به گزارش خبرنگار ایمنا، درآمدهای میلیاردی تنها بخشی از دلیل پادشاهی دیرینه باشگاه‌های لیگ جزیره بر فوتبال اروپا است؛ تفاوتی ندارد که راوی کدامین نسل از تاریخ فوتبال هستند، همواره باشگاه‌های انگلیسی یا بر قله نشسته‌اند یا در حوالی آن پرسه می‌زنند.
این برنده بودن از کجا می‌آید؟ درواقع چیزی که انگلیسی‌ها را به پیروزی‌های همیشگی می‌رساند، ذهنیت برنده آن‌هاست. انگلیس خود را مهد فوتبال و این ورزش را متعلق به خودش می‌داند، هرچند از آخرین قهرمانی آن‌ها در جام جهانی دهه‌ها گذشته باشد. این باور به برتری این کشور کمک کرده تا پویاترین و جذاب‌ترین لیگ دنیا را داشته باشد.
تبدیل شدن به قطب فوتبال دنیا، نه کاری یک‌شبه است و نه چیزی که در دسترس کشورهای دیگر باشد. سلطه انگلیس بر فوتبال به مثابه سلطه این امپراطوری بر کشورهای دیگر است. در جهان جغرافیا، مرزهای زیادی در خدمت انگلیس هستند و در جهان فوتبال، برترین‌ها همواره تحت استعمار انگلیس‌اند!
امپراطوری گسترده‌ای که از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب را محصور خودش کرده تاآنجاکه در چین و آمریکا، پرطرفدارترین باشگاه‌های خارجی انگلیسی هستند. این امپراطوری هر روز در حال گسترش است و با موفقیت سال‌های اخیر تیم‌های لیورپول و منچسترسیتی در داخل و خارج از این کشور، حتی میزان محبوبیت آن‌ها نیز به شکل قابل توجه افزایش یافته است.
تماشاگران پروپاقرص و هواداران دوآتیشه، دستاوردهای مالی بی‌نظیری را برای باشگاه‌ها به ارمغان می‌آورند و روزبه‌روز به متمول‌تر شدن آن‌ها کمک می‌کنند. هزینه بالای تبلیغات محیطی و حق پخش در این کشور آن‌قدر بالاست که براساس آمار رسمی، برخی از تیم‌های آخرجدولی فصل‌های قبل انگلیس از قهرمان سری آ نیز درآمد بیشتری از حق پخش تلویزیونی داشته‌اند!
بدون شک ذات تسلط جوی انگلیسی‌ها به آن‌ها اجازه نمی‌دهد که روزی ساکن باشند و در جهت گسترش فوتبال خود قدمی برندارند. آن‌ها در حال تفکر روی موضوعات مختلف هستند تا به هر نحو، میزان رشد و درآمدزایی پرطرفدارترین ورزش جهان را حتی بیش از چیزی که هست افزایش دهند.
در جدیدترین اقدام، انگلیسی‌ها به فکر ساخت و ایجاد شبکه‌های باشگاهی افتاده‌اند، مجموعه‌ای گسترده که تمام نیازهای باشگاه‌های بزرگ را تأمین کند و یک پادشاهی بزرگ برای هر کدام از باشگاه‌های مجلل انگلیسی بیافریند؛ ابتدا این فکر در ذهن مدیران پول‌دوست و پول‌ساز منچسترسیتی افتاد.
این باشگاه که با خریدهای سرسام‌آور و هزینه‌های باورنکردنی از یک تیم معمولی به یک غول دنیای فوتبال تبدیل شد، شبکه باشگاهی مستحکمی برای خود ایجاد کرده است. درحال‌حاضر گروه سیتی، باشگاه‌های متعددی را زیر پرچم و لوای خود آورده و در بیش از شش کشور دنیا نفوذ کرده است؛ باشگاه‌هایی مانند نیویورک سیتی، ملبورن سیتی و پالرمو تنها تعدادی از باشگاه‌هایی هستند که گروه سیتی مالک آن‌هاست.
پس از ورود «تاد بوهلی» مدیر آمریکایی چلسی، همه چیز در این باشگاه نیز تغییر کرده و سیستم‌های جدیدی در سطوح مدیریتی ساخته شده است. آبی‌های لندن اقدامات جاه‌طلبانه زیادی انجام داده‌اند و بوهلی نشان داده که اگرچه در مدیریت فوتبالی به سبک اروپایی‌ها هیچ تخصصی ندارد، اما در عوض می‌تواند سبک آمریکایی خاص خودش را خلق کند.
بوهلی به تازگی اعلام کرده که باشگاه چلسی نیز یک شبکه باشگاهی ایجاد خواهد کرد تا فوتبالش را در جهان صادر کند. اگرچه هنوز مشخص نشده که آبی‌ها با چه باشگاه‌هایی در جهان به توافق رسیده‌اند، اما چندین باشگاه در کشورهایی همچون برزیل مورد توجه چلسی قرار گرفته‌اند.
حال شایعه ساخت شبکه باشگاهی در آرسنال نیز به گوش می‌رسد و توپچی‌ها ظاهراً نمی‌خواهند از قافیه عقب بمانند. با ورود یک فرد جدید در سطح مدیریتی آرسنال، این باشگاه لندنی احتمالاً می‌خواهد یک باشگاه در کشوری دیگر خریداری کند تا شبکه باشگاهی‌اش را در سطح کوچک تأسیس کند.
ساخت یک شبکه باشگاهی برای تیم‌های جزیره و حتی برخی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های دنیا اصلاً غیرمعقول نیست و در سال‌های آتی می‌توان کاملاً انتظار آن را داشت. ایجاد شبکه‌ای گسترده برای پرورش استعدادهای جهان در سراسر دنیا که به تیم‌های بزرگ شبکه کمک می‌کند تا بدون دغدغه، ستاره‌های جوان را پیدا کرده، پرورش دهند و پس از کسب تجربه در باشگاه‌های عضو شبکه، به باشگاه اصلی اضافه کنند. در چنین سیستمی، همه باشگاه‌های عضو در خدمت باشگاه بزرگ‌تر و اهداف بلندمدت آن در زمینه‌های بازیکن‌پروری، تبلیغات، درآمدزایی و مربیگری هستند.
آرسنال با سابقه بی‌نظیر خود در پرورش استعدادهای ناب در تاریخ فوتبال انگلیس، فرصت دارد تا با «میکل آرتتا» به روزهای شکوه ونگر بازگردد، آن هم در شرایطی که ونگر تنها یک باشگاه در اختیار دارد و اگر همه چیز برای آرتتا خوب پیش برود، او یک مجموعه بزرگ در خدمت خود و تیمش خواهد داشت.
نظر شما