد.
به عنوان مثال، مدیران شهر کانادایی مونترال با سهیم‌سازی مردم به‌ویژه جوانان بالای ۱۲ سال در برنامه‌ای با بودجه‌بندی مشارکتی ۱۰ میلیون دلاری، به سهیم‌سازی مردم در ایجاد یک پارک پرداختند و متوجه شدند که ساکنان شهر با اشتیاق تمام از این فرصت استقبال می‌کنند که نتیجه آن به ایجاد پارکی با بیشترین توجه به نیازهای ساکنان منجر شد.
نظر شما