به گزارش خبرنگار ایمنا، شانزدهمین دوره رقابت‌های جام ملت‌های فوتسال آسیا در سال ۲۰۲۲ به میزبانی کویت، از روز _سه‌شنبه پنجم مهرماه_ آغاز شد و پس از انجام ۳۲ دیدار در مراحل گروهی، یک‌چهارم نهایی، نیمه‌نهایی، رده‌بندی و فینال، شب گذشته _شنبه شانزدهم مهرماه_ با مشخص‌شدن جایگاه نهایی تمام تیم‌ها و تعیین قهرمان، در سالن سعدعبدالله به خط پایان رسید.
تیم‌ملی فوتسال ژاپن با پیروزی سه بر دو برابر تیم‌ملی ایران، نخستین‌بار پس از سال ۲۰۱۴ قهرمان رقابت‌های جام ملت‌های فوتسال آسیا شد و ایران نیز برای دومین‌بار در بین ۱۴ دوره فینالیست‌شدن به نایب‌قهرمانی بسنده کرد؛ همچنین در جدال رده‌بندی نیز تیم‌ملی ازبکستان با غلبه هشت بر دو مقابل تایلند، مدال برنز را بر گردن آویخت و تایلندی‌ها نیز روی جایگاه چهارم این دوره از مسابقات ایستادند.
اما بدون‌شک، قهرمانی تیم‌ملی ژاپن و از همه مهم‌تر نایب‌قهرمانی تیم ملی ایران، غیرقابل پیش‌بینی‌ترین اتفاق جام بود؛ آن‌هم درحالی‌که ایران از ۱۳ فینال، ۱۲ بار در جام ملت‌های آسیا جام‌قهرمانی را بالای سر برده بود و ژاپن را در ۶ فینال از هفت فینال رودرروی قبلی با شکست و دست‌خالی از جام قهرمانی روانه خانه کرده بود. اما شاگردان شمسایی با قبول شکست مقابل ژاپن، دومین‌بار در تاریخ جام ملت‌ها در فینال و در برابر ژاپن بازی و جام را واگذار کردند.
تغییر نسل؛ احساسی و بدون کارشناسی
تیم‌ملی فوتسال کشورمان، با یک‌نسل کاملاً تغییر یافته پای به شانزدهمین دوره بازی‌های جام ملت‌های فوتسال آسیا گذاشت؛ تصمیم بی‌قاعده و اساسی‌که توسط کادر فنی تیم‌ملی و در رأس آن وحید شمسایی اتخاذ کرد. اگر نگاهی به لیست تیم‌ملی ایران در این دوره از رقابت‌ها بیندازیم، به‌آسانی می‌توانیم تغییرات گسترده در بین اسامی بازیکنان را متوجه شویم. اتفاقی که با موجی از انتقادات، از جانب کارشناسان و اهالی جامعه فوتسال همراه شد و اکثراً معتقد بودند بهتر بود بازیکنان باتجربه بیشتری در این تورنمنت کنار ایران باشند تا به‌جای خانه‌تکانی احساسی با اسم تغییر نسل، تیمی یک‌دست برای قهرمانی در قاره‌کهن راهی کویت شوند. همه‌جای دنیا تغییر نسل به‌مرور اتفاق می‌افتد، به گونه‌ای که برای هر تورنمنت دو الی چهار بازیکن باتجربه از تیم می‌روند و بازیکنان جوان و آینده‌دار جایگزینشان می‌شوند. تصمیم کاملاً کارشناسی‌شده‌ای که تیم را عاری از بزرگان نمی‌کند و جوانان نیز در مواقع حساس از باتجربه‌ها می‌آموزند. تیم‌ها دچار اشتباهات کمتری می‌شوند و احساساتی بازی نمی‌کنند.
در لیست تیم‌ملی برای جام ملت‌های فوتسال ۲۰۲۲ آسیا؛ سعید مؤمنی، محمدحسین درخشانی، سالار آقاپور، سینا پرکاس، مهدی اسدشیر، بهمن جعفری، مهدی کریمی، علیرضا جوان، محمدحسین بازیار و حمزه کدخدا بازیکنانی بودند که در لیست تیم‌ملی برای تورنمنت قبلی (جام‌جهانی ۲۰۲۱ لیتوانی) حضور نداشتند؛ بدین‌معنی که ۱۰ بازیکن از ۱۴ بازیکن برای نخستین‌بار در یک تورنمنت بین‌المللی همراه تیم‌اصلی ایران بودند.
اکنون نگاهی به لیست تیم‌ملی در جام‌جهانی ۲۰۲۱ در مقایسه با جام‌جهانی ۲۰۱۶ می‌اندازیم؛ باقر محمدی، علیرضا رفیعی‌پور، محمد شجری، مسلم اولادقباد، طاها نعمتیان، سعید احمدعباسی و فرهاد فخیم افرادی بودند که پس از گذشت پنج سال برای یک تورنمنت مهم و بزرگ به تیم‌ملی دعوت و جایگزین باتجربه‌ها شدند.
شاید اگر دروازه‌بانی مانند سپهر محمدی همراه ایران بود به اشتباهات بچه‌گانه سعید مؤمنی برنمی‌خوردیم؛ یا ستاره‌هایی مانند علی‌اصغر حسن‌زاده و فرهاد توکلی که به‌عنوان شاکله‌ها و ستون‌های تیم، همچنان می‌توانند جسورانه در زمین بازی کنند و تجربه‌شان را در اختیار جوان‌ترها بگذارند تا آنان برای آوردگاه‌های بعدی بزرگ شوند و بیاموزند؛ اما به‌هرحال لطمه‌ای که از خانه‌تکانی در لیست بازیکنان تیم‌ملی خوردیم جبران‌ناپذیر است و باید برای رقم‌زدن آن چندین کارشناس، حساب‌شده برنامه‌ریزی کنند تا در تورنمنت‌های بعدیلجبازی‌ها کار دستمان ندهد.
شمسایی و تیم‌ملی؛ ناکام در فینال‌ها
پیش از آغاز رقابت‌های جام ملت‌های فوتسال ۲۰۲۲ آسیا، تیم‌ملی فوتسال کشورمان برای آماده‌سازی و قرار گرفتن در شرایط مسابقات، در تورنمنت بین‌قاره‌ای شش‌جانبه تایلند شرکت کرد و در نهایت با شکست مقابل مراکش، به مقام نایب‌قهرمانی در بین ۶ تیم بسنده کرد تا بلکه این شکست درسی باشد برای شاگردان شمسایی و در آوردگاه جام ملت‌های آسیا اشتباهاتشان را مرتکب نشوند. اما تیمی‌که در مرحله‌گروهی جام ملت‌ها ۲۴ گل و در مرحله‌حذفی ۱۵ گل وارد دروازه حریفان می‌کند و بهترین خط‌حمله را در اختیار می‌گیرد، چطور می‌تواند با دریافت تنها دو گل در پنج بازی، در مهم‌ترین بازی جام، سه گل دریافت کند و هر آنچه اندوخته را از دست بدهد؟
نقاط‌ضعف تیم‌ملی به‌قدری از نقاط‌قوت آن بیشتر است که اگر ۲۵ گل دیگر نیز وارد دروازه حریفان شود اما در فینال که مهم‌ترین بازی یک تورنمنت است چیزی برای نمایش نداشته باشید دیگر برای بینندگان و کارشناسان جذاب و قابل‌درک نیست؛ ایران در جام ملت‌های آسیا همیشه مدعی نخست قهرمانی بود و مردم به کمتر از قهرمانی قانع نبوده‌اند و اکنون هم نیستند. ایران رتبه نخست آسیا و ششم جهان را در اختیار خود دارد؛ سه لژیونر در لالیگای اسپانیا و ستاره‌های بزرگی در لیگ ایران توپ می‌زنند که یک‌سر و گردن بالاتر از شرقی‌ها و عرب‌زبانان هستند؛ تغییر نسل نیز بهانه و توجیه خوبی برای ناکامی نیست و باید فکری به‌حال آینده فوتسال ایران کرد تا طبق آن‌چیزی که کارشناسان فوتسال گفته‌اند دچار تزلزل نشویم و به باتلاق حاشیه نرویم.
آیا تیمی را می‌شناسید که از حواشی سود برده باشد آقای شمسایی؟
وحید شمسایی، قبل از اینکه به‌عنوان سرمربی تیم‌ملی فوتسال کشورمان شناخته شود، جزو بزرگ‌ترین ستاره‌های دنیا فوتسال است؛ اما در حواشی نام او اتفاقاتی در سال‌های اخیر به‌وجود آمده که زیبنده آقای‌گل جهان نیست؛ از درگیری‌های شمسایی با حسین شمس و مصطفی نظری که در فوتسال زبانزد بود تا دوره‌ای‌که شمسایی به‌عنوان سرمربی حمید احمدی را از گیتی‌پسند اخراج کرد و سایر اتفاقات که همچنان زنده هستند.
شمسایی در روز مجمع عمومی فدراسیون فوتبال زمانی‌که مهدی تاج به‌عنوان رئیس انتخاب شد در مصاحبه‌ای اعلام کرد برای حفظ شأن خود از هدایت تیم‌ملی استعفا می‌دهد اما در کمتر از ۲۴ ساعت حرف خود را پس گرفت و سرمربی تیم‌ملی ماند. آخرین ماجرا نیز به لیست تیم‌ملی قبل از اعزام به جام ملت‌های فوتسال آسیا برمی‌گردد؛ دقیقاً شب قبل از پرواز، مصطفی نظری، مربی دروازه‌بانان تیم‌ملی و محمدرضا سنگ‌سفیدی یکی از باتجربه‌ترین بازیکنان ایران، توسط شمسایی و بدون‌دلیلی مشخص از اردوی تیم‌ملی کنار گذاشته شدند.
نظری که همیشه با شمسایی بحث و جدل‌هایی داشته، نخستین شخصی است که شمسایی در بدو ورود به تیم‌ملی به‌کار گرفت اما در تورنمنت مهم آسیا او را کنار زد؛ حضور نظری به‌عنوان یکی از بهترین گلرهای تاریخ جهان در کنار دروازه‌بانان تیم‌ملی قطعاً تأثیر فراوانی در عملکرد مؤمنی و پرکاس می‌گذاشت اما اصغر قهرمانی جایگزینش شد؛ همچنین محمدرضا سنگ‌سفیدی که می‌توانست کاپیتان‌دوم ایران در کویت باشد از لیست خط خورد و بهمن جعفری جوان به‌جایش به تیم‌ملی دعوت شد و تمام این حواشی بدون‌شک اردوی تیم‌ملی را تحت‌تأثیر خود قرار می‌دهد و روی ذهن بازیکنان اثرات‌منفی می‌گذارد. باید دید وحید شمسایی در روزهای آینده توضیحاتی درباره دلیل و نحوه کنار گذاشته‌شدن این دو شخص از تیم‌ملی دارد!؟
تنها شکستِ جام؛ مقابل تنها رقیب
در تاریخ شانزده دوره‌ای جام ملت‌های فوتسال آسیا، ایران و ژاپن روی‌هم‌رفته در ۱۶ فینال حاضر بوده‌اند که ۱۲ قهرمانی برای ایران و چهار قهرمانی برای ژاپن به‌دست آمده است؛ بنابراین اصلی‌ترین و سنتی‌ترین رقبا برای کسب تاج‌وتخت پادشاهی در جام ملت‌های فوتسال آسیا، از دیرباز ایران و ژاپن بوده‌اند و هر دوره باید فینال را برایشان رزرو کنیم. باوجود اینکه ایران می‌دانست از مرحله‌گروهی تا فینال باید راحت‌ترین بازی‌هایش را انجام دهد اما برنامه‌ای خاص و حساب‌شده برای فینال نداشت. شاگردان شمسایی در تقابلی که در آن ابتدا پیش افتادند؛ به‌راحتی کامبک خوردند و نتیجه را از دست دادند و آب از آب نیز تکان نخورد.
اشتباهات بچه‌گانه در تمام پست‌ها از خط دروازه تا رأس، دست به دست همدیگر دادند تا ژاپن در یکی از بدترین دوران خود به جام قهرمانی برسد؛ سامورایی‌ها در مرحله‌گروهی به عربستان‌سعودی کم نام‌ونشان باختند و با خوش‌شانسی از دست اندونزی جان سالم به‌در بردند؛ نمایش دلچسبی هم برابر ازبکستان نداشتند اما ایران به‌قدری بد بود که تونل‌قهرمانی را برای ژاپنی‌ها آماده کرد؛ از اشتباه و ضعف سعید مؤمنی در چیدن دیوار دفاعی گرفته تا ضربات بدون‌دقت و بی‌ثمر توسط برترین گلزنان ایران و آسیا که با چارچوب دروازه سامورایی‌ها غریبه بودند!
گویا شاگردان شمسایی تمام انرژی خود را صرف گلباران‌کردن حریفان دست‌وپا بسته کرده بودند و در فینال مهم و حیاتی مقابل ژاپن، دیگر جانی برای دفاع از عنوان قهرمانی نداشتند. علاوه‌بر این‌ها، نمی‌توان از ضعف عجیب در سیستم پاور پلی سخن نگفت؛ ایران در این تورنمنت، به‌طور بی‌رحمانه‌ای اندونزی، چین‌تایپه، لبنان، ویتنام و تایلند را به نابودی کشاند و اصلاً به‌سراغ پاور پلی نرفت. اما در فینال و زمانی‌که شمسایی تصور نمی‌کرد به چنین سدی برخورد کند روی به بازی پاورپلی آورد تا بازی به تساوی دو بر دو برسد؛ اما ناهماهنگی بچه‌های ایرانی، گل‌به‌خودی سعید احمدعباسی را به‌دنبال داشت تا شاهد یکی از نادرترین اتفاقات در پاور پلی باشیم؛ همه در پاور پلی گل می‌زنند و یا توسط حریف گل دریافت می‌کنند اما شاگردان شمسایی به دروازه خودی زدند و خودکشی را کامل کردند. گل علیرضا جوان در فاصله سه ثانیه مانده به پایان جام نیز دردی را دوا نکرد و در ناباورانه‌ترین حالت‌ممکن جام‌قهرمانی به ژاپن رسید.
در جام‌جهانی لیتوانی از مقام سومی در جهان به حذف در مرحله یک‌چهارم نهایی رسیدیم و در جام ملت‌های فوتسال آسیا از قهرمانی به نایب‌قهرمانی! گویی کاپ‌قهرمانی برای شاگردان شمسایی زیاد از حد سنگین بوده است.
شاید بهتر باشد تا اندک اندوخته ما در قاره‌کهن و جهان از دست نرفته است، تغییرات متعدد و اساسی دیگری در بدنه تیم‌ملی فوتسال رقم بخورد؛ حتی اگر به قیمت انتخاب سرمربی جدیدی برای تیم‌ملی باشد. در طول یک‌سال‌ونیم اخیر جامعه فوتسال از تیم‌ملی بزرگسالان دستاوردی ندیده و به‌دنبال بی‌توجهی مدیران فدراسیون نسبت به وضعیت‌فعلی، فوتسال‌مان به اصل خویش برنخواهد گشت.
نظر شما