بزک شده با هیاهو

به گزارش خبرنگار ایمنا، قفل شدن خودروها در کنار یکدیگر، جمعیت سرگردان وکلافه، صدای بلند انتظامات برای ممانعت از ورود خودروها به فضای بیرونی نمایشگاه، همه با هم خبر از بی‌نظمی در بزرگترین رویداد گردشگری و صنایع دستی اصفهان بعد از سه سال وقفه در اثر کرونا می‌دهد، هفته‌هاست رسانه‌ها از برگزاری «دوازدهمین نمایشگاه تخصصی گردشگری، صنایع دستی و هتل‌داری اصفهان» خبر می‌دهند، نمایشگاهی که قرار است به عنوان ملاک دارا بودن شرایط برگزاری بزرگترین نمایشگاه بین‌المللی کشور در حوزه گردشگری و صنایع دستی در شهر اصفهان به حساب آید.

هر چند فضای بیرون نمایشگاه برای ورود خودروها به محوطه طراحی شده است، اما انتظامات از ورود خودروها ممانعت می‌کنند و با حرکت یک دست به همه می‌فهمانند که ادامه مسیر به سمت نمایشگاه را پیاده بروند، مسیر طولانی که فاقد علامت و جهت راهنمایی به محل برگزاری نمایشگاه است. از هر فردی می‌پرسم درب ورودی نمایشگاه کجاست؟، اطلاع ندارد و او هم همچون سایر افراد سردرگم است.

به تیرهای چراغ برق، پایه‌های بنر مسیر به امید نصب یک فلش و یا راهنما برای ورود به نمایشگاه، نگاه می‌کنم، اما چیزی جز تبلیغ غیر مرتبط نمی‌بینم، با هر سختی و دشواری است مسیر ورود به نمایشگاه را پیدا می‌کنم، اما همچنان خبری از راهنمایی برای محل برگزاری نمایشگاه نیست.

وقتی به پایین پله‌های ورودی نمایشگاه می‌رسم، تمام تصورات از نمایشگاه گردشگری و صنایع دستی به هم می‌خورد، نه خیر مقدمی، نه فضا سازی برای ورودی نمایشگاه وجود دارد، تأسف بارتر فضای داخل نمایشگاه است، مخاطب در وهله اول با چنان در هم ریختگی از لحاظ چیدمان، طراحی غرفه‌ها روبرو می‌شود، که نمی‌داند اینجا نمایشگاه صنایع دستی و گردشگری است یا نمایشگاه صنعت و اقتصاد؟

خبری از عوامل برگزاری نمایشگاه نیست، از هر فردی درباره محل برگزاری افتتاحیه می‌پرسم اطلاع ندارد، فضای کل نمایشگاه را کامل دور می‌زنم اما خبری از ستاد برگزاری نمایشگاه نیست و مهمتر از همه عوامل نمایشگاه در محوطه و فضای داخلی نمایشگاه حضور ندارند، پس از پرس و جو متعدد متوجه می‌شوم ستاد برگزاری نمایشگاه در کم ترددترین مکان، در فضای پشت غرفه‌ها جانمایی شده است، برخورد عوامل برگزاری نمایشگاه محترمانه و دوستانه است اما آشفتگی از بی‌نظمی برگزاری نمایشگاه در چهره تک‌تک آن‌ها موج می‌زند.

از عوامل برگزاری نمایشگاه محل برگزاری افتتاحیه را می‌پرسم، اما به دلیل طراحی و تولید بروشور راهنمای نمایشگاه با علامت دست و اشاره آدرس محل برگزاری را می‌دهند، به محض خداحافظی از عوامل برگزاری نمایشگاه مجدد در بین شلوغی و فضای نامنظم غرفه‌ها گم می‌شوم، با هر سختی و پرس و جو است، محل برگزاری افتتاحیه را پیدا می‌کنم، چیدمان مناسبی برای فضای افتتاحیه در نظر گرفته نشده است، و مهمتر از همه نیروی تشریفات برای راهنمایی و مشایعت افراد به جایگاه‌شان وجود ندارد، به دلیل نصب نبودن پرده بر روی پنجره‌های سمت راست سالن افتتاحیه، نور شدید آفتاب صحنه و مکان برگزاری افتتاحیه را تحت الشعاع قرار داده و باعث نارضایتی عده‌ای از افراد حاضر می‌شود، و از همه مهمتر خبرنگاران و عکاسان با توجه به نور شدید آفتاب نگران گرفتن عکس از مراسم هستند.

به دنبال مکان در نظر گرفته شده برای اصحاب رسانه می‌گردم، در کمال ناباوری جایگاهی برای اصحاب رسانه در نظر گرفته نشده است. هم همه و صدای بلند موسیقی‌های مختلف از پاپ گرفته تا سنتی، باعث آزار صوتی بسیاری از شرکت کنندگان در این مراسم شده است و بیش از همه خبرنگاران نگران پوشش خبری برنامه در اوج این صداها و شلوغی‌ها هستند.

گروه موسیقی سنتی برای خیرمقدم به معاونان وزارت میراث فرهنگی و میهمانان همراه در اتاق پشت درب ورودی مکان افتتاحیه قرار دارند و انگار قرار است این گروه برای ورود هشت نفر اجرا داشته باشد، میهمانان می‌آیند، گروه شروع به اجرا می‌کند اما این اجرا به یک دقیقه نمی‌رسد که با ترک میهمانان از محل خاتمه پیدا می‌کند.

جمعیت را بررسی می‌کنیم عموم مردم حضور ندارند و اکثر جمعیت حاضر مدیران دستگاه‌ها و کارمندان ادارات همکار در برگزاری نمایشگاه هستند، موسیقی پخش شده در بین سخنرانی برنامه ارتباطی با رویکرد نمایشگاه ندارد و تنها نقطه قوت اجرای برنامه افتتاحیه تسلط مجری و به موقع شروع شدن برنامه است.

پس از اتمام سخنران دوم مراسم، نیمی از جمعیت سالن خالی می‌شوند و تنها مدیران و کارمندان چند دستگاه شرکت کننده و عوامل اجرایی نمایشگاه‌ها حضور دارند و هر چه به پایان مراسم نزدیک می‌شویم جمعیت حاضر در سالن کمتر می‌شود.

نوبت به سخنرانی مریم جلالی، معاون صنایع دستی وزارت میراث فرهنگی به عنوان آخرین سخنران می‌رسد، در کنار یک سوم شدن جمعیت، تردد زیاد جمعیت و بالا رفتن صدای موسیقی نمایشگاه باعث بی‌نظمی مراسم می‌شود.

نوبت به رونمایی از آثار «استاد بهرام الیاسی» که چندین سال عمر خود را صرف قلم زنی دو اثر فاخر کرده است، می‌رسد، آثار در بدترین جانمایی ممکن روبه‌روی پنجره پر نور سالن افتتاحیه قرار گرفته و همین امر باعث می‌شود به دلیل انعکاس نور شدید آفتاب در پشت آثار عکاسان نتوانند به‌خوبی از اثار عکس برداری کنند و ازدحام مسئولین جلوی آثار مشکلات عکاسان را چند برابر کرده است.

نوبت به بازدید مسئولان از نمایشگاه می‌رسد، هر غرفه دار نسبت به مشکلات این نمایشگاه گلایه دارد، یکی می‌گوید مکانی غیر قابل دسترس‌تر از این مکان نبود که به عنوان محل نمایشگاه انتخاب کردید؟، دیگری اعتراض از حضور نداشتن عوامل برگزاری نمایشگاه جهت راهنمایی افراد دارد و می‌گوید یک نفر نیست که حتی محل سرویس بهداشتی و نمازخانه را در این نمایشگاه به ما نشان دهد.

در این حین اطلاعات نمایشگاه در بلندگو اعلام می‌شود کارگاه «گردشگری در دسترس» ساعت ۱۸:۳۰ برگزار می‌شود، افراد علاقه‌مند برای شرکت در این کارگاه به دنبال مکان برگزاری می‌گردند، اما فردی نیست آن‌ها را راهنمایی کند از هر فردی درباره مکان کارگاه می‌پرسم، اطلاع ندارد، مجدد به مکان دبیرخانه برگزاری نمایشگاه مراجعه و آدرس مکان کارگاه را می‌پرسیم و سپس راهی مکان برگزاری نمایشگاه می‌شوم. به غیر از من و دو نفر، جمعیتی در این کارگاه نیست، همه منتظر حضور بیشتر افراد و مدرس کارگاه می‌شوند که پس از تأخیر ۳۰ دقیقه‌ای یکی از عوامل برگزاری نمایشگاه اطلاع می‌دهد کارگاه به دلیل اینکه دقیقه نود در شب گذشته تصویب شده، برگزار نمی‌شود و از فردا کارگاه‌ها شروع به کار خواهد.

همان عده کم جدول کارگاه‌ها و نشست‌های روزهای آتی را درخواست می‌کنند اما اعلام می‌شود، که هنوز جدول کارگاه‌ها و نشست‌ها آماده نشده است و روزهای آتی طراحی و چاپ می‌شود.

در فضای نمایشگاه قدم می‌زنم جمعیت بسیار اندکی در نمایشگاه حاضر هستند، فضاسازی غرفه‌ها و نمایشگاه فضای زیبا و سنتی نیست و بیشتر فضای نمایشگاه، فضای مدرن دارد، تنها نقطه قوت آن را می‌توان احداث چادر عشایر در بیرون از درب ورودی نمایشگاه و تنوع و جذابیت برخی غرفه‌ها همچون غرفه خزندگان، باغ پرندگان، صدف پارک ناژوان، غرفه تخت فولاد شناسی دانست که از لحاظ چیدمان و محتوا توانسته بودند توجه جمعیت اندک حاضر در نمایشگاه را به خود جلب کنند.

از دیگر نقاط قوت نمایشگاه می‌توان به تنوع غرفه‌ها از استان‌های کشور اشاره کرد، غرفه‌هایی که هرکدام در سه حوزه گردشگری، صنایع‌دستی و هتل داری صاحب‌نظر و دارای ایده‌های نو بودند و همین امر باعث شده بود فضای تعاملی و تبادل تجارب بین غرفه‌های نمایشگاه و فعالین این حوزه ایجاد شود و هرکدام از استان‌ها برای اجرای پروژه‌های آتی از یکدیگر نظرخواهی و تبادل اطلاعات داشته باشند. در کنار این موارد رویکرد تخصصی نمایشگاه حفظ‌شده بود و برخلاف برخی از نمایشگاه صنایع‌دستی، این نمایشگاه به محل فروش اغذیه، غذاهای محلی تبدیل نشده بود و غرفه‌ها به‌صورت تخصصی به معرفی اقدامات و ظرفیت‌های تخصصی خود در سه حوزه گردشگری، صنایع‌دستی و هتلداری می‌پرداختند.

هر چند در پوستر نمایشگاه قید شده ساعت بازدید تا ساعت ۲۱ است، اما نمایشگاه رأس ساعت ۲۰ تعطیل می‌شود، به دنبال ایستگاه اتوبوس برای برگشت از نمایشگاه می‌گردم اما انتظامات نمایشگاه اطلاع می‌دهند خط اتوبوسی برای ایاب و ذهاب بازدیدکنندگان به مرکز شهر در نظر گرفته نشده است و فقط تاکسی‌های ویژه نمایشگاه برای این امر حضور دارند، نرخ پیشنهادی تاکسی‌های ویژه نمایشگاه حداقل شش برابر با قیمت اسنپ و تب‌سی فرق دارد، وقتی اسنپ را خبر می‌کنم متوجه می‌شوم بخاطر موقعیت جغرافیایی که این نمایشگاه قرار دارد، هم لوکیشین و هم نرم افزارهای مسیریاب اسنپ و تب سی دچار مشکل می‌شوند به همین خاطر کمتر راننده این اپلیکیشن‌ها حاضر است در این مکان مسافر سوار کند.

توضیحات بالا ما حصل چند ساعت حضور در دوازدهمین نمایشگاه تخصصی گردشگری، صنایع دستی و هتل‌داری اصفهان بود، نمایشگاهی که مدیر کل میراث فرهنگی استان اصفهان برگزاری آن را یک مدل موفق در برگزاری نمایشگاه‌های گردشگری کشور بیان کرد و از مسئولان وزارتخانه میراث فرهنگی تقاضا کرد به واسطه اجرای این تجربه موفق، برگزاری نمایشگاه بین المللی گردشگری کشور را به اصفهان واگذار کنند.